«Ο στρατός στο έθνος»

Γιορτάσαμε την Κυριακή (21/11), με την λαμπρότητα που της αξίζει, την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων.

Την τιμήσαμε όλοι, ενωμένοι.

Γιατί αυτός είναι ο χαρακτήρας του εορτασμού.

Αυτονόητο σήμερα, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι.

Ο εορτασμός θεσμοθετήθηκε το 1951 με «βασιλικό Διάταγμα» που όριζε την 29η Αυγούστου ως «Ημέρα προσκυνήματος και δεήσεως υπέρ των πεσόντων κατά τον αντικομμουνιστικόν αγώνα του έθνους».

Η 29η Αυγούστου επελέγη γιατί παρέπεμπε στις μάχες Βίτσι-Γράμμου (15 έως 28 Αυγούστου 1949).

Το 1966 (επί κυβέρνησης της Αποστασίας…), ο εορτασμός έγινε πιό… σαφής.

Το σχετικό «βασιλικό Διάταγμα» τον τοποθέτησε την πρώτη Κυριακή μετά την 29η Αυγούστου «δια την επέτειον της συντριβής των κομμουνιστοσυμμοριτών εις Βίτσι και Γράμμον».

Το 1969, η χούντα αποφάσισε να δώσει χαρακτήρα «παλλαΐκό» στις εκδηλώσεις με την προσθήκη της «πολεμικής αρετής των Ελλήνων» στον τίτλο τους και με τις γνωστές φιέστες στο Καλλιμάρμαρο που αποτελούσαν καρικατούρα των αντίστοιχων εκδηλώσεων με τις οποίες ο Μουσολίνι επιχείρησε να «αναβιώσει» την αρχαία Ρώμη στην φασιστική Ιταλία.

Με την Μεταπολίτευση, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προχώρησε μεν στην μετονομασία σε «Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων» απαλείφοντας τα εμφυλιοπολεμικά, αλλά κράτησε την ημερομηνία η οποία παρέπεμπε ευθέως στον εμφύλιο και στο πνεύμα αυτό συνέχισαν να εκδίδονται οι Ημερήσιες Διαταγές τόσο από την πολιτική, όσο και από την στρατιωτική ηγεσία.

Η οριστική, συμβολική αλλά και εθνικά σημαντική αλλαγή έγινε το 1982 από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Με απόφασή του και με σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, ως Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων καθιερώθηκε η 15η Αυγούστου ώστε να συνδεθεί η τιμή στο στρατευμένο έθνος με την πανάρχαια ελληνική παράδοση της Προστάτιδας Θεάς, της Προμάχου Αθηνάς των αρχαίων, της Υπερμάχου Στρατηγού των Ρωμιών, της Παναγίας των Ελλήνων.

Ο εορτασμός μεταφέρθηκε το 1999 από τον Δεκαπενταύγουστο στην σημερινή ημερομηνία, πάντα συνδεδεμένος με την παράδοση που σηματοδοτεί τους πολεμικούς αγώνες χιλιάδων χρόνων για την Ελευθερία.

Είναι κι αυτή μια «μικρή» συνεισφορά (από τις πολλές) αυτού του ανθρώπου στην μετάβαση του τόπου μας και της πολιτικής μας ζωής στην σημερινή, αυτονόητη πλέον για όλους πραγματικότητα ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις ανήκουν στο έθνος και αποτελούν σύμβολο της ενότητάς μας.