Παραλήρημα πατριδοκαπηλίας από τον Σαμαρά – Ολόκληρη η ομιλία

Αν και η ίδια η κυβέρνηση δεν σέβεται ούτε την άλλη άποψη, ούτε τον πλουραλισμό, ούτε τη δημοκρατική διαδικασία, έχοντας καταντήσει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο, έχοντας εκχωρήσει την εθνική μας κυριαρχία στο Βερολίνο, υπακούοντας πειθήνια στις εντολές των ξένων αφεντικών της, μετατρέποντας την όμορφη πατρίδα μας σε αποικία, εξαθλιώνοντας το λαό μας, οπότε δεν θα είχαμε καμιά υποχρέωση απέναντι σε καμιά δεοντολογία να παραθέσουμε το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Αντώνη Σαμαρά, ωστόσο, αντίθετα με αυτή την άθλια κυβέρνηση που δεν σέβεται τίποτα, εμείς δημοσιεύουμε την ομιλία του προσωρινού πρωθυπουργού της χώρας.

Και τη δημοσιεύουμε γιατί τη θεωρούμε πρωτίστως μνημείο πατριδοκαπηλίας. Αξίζει να τη διαβάσετε για να συνειδητοποιήσετε ότι ή αυτός ο άνθρωπος ζει σε φανταστικό κόσμο, ή πρόκειται για έναν πατριδοκάπηλο πρώτου μεγέθους, που επικαλείται συνεχώς την Ελλάδα, την πατρίδα, την εθνική ενότητα, ο ίδιος που έχει βγάλει τη γη, τον αέρα, τον εθνικό πλούτο στο σφυρί. Αυτός που έχει βυθίσει ένα ολόκληρο έθνος στην απελπισία, που οδηγεί χιλιάδες συμπολίτες στη ξενιτιά ή στην αυτοκτονία, αυτός που ευθύνεται για εγκλήματα εις βάρος του λαού, του έθνους, της Ελλάδας, αυτός ο άτολμος και άβουλος μπροστά στα “ανακτοβούλια” των Βρυξελλών, έρχεται και υψώνει το δάχτυλο, παριστάνοντας τον πατριώτη.

Θαυμάστε έναν πατριώτη…

Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας

Αισθάνομαι μοναδική τιμή σήμερα, γιατί εδώ μαζί σας, μετά από 40 χρόνια, νιώθω τον πατριωτικό ηλεκτρισμό της μεγάλης πολιτικής παράταξης που λέγεται Νέα Δημοκρατία! Γιορτάζουμε 40 χρόνια αγώνων και νιώθω τιμή και συγκίνηση να στέκομαι, σήμερα, εδώ μπροστά σας, όλοι μαζί μία φωνή, μία καρδιά, μία συνείδηση!

Αγαπητοί φίλοι, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες, ΟΝΝΕΔίτισσες και ΟΝΝΕΔίτες

Βρισκόμαστε εδώ, στο ίδιο ακριβώς σημείο που ξεκίνησαν όλα. Για την παράταξή μας, για τη Δημοκρατία μας, για την Ελλάδα.

Ήμουν κι εγώ παρών τότε, στο Προσυνέδριο της παράταξης, σχεδόν 40 χρόνια πριν, ως μέλος της εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ, που ξεκινούσε τότε την μεγάλη πορεία κατάκτησης των καρδιών, της αγάπης της Ελληνικής νεολαίας.

Κι αναγνωρίζω σήμερα, ανάμεσά σας, δεκάδες, εκατοντάδες αγαπημένα πρόσωπα συμμαχητών από την εποχή εκείνη…

Όπως ο Κώστας ο Καραμανλής!

Που ήμασταν κι οι δύο, νεαροί τότε, μαζί, εδώ στον ίδιο χώρο.

Δεν θα πω άλλα ονόματα, όμως θυμάμαι ακόμα το Δημήτρη το Στάμο, τοπικό βουλευτή Χαλκιδικής τότε, που παραμένει και σήμερα αγωνιστής για τη Νέα Δημοκρατία, ήταν τότε το δυνατό δίδυμο της Χαλκιδικής με τον συγχωρεμένο πια τον Κώστα τον Τσουπλάκη.

Βέβαια, τώρα είμαστε κάπως αλλαγμένοι στην όψη…

Όμως έχουμε την ίδια φλόγα, όπως τότε! Το ίδιο πάθος!

Την ίδια αγάπη για τρία πράγματα:

Την Πατρίδα μας, τη Δημοκρατία μας και την Παράταξή μας.

Κι είμαστε υπερήφανοι! Πολύ υπερήφανοι, για το ρόλο που έπαιξε κι εξακολουθεί να παίζει αυτή η παράταξη.

Και μαζί μας βρίσκονται σήμερα χιλιάδες νεότεροι, που δεν ήταν τότε εδώ, ή δεν ήταν καν πράγματι γεννημένοι τότε.

Αλλά συν-στρατεύθηκαν μαζί μας και έδωσαν κι εκείνοι τη δύναμή τους, την ορμή τους κι τις ιδέες τους, να αντέξει η Δημοκρατία σε όλες τις δοκιμασίες, να σταθεί η χώρα όρθια σε όλες τις κρίσιμες στιγμές.

Και τότε, και αργότερα και σήμερα…

Γιατί ο αγώνας για Δημοκρατία και για Ανάπτυξη, ό αγώνας για πιο ισχυρή Πατρίδα, δεν τελειώνει ποτέ!

