Η εκλογή Προέδρου εξασφαλίζει τη Δημοκρατία και όχι τα συμφέροντα

Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αφορά μια διαδικασία, που οφείλει να διασφαλίζει τη Δημοκρατία μας, εφόσον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι απλά ένα πρόσωπο, αλλά συμβολίζει τα πολιτικά κεκτημένα του έθνους.

Η εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το πολύ μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου του 2015.

Η διαδικασία περιλαμβάνει τρεις ψηφοφορίες, στη Βουλή. Στην πρώτη απαιτείται η πλειοψηφία 200 βουλευτών. Αν αυτό δεν καταστεί εφικτό, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται εντός πέντε ημερών με το ίδιο μέτρο, των 200 βουλευτών. Αν και σε αυτήν την ψηφοφορία δεν επιτευχθεί το μέτρο, εντός πάλι πέντε ημερών επαναλαμβάνεται και αυτήν τη φορά το όριο πέφτει την πλειοψηφία των 180 βουλευτών.

Αν και πάλι δεν καταστεί δυνατή η εκλογή, τότε διαλύεται η Βουλή, προκηρύσσονται εκλογές και η επόμενη Βουλή που θα συγκροτηθεί, μπορεί να εκλέξει τον ίδιο ή άλλο Πρόεδρο Δημοκρατίας, με την απόλυτη πλειοψηφία του Σώματος, δηλαδή με 151 βουλευτές.

Οι ισχύοντες πολιτικοί συσχετισμοί έχουν ως εξής:

-Οι δύο πολιτικές παρατάξεις ΝΔ (125) και ΠΑΣΟΚ (27), που αποτελούν πια ενιαία κυβερνητική ομάδα, αριθμούν 152 βουλευτές + 3 ανεξάρτητους, μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβαν στην βουλή με 155 βουλευτές.

-Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ που απαριθμεί 71 βουλευτές.

-Η παράταξη της Χρυσής Αυγής με 16 βουλευτές.

-Η παράταξη του ΚΚΕ με 12 βουλευτές.

-Η παράταξη της ΔΗΜΑΡ με 13 βουλευτές.

-Η παράταξη της ΑΝΕΛ με 12 βουλευτές.

-21 ανεξάρτητοι βουλευτές.

Οι κατάλληλοι συσχετισμοί όμως, για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, το πιο πιθανό είναι να μην επιτευχθούν, εφόσον από τους 155 βουλευτές υπολείπονται ακόμη 25 για να φθάσουν το στόχο των 180, που απαιτούνται για να εκλεγεί τελικά ΠτΔ.

Η αμέσως επόμενη κίνηση, σύμφωνα με το Σύνταγμα, είναι η διενέργεια Βουλευτικών εκλογών, έτσι ώστε να διασφαλισθεί η τυπική, αλλά και ηθική νομιμότητα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η μη επίτευξη της συγκέντρωσης των 180 ψήφων, που αποτελεί και το τελευταίο στάδιο εκλογής του ΠτΔ, από αυτή τη Βουλή, σηματοδοτεί την ανεπάρκεια της ισχύουσας βουλής να εκπροσωπεί τον λαό και να αποφασίζει για αυτόν.

Γι’ αυτό ο σοφός νομοθέτης παραπέμπει σε κοινοβουλευτικές εκλογές, προκειμένου να νομιμοποιηθούν καινούργιες πολιτικές, που θα απηχούν τη λαϊκή βούληση.

Ο ρόλος του ΠτΔ δεν είναι διακοσμητικός και στόχο δεν έχει να επικυρώνει τις αποφάσεις των Κυβερνόντων, αλλά να επικυρώνει την καθημερινή άσκηση της Δημοκρατίας, απέναντι στο λαό.

Ειδικά σε καιρούς, που η χώρα ταλανίζεται από οικονομική, ηθική και πολιτική κρίση, απαιτούνται συναινέσεις, που δεν θα εκβιάζουν το λαό να αντέχει δογματικές πολιτικές, οι οποίες οδηγούν σε αδιέξοδα, αλλά συναινέσεις, που εκπέμπουν την φωνή του, τις ανάγκες του και θα τον οδηγούν στην ευημερία. Οποιαδήποτε διαφορετική προσέγγιση θεωρείται καταστρατήγιση της Δημοκρατίας

Ο θεσμός του ΠτΔ δεν αποτελεί εργαλείο στα χέρια του συστήματος, αλλά ελεγκτική αρχή στο σύστημα.

Ο ίδιος δε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οφείλει να τιμά το θεσμό, ακολουθώντας πιστά τις αρχές που τον διέπουν, διαφορετικά αποκτά πραξικοπηματικό χαρακτήρα εναντίον του λαού.

Γι αυτό και η επιλογή του όποιου υποψήφιου για ΠτΔ, πρέπει να αποτελεί προϊόν πολιτικής πράξης, που θα εκφράζει τον λαό και όχι προϊόν επιβίωσης του πολιτικού οπαδισμού.

Εάν λοιπόν, οι κοινοβουλευτικές εκλογές αποτελούν προϋπόθεση, για την διασφάλιση της απαράβατης συνθήκης συμπόρευσης με το λαό, τότε αυτές θα πρέπει να καθίστανται απαιτητές, από όλες τις πολιτικές παρατάξεις στην αρχή του πολιτικού διαλόγου και όχι στο τέλος του.