Κώστας Καραμανλής: Εύσημα αλλά και «καρφιά» σε Μητσοτάκη

Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Νέα Δημοκρατία στο Ζάππειο με αφορμή τη συμπλήρωση 44 χρόνων από την υπογραφή της Προσχώρησης της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, έδωσαν το παρόν οι δυο πρώην πρωθυπουργοί και πρόεδροι της ΝΔ Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς.

Πρώτος το λόγο πήρε ο Κώστας Καραμανλής ο οποίος στην ομίλα του έδωσε τα εύσημα για κάποιες επιτυχίες της απερχόμενης κυβέρνησης, αλλά έριξε και τα καρφιά του στον Μητσοτάκη.

Ο Κώστας Καραμανλής όπως αναμενόταν τάχθηκε υπέρ μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης από τις επικείμενες εκλογές, προσθέτοντας ότι τη σταθερότητα και την προοπτική αυτή μόνο «η παράταξή μας μπορεί να εγγυηθεί, όπως το κάνει επί μισό σχεδόν αιώνα και με τη στήριξη όλων μας, παράταξή μας είναι ισχυρή και θα επιτύχει μια ακόμα εκλογική νίκη στις επικείμενες εκλογές».

Έδωσε τα εύσημα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για την βελτίωση των δεικτών της οικονομίας, όπως και για τον ψηφιακό μετασχηματισμό, αλλά απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη, έριξε τα καρφιά του λέγοντας του πως «η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει την προσπάθεια με ακόμα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, ιδιαίτερα στους ευαίσθητους τομείς της δημόσιας υγείας και παιδείας, της ασφάλειας των πολιτών και της απονομής της δικαιοσύνης».

Προφανώς καταλογίζοντας του αποτυχίες στους κύρους αυτούς τομείς για τη χώρα και τους ποιλίτες της.

Και ακόμη χειρότερο γοα τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν το κλεισιμο της ομιλίας του Κώστα Καραμανλή, ο οποιός υπενθύμισε τις αρχές και τις αξίες της παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής:

Τον σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς
Απέναντι σε κάθε μορφή ανομίας
Πάντα δίπλα στους πολίτες, ειδικά τους λιγότερο ευνοημένους και
Άγρυπνοι και ασυμβίβαστοι στην υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων.

Ό,τι ακριβώς δεν πράττει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Σκληρή ήταν και η κριτική του Κώστα Καραμανλή στην ίδια την Ευρώπη τονίζοντας μεταξύ άλλων:

«Δυστυχώς σήμερα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα έχει μείνει ημιτελές και δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των οραματιστών ηγετών αλλά και των λαών των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.

»Σε πλείστες, μάλιστα, περιπτώσεις η αναποτελεσματικότητα, η εσωστρέφεια και η απογοήτευση είναι διάχυτες.

»Κοντόφθαλμες πολιτικές υπαγορευόμενες από στενά συμφέροντα κρατών μελών υπονομεύουν την κοινή προσπάθεια ή καταλήγουν σε ασυνεννοησία και διενέξεις.

»Τα μειωμένα ανακλαστικά, η βραδεία αντίδραση στην αντιμετώπιση κρίσεων, όπως η πανδημία και το μεταναστευτικό, έχουν οδηγήσει όχι απλώς σε στασιμότητα, αλλά ίσως και σε υποχώρηση της προοπτικής για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».