Και βρισκόμαστε σήμερα εδώ, όχι μόνο για να τιμήσουμε το χθες…

Βρισκόμαστε εδώ για να θυμίσουμε σε όλους, ότι εκείνοι οι αγώνες αποτελούν τις σημερινές παρακαταθήκες που μας εμπνέουν για τους αγώνες από δω και μπρός!

Γιατί το άλμα στο μέλλον για να το κάνεις, πρέπει να πατάς γερά σήμερα, πρέπει να έχεις βαθιές ρίζες!

Εμείς λοιπόν, έχουμε στη Νέα Δημοκρατία αυτό το μοναδικό χαρακτηριστικό:

Έχουμε βαθιές ρίζες στο παρελθόν, πατάμε γερά στο σήμερα και γι’ αυτό οδηγούμε τη χώρα μας στο μεγάλο άλμα προς το μέλλον.

Με δύο λόγια, είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Νεοδημοκράτες!

Και γι’ αυτό θα σας μιλήσω σήμερα: Για δύο λέξεις: Υπερηφάνεια και Χρέος! Για την υπερηφάνεια που μας οπλίζει και για το χρέος που μας οδηγεί!

Πρώτα όμως δύο λόγια για το ποιοι είμαστε.

Σαράντα, σχεδόν, χρόνια πριν, εδώ στο Προσυνέδριο της Νέας Δημοκρατίας καθήλωσαν, τότε, το ακροατήριο τέσσερις πολιτικοί ηγέτες:

-Ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής! Ο ιδρυτής της παράταξης, που ιδρύοντας τη Νέα Δημοκρατία, σφράγισε και το στόχο της να υπηρετεί πάντα και μόνο τα αληθινά συμφέροντα του Έθνους. Το έργο του αναγνωρίζεται πλέον από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, από το σύνολο του Ελληνικού λαού. Και πέρα από τα σύνορα της χώρας ακόμα.

-Μίλησε τότε εδώ, ο Παναγής Παπαληγούρας, κι έδωσε το κοινωνικό πρόσωπο της παράταξης. Τον θυμάμαι να μιλάει για κοινωνικό κράτος, για την ανάγκη να δοθούν ίσες ευκαιρίες σε όλους. Για την ανάγκη να υπάρχει – τότε πρωτοακούστηκε η έκφραση – δίχτυ προστασίας για τους αδύναμους Έλληνες. Έλεγχος στους ισχυρούς, ίση κατανομή ευθυνών και βαρών σε όλους, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Βάζοντας πολύ γερά θεμέλια σε αυτό που ονομάζουμε Κοινωνική Δικαιοσύνη και κράτος Πρόνοιας.

-Πήρε το λόγο ακόμα, ο Γεώργιος Ράλλης. Και μίλησε για το Ευρωπαϊκό μέλλον του τόπου. Που εκείνο τον καιρό, πράγματι όπως είπε ο Γιάννης ο Βαρβιτσιώτης, πολύ το αμφισβητούσαν. Κι ακόμα περισσότεροι το πολεμούσαν. Αλλά η Ελλάδα, λίγα χρόνια αργότερα, παρά τις δυσκολίες, έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με τον αγώνα του Καραμανλή που περιέγραψε ο Πέτρος Μολυβιάτης.

-Τέλος πήρε το λόγο ο Ευάγγελος Αβέρωφ και μίλησε για το Πατριωτικό χαρακτήρα της παράταξης. Για τον Πατριωτισμό που στη δική μας ιδεολογία είναι απαραίτητο συμπλήρωμα της Δημοκρατίας.

Γιατί η αγάπη για την κοινή πατρίδα, είναι η στέρεα βάση για αλληλεγγύη. Αυτή η αγάπη για την κοινή πατρίδα, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για το κοινό μέλλον, το δικό μας και των παιδιών μας.

Χωρίς αυτά, δεν λειτουργεί η Δημοκρατία.

Χωρίς αυτά, δεν υπάρχει εθνική ενότητα.

Βεβαίως η Πολιτική πολλές φορές διχάζει. Αλλά η αγάπη για την κοινή πατρίδα, η προσήλωση όλων στο κοινό μας μέλλον, απαιτεί τη συμφιλίωση. Και εννοώ τη συνεχή συμφιλίωση.

Η εθνική ενότητα είναι υποχρέωση όλων σε μια Δημοκρατία. Αλλά είναι και κύριο και πρωταρχικό καθήκον κυρίως εκείνων που δικαιώθηκαν για τις επιλογές τους! Αυτοί είναι οι πραγματικοί νικητές.

Αυτοί πρέπει πρώτοι να δώσουν το χέρι, ακόμα και σε αυτούς που έβλαψαν τη χώρα κάποτε.

Όμως εθνική ενότητα δεν σημαίνει να επιστρέψουμε στα ίδια σφάλματα.

Δεν σημαίνει να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.

Δεν σημαίνει να αφήσουμε όσους νοσταλγούν τις χειρότερες στιγμές από το χθες, να υπονομεύσουν το αύριο του τόπου!

Εθνική συμφιλίωση σημαίνει να προχωρήσουμε όλοι μπροστά σε ένα καλύτερο αύριο. Όχι να ξαναζήσουμε τους διχασμούς του χθες.

Αυτό ήταν λοιπόν το μήνυμα από το Προσυνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, το 1976: Μήνυμα Δημοκρατίας, μήνυμα Κοινωνικής Δικαιοσύνης, Μήνυμα Ευρωπαϊκής Προοπτικής και Μήνυμα πατριωτισμού! Με εθνική συμφιλίωση, αλλά με τα μάτια στραμμένα προς μπρός: προς το κοινό μέλλον της κοινής πατρίδας όλων των Ελλήνων. Αυτή είναι η ταυτότητα της Παράταξής μας! Και αυτήν την ταυτότητα υπηρετήσαμε και επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και επί Γεωργίου Ράλλη και επί Ευαγγέλου Αβέρωφ και επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και επί Μιλτιάδη Έβερτ και επί Κώστα Καραμανλή και συνεχίζουμε να υπηρετούμε σήμερα.

Όλα αυτά τα χρόνια, η παράταξη, φίλες και φίλοι, πολεμήθηκε πολύ και από πολλούς. Και ας είχε ακόμα και θύματα, πολεμήθηκε. Χθες, άλλωστε, έκλεισαν 25 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του αγωνιστή της Παράταξης, του Παύλου Μπακογιάννη.

Αλλά η Νέα Δημοκρατία στάθηκε, αντιστάθηκε, πάλεψε, εδραιώθηκε και δικαιώθηκε πλήρως.

Και σήμερα αποδέχονται τις μεγάλες επιλογές μας, ακόμα κι εκείνοι που τότε την πολέμησαν.

Και γι αυτό είμαστε υπερήφανοι, επιπλέον, που είμαστε Νεοδημοκράτες!

Αλλά είμαστε υπερήφανοι και για πολλά ακόμα:

* Πρώτον, γιατί τίποτα απ’ όσα θεμελιώσαμε δεν ήταν απλό, ούτε εύκολο! Τίποτε δεν ήταν ούτε δεδομένο, ούτε αυτονόητο!

Πολλοί και μέσα στην Ελλάδα και έξω, θεωρούσαν πολύ δύσκολο μετά τη δικτατορία να εδραιωθεί σταθερό κοινοβουλευτικό πολίτευμα στη χώρα μας. Ιδιαίτερα όταν έβγαινε από μια κρίση, μία τεράστια εθνική κρίση.

Κι όμως, το πολιτειακό λύθηκε οριστικά, η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε και λειτούργησε υποδειγματικά, η εθνική συμφιλίωση έγινε πραγματικότητα, κι όλα αυτά σε συνθήκες σταθερότητας και ασφάλειας για όλους.

Τότε χαρακτηρίστηκε «θαύμα». Και ήταν θαύμα!

Γι’ αυτό νιώθουν σήμερα υπερήφανοι όλοι οι Έλληνες.

Ιδιαίτερα όμως, η δική μας Παράταξη.

* Ακόμα, πολλοί τότε θεωρούσαν από «δύσκολο» ή «απίθανο» ακόμα να γίνει η Ελλάδα πλήρες μέλος της Ευρώπης, της τότε ΕΟΚ.

Κι όμως, έγινε πραγματικότητα. Και γι’ αυτό όλοι οι Έλληνες υποκλίνονται στη μνήμη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Υποκλίνονται. Η δική μας Παράταξη όμως, είναι δυο φορές υπερήφανη. Γιατί ήταν ο δικός της, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής!

Κι ακόμα, μη ξεχνάτε, πως όλα αυτά δεν έγιναν με «ομοφωνία» μέσα στη χώρα…

Όταν ήλθε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην Ελλάδα, τον Ιούλιο του 1974, κάποιοι τον πολέμησαν από τα πρώτα βήματα.

Όταν προχώρησε στην εθνική συμφιλίωση, όταν έφερε το Σύνταγμα, όταν έλυσε το Πολιτειακό, όταν άνοιξε το δρόμο για την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, πολλοί στάθηκαν απέναντί του. Για κάθε ένα από
αυτά τα μεγάλα βήματα και για όλα αυτά μαζί, είδε αληθινό πόλεμο από πολλές πλευρές.

Για θυμηθείτε πόσοι διχαστικοί λόγοι ακούστηκαν τότε στη Βουλή, πόσα εμπρηστικά συνθήματα δονούσαν από τότε δρόμους και πλατείες.

Ο Καραμανλής έμεινε ακλόνητος στην ευθεία γραμμή, στην πορεία του!

Κι εμείς στη Νέα Δημοκρατία είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για την κληρονομιά αυτή που άφησε στην Πατρίδα μας…

Αλλά δεν είναι μόνο το έργο που προσέφερε η παράταξή μας. Είναι και οι προειδοποιήσεις της. Που όποτε δεν εισακούστηκαν, ο Λαός μας τις πλήρωσε ακριβά:

-Συγκρουστήκαμε από την πρώτη στιγμή με το λαϊκισμό. Όμως, κάποια στιγμή επικράτησε ο λαϊκισμός. Και η χώρα άρχισε βαθμιαία να παραλύει υπό το βάρος των ελλειμμάτων και των χρεών.

-Προειδοποιούσαμε από τότε: δεν είναι «κοινωνική πολιτική» παροχές με δανεικά. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Αντι-κοινωνική πολιτική! Γιατί οδηγεί στην υπερχρέωση και στην απότομη κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου.

Τώρα η χώρα γνωρίζει καλά πόσο ολέθρια ήταν τότε αυτή η πολιτική.

Και πόσο την πληρώσαμε!

-Προειδοποιούσαμε από τότε: Δεν είναι «ελευθερία», η ανομία. Δεν είναι «ελευθερία» ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει χωρίς σεβασμό στους νόμους. Γιατί έτσι κυριαρχεί η αυθαιρεσία και μόνο το δίκιο του ισχυρότερου.

Τώρα η χώρα γνωρίζει πολύ καλά πόσο της στοίχισαν αυτά τα υποτιθέμενα «δικαιώματα» χωρίς υποχρεώσεις. Όλοι ξέρουμε πού οδήγησε αυτό το κατάντημα, που τώρα πια αφήνουμε πίσω μας…

-Προειδοποιούσαμε επίσης από τότε, ότι η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης και της Δύσης. Οι δυτικές αξίες είναι ελληνικές οικουμενικές αξίες. Τα ευρωπαϊκά ιδεώδη έχουν την καταγωγή τους, τις ρίζες τους στην Ελλάδα.

Γιατί δεν είμαστε ευκαιριακά, εδώ που είμαστε!

Γι’ αυτό και δεν παίζουμε με τα διεθνή ερείσματα και τις συμμαχίες της χώρας. Κι όσοι έπαιξαν, το είδαμε, αργότερα το μετάνιωσαν.

Και σήμερα, 40 χρόνια μετά, βλέπουμε ότι πολλές χώρες περιμένουν στην ουρά για να μπουν στην Ευρώπη. Ότι με αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, πολλοί λαοί και κυβερνήσεις νιώθουν την ανάγκη να συσπειρωθούν γύρω από τη Δύση, για να αναχαιτίσουν τον εφιάλτη που ξυπνάει εκεί.

Σήμερα το να υπονομεύεις την ευρωπαϊκή θέση της χώρας είναι επομένως επικίνδυνο.

Το να υπονομεύεις τη θέση της χώρας στο ΝΑΤΟ είναι σίγουρα ολέθριο.

Τόσο επικίνδυνο και τόσο ολέθριο, που όσοι εξακολουθούν να το πιστεύουν, είναι – προσέξτε – ταυτόχρονα υποχρεωμένοι και να το κρύβουν, να απαλύνουν τις εντυπώσεις, να διασκεδάζουν τις ανησυχίες. Προσπαθούν, αλλά δεν τα καταφέρνουν!

Γιατί τους προδίδουν τα γραπτά τους, οι αντιφατικές θέσεις τους κι όσα τους… «ξεφεύγουν» κάθε τόσο τους προδίδουν. Η κακή «ηθοποιία» στην Πολιτική πληρώνεται!

-Προειδοποιούσαμε τέλος, ότι η ένταξη της χώρας στο δυτικό σύστημα αξιών δεν αποκλείει και διαφωνίες με κάποιους από τους συμμάχους και τους εταίρους μας. Όταν το εθνικό συμφέρον επέβαλε να διαφωνήσουμε, διαφωνήσαμε! Αλλά διαφωνήσαμε χωρίς να οδηγούμε τη χώρα στη χρεοκοπία, χωρίς να την οδηγήσουμε στην απομόνωση.

-Στο Σχέδιο Ανάν το 2004, όταν άλλοι έτρεχαν να το στηρίξουν, η παράταξη αυτή κράτησε τη χώρα όρθια. Αλλά δεν έβλαψε τις σχέσεις με τους εταίρους της.

-Στο Βουκουρέστι, το 2008, όταν άλλοι προέβλεπαν ή εύχονταν «υποχώρηση» της Ελλάδας στο Σκοπιανό, η παράταξη αυτή έκανε και πάλι το καθήκον της. Αλλά δεν έβλαψε τις σχέσεις με τους συμμάχους της.

Ελευθερία σημαίνει να είσαι όρθιος και ισχυρός.

Όσοι οδηγούν τη χώρα να γονατίσει, όσοι τη φέρνουν και την ξαναφέρνουν να ζητά δανεικά για να ζήσει, δεν την οδηγούν στην Ελευθερία της. Την οδηγούν στην υποταγή της!

Τα τελευταία χρόνια, η παράταξη αυτή παρέλαβε τη χώρα σε μια κρίση δανεισμού, που την προκάλεσαν τα υπερβολικά ελλείμματα, αλλά και αυτός ο αχαλίνωτος λαϊκισμός.

Μπορεί να κάναμε και εμείς, πράγματι, λάθη στην πορεία. Μπορεί κι εμείς να μην αντισταθήκαμε έγκαιρα σε όλα όσα οδήγησαν στην κρίση.

Αλλά «λεφτά υπάρχουν», εμείς δεν είπαμε ποτέ!

Ενώ να στηρίξουμε τη χώρα στα δύσκολα, δεν διστάσαμε ποτέ!

Από το 2009, όταν βρεθήκαμε στην αντιπολίτευση, προτείναμε πρώτοι εμείς να «βάλουμε πλάτη», ώστε να μη χρειαστεί να μπει η χώρα στο Μνημόνιο. Αλλά δεν εισακουστήκαμε.

Από το 2010 ως το 2012, όσο είμαστε ακόμα στην αντιπολίτευση, ψηφίσαμε τις περισσότερες κρίσιμες περικοπές σπατάλης και όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε να είχαν γίνει χρόνια πριν, για να μη φτάναμε στην κρίση.

Ποτέ αντιπολίτευση στο παρελθόν δεν έχει επιδείξει αυτό το βαθμό υπευθυνότητα.

Και γι’ αυτό σήμερα είμαστε υπερήφανοι.

Για να μη μιλήσω για την τωρινή αντιπολίτευση που δε στηρίζει τίποτα, δεν ψηφίζει τίποτα, προσπαθεί να εμποδίσει κάθε μεταρρύθμιση με κάθε τρόπο, προσπαθεί να μας γυρίσει πίσω στην κρίση.

Προσπαθεί να επαναφέρει όλες τις αναπηρίες που οδήγησαν τη χώρα στην κρίση…

Γι’ αυτό και δεν θα μπορέσει να γίνει ποτέ κυβέρνηση: γιατί ούτε αντιπολίτευση κατάφερε ακόμα να γίνει!

Για σκεφτείτε: Περάσαμε δύσκολα, καταδημαγώγησαν τους πάντες και, παρ’ όλα αυτά, χάνουν ψηφοφόρους σε σχέση με το 2012! Τώρα που έρχονται τα καλά νέα, τώρα που η χώρα βγαίνει σιγά-σιγά από την ύφεση, την κρίση και τα μνημόνια, τώρα που διαψεύδονται μια-μία όλες οι προβλέψεις τους, θα χάσουν πολύ περισσότερους…

Φανατίζουν κάποιους, ναι, αλλά τρομάζουν πολύ περισσότερους.

Η επιστροφή στο «λεφτά υπάρχουν», τρομάζει, πώς να το κάνουμε;

Το «τζάμπα όλα», τρομάζει, πώς να το κάνουμε;

Επικίνδυνες υποσχέσεις που οδηγούν σε νέα κολοσσιαία ελλείμματα, τρομάζουν, πώς να το κάνουμε;

Παροχές από δανεικά που δεν μπορούν να βρουν, τρομάζουν, πώς να το κάνουμε;

Μισόλογα που κρύβουν πίσω τους σχέδια για αληθινή φορολογική επιδρομή, τώρα εμείς που προσπαθούμε να μειώσουμε και θα μειώσουμε σιγά – σιγά τα φορολογικά βάρη, χωρίς όμως να επιστρέψουμε σε ελλείμματα, όλα αυτά και προκαλούν ανησυχία και τρομάζουν. Πώς να το κάνουμε;

Γι’ αυτό κι είμαστε αυστηροί απέναντί τους.

Γιατί εμείς ως αντιπολίτευση δείξαμε το αίσθημα ευθύνης που έπρεπε.

Γιατί παίζουν με πράγματα πιο μεγάλα από το μπόι τους.

Γιατί δείχνουν τον ίδιο αθεράπευτο λαϊκισμό που οδήγησε τη χώρα ως εδώ.

Και μας δείχνουν κάθε μέρα τα πρόσωπο του αληθινού λαϊκισμού: Δηλαδή πόσο πιο εύκολο είναι κανείς να βρίζει από το να είναι σωστός. Και υπεύθυνος…

Προσέξτε στο πρώτο Μνημόνιο, παρά τις διαφωνίες που εκφράσαμε και περικοπές σπατάλης ψηφίσαμε και το επαναλαμβάνω, μεταρρυθμίσεις ψηφίσαμε!

Εκφράσαμε τη διαφωνία μας για το πώς έγιναν όλα αυτά και υποστηρίξαμε ότι δεν θα έβγαινε έτσι το πρόγραμμα. Και πράγματι δεν έβγαινε και δικαιωθήκαμε!

Είπαμε ότι το «μίγμα πολιτικής» ήταν λάθος! Ότι οι πολλαπλασιαστές ήταν λάθος! Και δικαιωθήκαμε. Και αργότερα μόνο, το παραδέχθηκαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακόμα κι εκείνοι και οι ξένοι που το είχαν εισηγηθεί…

Αλλά τι να την κάνουμε τη «δικαίωση», όταν η χώρα βουλιάζει;

Τι να το κάνεις ότι επαληθεύθηκαν οι εκτιμήσεις σου, όταν η Ελλάδα πήγαινε στο γκρεμό;

Θα μπορούσα λοιπόν, να παριστάνω κι εγώ το… «δικαιωμένο»!

Και να βλέπω τη χώρα να καταρρέει. Δεν το έκανα!

Την κρίσιμη στιγμή, προτίμησα να αλλάξω την πορεία της, να αλλάξω τη μοίρα της, αντί να… «δοξαστώ» από την καταστροφή της χώρας μου.

-Πολλοί μου είπαν τότε, το θυμόσαστε: Αντώνη, πρόσεξε, σου έδωσαν μια χειροβομβίδα, μην σκάσει στα χέρια σου!

Το ήξερα! Αλλά την κράτησα. Και την εξουδετέρωσα αυτήν τη χειροβομβίδα! Δεν την άφησα να σκάσει. Κάποιος έπρεπε να το κάνει. Και το κάναμε εμείς…

Γιατί αυτές ακριβώς είναι οι παρακαταθήκες της Νέας Δημοκρατίας.

Και γι’ αυτό η Νέα Δημοκρατία, παρά τις δοκιμασίες που περνάει, μένει όρθια, όταν όλα τα άλλα γύρω κλονίζονται. Και είναι ξανά η παράταξή μας, ο κύριος πυλώνας σταθερότητας για το σήμερα, η κύρια δύναμη που βγάζει τη χώρα από την κρίση τώρα, η κύρια δύναμη που φέρνει το αύριο της Ανάπτυξης με ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια.

Και μια φορά ακόμα, λοιπόν, η παράταξή μας, σταμάτησε την κατρακύλα.

Και μια φορά ακόμα, άλλαξε αυτό που δεν δούλευε και το έκανε να δουλέψει.

Και πάλι διέψευσε όλους τους «προφήτες της καταστροφής».

-Που έλεγαν ότι «δεν θα πιάσουμε ποτέ πλεονάσματα».

Και βγάλαμε πλεονάσματα! Και μάλιστα μια χρονιά πριν το Πρόγραμμα.

-Που έλεγαν μετά ότι τα πλεονάσματα είναι «εικονικά». Κι όμως επαληθεύθηκαν τα πλεονάσματα με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, από τους πιο αυστηρούς κριτές.

-Που μας έλεγαν μετά ότι δεν μπορείτε, δεν θα βγείτε ποτέ στις αγορές. Κι όμως βγήκαμε στις αγορές. Με απόλυτη επιτυχία! Και μάλιστα δύο χρόνια πριν από το Πρόγραμμα!

-Που έλεγαν ότι δεν θα βγούμε ποτέ από την ύφεση. Κι όμως τώρα, στο τρίτο τρίμηνο της φετινής χρονιάς, βγαίνουμε από την ύφεση! Για πρώτη φορά μετά από έξι ατέλειωτα, απίστευτα, δυσμενή για κάθε Έλληνα χρόνια…

-Που έλεγαν ότι θα οδηγηθούμε σε «νέο Μνημόνιο». Κι όμως διαψεύστηκαν και πάλι: Όχι μόνο δεν θα χρειαστούμε νέο Μνημόνιο, αλλά έχουμε τη δυνατότητα να σταθούμε από την επόμενη χρονιά, ακόμα και χωρίς τα υπόλοιπα χρήματα του τωρινού Μνημονίου.

Βλέπουμε, λοιπόν, απέναντί μας τα φαντάσματα του παρελθόντος, τις σειρήνες του λαϊκισμού, να υποκρίνονται ότι τάχα θέλουν «να αλλάξουν τον κόσμο» ολόκληρο. Αλλά οι ίδιοι δεν αλλάζουν στο παραμικρό και δεν δέχονται να αλλάξει τίποτε από τα «κακώς κείμενα», όταν πρόκειται για την Ελλάδα! Για τη δική μας την Πατρίδα! Τον κόσμο θέλουν να αλλάξουν, την Ελλάδα θέλουν να βολεύεται στο χθες!

Εμείς αντίθετα, σταματάμε την πορεία της χώρας στο γκρεμό κι αλλάζουμε τα πάντα:
* Υποσχεθήκαμε ότι θα κρατήσουμε την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο ευρώ, όταν πολλοί φοβούνταν ή εύχονταν ότι θα έβγαινε από το ευρώ.
Και το πετύχαμε!

* Υποσχεθήκαμε ότι θα βγούμε από την κρίση και το Μνημόνιο «μιαν ώρα αρχύτερα», όταν πολλοί προέβλεπαν ύφεση και νέα Μνημόνια για πάντα.
Και το πετυχαίνουμε τώρα.

* Υποσχεθήκαμε πως όλες οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, όλες οι μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει παντού αλλού και πέτυχαν, θα γίνουν και εδώ. Το κάναμε και θα εξακολουθήσουμε να το κάνουμε. Να γίνει η Ελλάδα μία Ευρωπαϊκή, υπερσύγχρονη χώρα, όπως το θέλουμε να γίνει.

* Υποσχεθήκαμε νέο Σύνταγμα, για να προχωρήσει η χώρα πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά στις μεταρρυθμίσεις, στην Ανάπτυξη και στην ευημερία για όλους.
Και αυτό θα το ξεκινήσουμε τους επόμενους μήνες.

Και η εξέλιξη αυτή για το Σύνταγμα, θα είναι το θέμα που θα κυριαρχήσει το 2015!

Γιατί αυτό σημαίνει Ελευθερία: Να κρατάς τη χώρα όρθια, να την ενισχύεις, να τη βάζεις στις διεθνείς αγορές, να ξεπερνάς τις αγκυλώσεις της, να αναβαθμίζεις το ρόλο της και στα ενεργειακά και στα γεωπολιτικά και παντού.

Να ξεπερνάς την κρίση όσο πιο γρήγορα γίνεται. Για να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις, όχι πια κάτω από την πίεση των δανειστών, αλλά με την ελεύθερη βούληση της ίδιας της χώρας.

Όχι πια σε καθεστώς ύφεσης, αλλά σε συνθήκες μακροχρόνιας ανάπτυξης.

Κι όλα αυτά τα προχωράμε, την ώρα που άλλοι προσπαθούν να ξανακυλήσουν τη χώρα στα ελλείμματα που την καταβαράθρωσαν και που την ταπείνωσαν!

Εμείς, οι Νεοδημοκράτες λοιπόν, είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό που κάναμε πριν σαράντα χρόνια, γι’ αυτά που κάνουμε συνεχώς από τότε και γι’ αυτό που κάνουμε σήμερα.

Για μας πάντα προέχει το καθήκον απέναντι στη χώρα και απέναντι στη Δημοκρατία.

Γι’ αυτό το καθήκον, αυτό το χρέος, για τα όσα θα κάνουμε από δω και στο εξής, για το νέο όραμα για τη Ελλάδα, θα σας πω περισσότερα την άλλη Κυριακή, στην Αθήνα.

Για την ώρα επιμένω σε αυτό:

Το καθήκον απέναντι στην πατρίδα!

Μια φράση πολύ βαριά για μας…

Γι’ άλλους το καθήκον προς την Πατρίδα μπορεί να μη σημαίνει πολλά πράγματα. Κάποιοι το θεωρούν, ίσως, πολύ «ξεπερασμένο», ή και πολύ «συντηρητικό»! Και να θυμηθώ μία κουβέντα που είχε πει από αυτό εδώ το βήμα, κάποτε ο Κωστής Στεφανόπουλος: «Αν μας λένε συντηρητικούς, το δεχόμαστε. Γιατί θέλουμε να συντηρήσουμε τη Δημοκρατία σε αυτόν τον Τόπο».

-Είδαμε και τους «ψευτοπροοδευτικούς» που πασχίζουν, χρόνια τώρα, να ξαναγράψουν την ιστορία του τόπου, αλλά δεν το καταφέρνουν.

-Να σβήσουν τα εθνικά σύμβολα, να αλλοιώσουν την εθνική μνήμη, να αμβλύνουν την εθνική συνείδηση, να κατεδαφίσουν παραδοσιακές αξίες.
Μάταιος ο κόπος τους!

-Και τα θρησκευτικά σύμβολα τους ενοχλούν. Και γενικά η θρησκευτικότητα και η ευσέβεια του λαού μας. Τώρα βέβαια, ανακάλυψαν ξαφνικά και τρέχουν για προσκύνημα πότε στο Άγιον Όρος, πότε στο Βατικανό! Αλλά εξακολουθούν να θεωρούν το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας ως «μειονέκτημα», ως «βαρίδι»!

Δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι έπαθαν τα αθεϊκά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης, πριν 25 χρόνια.

Δεν βλέπουν ότι στην Ευρώπη κυριαρχούν πια οι χριστιανοδημοκρατικές αξίες. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Δεν βλέπουν ότι πολύ κοντά μας, στη Μέση Ανατολή, οι Χριστιανοί εκδιώκονται, για πρώτη φορά μετά από αιώνες, από τις πατρογονικές εστίες τους. Η μεγαλύτερη φυγή Χριστιανών από αιώνες! Κι όμως, οι λαλίστατοι κατά τα άλλα, δεν φαίνεται να διαμαρτύρονται.

Και πώς να διαμαρτυρηθούν; Μέχρι πριν λίγο ήταν «αλληλέγγυοι» με τα κινήματα των φονταμενταλιστών, που σήμερα σκοτώνουν τους πάντες στο πέρασμά τους.

Μέχρι πριν λίγους μήνες ακόμα, έκαναν καμπάνια για «μιαν Ευρώπη χωρίς σύνορα»! Δηλαδή να μπαινοβγαίνει μέσα στην Ελλάδα όποιος θέλει!

Τώρα όλη η Ευρώπη βλέπει με φρίκη τι συμβαίνει λίγο πιο δίπλα από μας. Όλος ο κόσμος αγωνιά πως θα προφυλαχθεί από την εξαγωγή αυτής της ασύλληπτης βίας.

Και οι «ψευτοπροοδευτικοί» μας εύχονται κατά βάθος να μην θυμόμαστε όσα έλεγαν κι όσα έκαναν κι όσα κραύγαζαν μέχρι χθες.
Όμως όλοι τα θυμόμαστε και να το ξέρουν…

-Κοιτάξτε γύρω σας τώρα, σήμερα, τι γίνεται στον κόσμο. Και θα καταλάβετε ποιοι δικαιώθηκαν ξανά και ξανά. Και ποιοι διαψεύστηκαν ξανά και ξανά…

-Κοιτάξτε γύρω σας τι γίνεται παντού στον κόσμο. Και θα καταλάβετε ποιοι φέρνουν αληθινή πρόοδο και ποιοι προσπαθούν να αναστήσουν το πεθαμένο χθες.

-Κοιτάξτε γύρω σας τι γίνεται. Και θα αντιληφθείτε ποιοι ξανακάνουν τη χώρα φυσιολογική και ισχυρή στο σύγχρονο κόσμο. Και ποιοι θέλουν να την κρατήσουν «αιχμάλωτη» στις παρωχημένες ιδεοληψίες τους.

Όλα αυτά όμως, δεν είναι εύκολα. Ποτέ δεν ήταν. Ούτε το 1974 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εδραίωνε τη Δημοκρατία κι άνοιγε το δρόμο της Ελλάδας στην Ευρώπη, ούτε τώρα που διασώσαμε τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και την ξαναφέρνουμε στο προσκήνιο της Ανάπτυξης, της σταθερότητας και της ευημερίας, που είναι οι οδηγίες, οι κατευθυντήριες θέσεις, το μόνο δόγμα που έχει η Νέα Δημοκρατία στη δική της ιδεολογία.

Πράγματι, δεν είναι εύκολα, αλλά τα κάνει πιο εύκολα, αυτή η μαγική φράση:
Καθήκον στην πατρίδα!

Τρείς λέξεις όλες κι όλες, που ορίζουν την ταυτότητα και την ψυχή αυτής της παράταξης: να κρατήσουμε τη χώρα στα πόδια της, να την ενισχύσουμε συνεχώς και να ανοίξουμε νέους δρόμους για το μέλλον της.

Την ώρα που άλλοι προσπαθούν να τη βυθίσουν στο χειρότερο παρελθόν της.

Με ρώτησε κάποιος χθες, αν κουράστηκα που όλο αυτό το διάστημα έχουμε έναν ξέφρενο ρυθμό δουλειάς, εδώ και δυόμιση χρόνια…

Απαντώ: το φορτίο γίνεται ελαφρύτερο όταν το σηκώνει κανείς με χαμόγελο. Και εμείς έχουμε το χαμόγελο, γιατί ξέρουμε ότι κάνουμε ως Νεοδημοκράτες, το σωστό για τη χώρα. Και έχουμε το χαμόγελο, γιατί ξέρουμε ότι οι κόποι μας αρχίζουν να αποδίδουν. Γιατί όλοι αναγνωρίζουν, πια ότι τα χειρότερα τα αποτρέψαμε, τα δύσκολα τα περάσαμε και τα καλύτερα έρχονται.

Γιατί μέχρι πριν λίγους μήνες, η συζήτηση ήταν, αν θα χρειαστούν νέα μέτρα λιτότητας, που δεν χρειάστηκαν τελικά. Ενώ τώρα η συζήτηση είναι για τις φορο-ελαφρύνσεις που έρχονται.

Γιατί πριν ένα χρόνο η συζήτηση ήταν πόσο ακόμα θα ανέβει η ανεργία. Ενώ τώρα η ανεργία άρχισε σταθερά να υποχωρεί!

Γιατί πριν λίγο καιρό η συζήτηση ήταν πόσο θα κρατήσει ακόμα αυτή η ύφεση. Ενώ τώρα που άρχιζει η ανάκαμψη, αυτό που μας απασχολεί πλέον, είναι πόσο γρήγορα θα αναπτυχθούμε τα επόμενα χρόνια.

Είναι αυτή η αλλαγή σκηνικού που δίνει κουράγιο στον Ελληνικό Λαό, ακόμα και μετά από την πιο εξοντωτική κούραση.

Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες, ΟΝΝΕΔίτισσες και ΟΝΝΕΔίτες

Η παράταξή μας δεν διαιρεί, ενώνει! Δεν μονοπωλούμε τη δημοκρατία, όπως έκαναν κάποιοι άλλοι. Ούτε την κοινωνική δικαιοσύνη. Ούτε τον πατριωτισμό, ούτε τις μεταρρυθμίσεις, ούτε τα ευρωπαϊκά ιδεώδη…

Όλους τους θέλουμε μαζί μας. Και το αποδείξαμε! Το αποδεικνύουμε καθημερινά: με όλους θέλουμε να συνεργαστούμε, με όλους μπορούμε να συνεργαστούμε γι’ αυτά τα ιδανικά. Ακόμα και με εκείνους που συγκρουστήκαμε στο παρελθόν.

Αλλά δημοκρατική παράταξη, αυτή εδώ η παράταξη είναι! Εμείς είμαστε η δημοκρατική παράταξη!

Παράταξη που βάζει πάνω απ’ όλα το εθνικό συμφέρον, εμείς είμαστε!

Κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκή παράταξη, εμείς είμαστε!

Παράταξη μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμού της χώρας, εμείς είμαστε!

Παράταξη που φέρνει περισσότερες ευκαιρίες, περισσότερα δικαιώματα, λιγότερο κράτος, λιγότερη γραφειοκρατία και ελλείμματα, εμείς είμαστε!

Παράταξη προόδου της χώρας και για λογαριασμό ολόκληρου του λαού και όχι μόνο των κομματικών «εκλεκτών», των άπληστων «ισχυρών» και των αδίστακτων «συντεχνιών», εμείς είμαστε! Η Νέα Δημοκρατία!

Στην πράξη, όχι στα λόγια. Και επί σαράντα χρόνια! Συνεχώς…

Γι’ αυτό και είμαστε όλοι μας υπερήφανοι σήμερα.

Και η παράταξη αυτή θα συνεχίσει να είναι κυρίαρχη πολιτική δύναμη.

Καλούμε δίπλα μας, να μοιραστούν μαζί μας τους νέους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, όλους εκείνους που έχουν τις ίδιες αγωνίες και θέλουν να δουν την Ελλάδα καλύτερη και ισχυρότερη.

Κι αυτούς που ήταν πάντα μαζί μας. Κι αυτούς που κάποιες στιγμές απομακρύνθηκαν από κοντά μας. Κι εκείνους που δεν ήταν ποτέ με μας, αλλά τώρα βλέπουν ότι η παράταξη αυτή οδηγεί τον τόπο μέσα από τις Συμπληγάδες σε καλύτερο μέλλον.

Τις δυσκολίες τις βλέπουμε. Δεν μας πτοούν.

Είμαστε μαθημένοι στις δυσκολίες.

Σας υπόσχομαι όμως ένα πράγμα: Τις μεγαλύτερες νίκες μπροστά μας, ακόμα δεν τις έχουμε δει.

Οι μεγαλύτερες επιτυχίες, είναι μπροστά μας.

Μαζί θα τις κερδίσουμε. Ενωμένοι! Αποφασισμένοι! Όρθιοι!

Πάντα πιστοί στη φωνή του χρέους προς την Πατρίδα. Με αξιοπρέπεια. Αξιοπρέπεια εθνική, αξιοπρέπεια ηθική.

Γι’ αυτά που κάναμε γι’ αυτά που αγωνιζόμαστε, γι’ αυτά που είμαστε. Για τη δύναμη, για το πάθος, για τη φλόγα που έχουμε μέσα μας.

Καλή δύναμη λοιπόν, στον αδιάκοπο αγώνα μας.
Για τη Δημοκρατία! Για την Ελευθερία! Για την Ελλάδα!