Ο μικρός Infante

Αν διέθετε συνείδηση θα αποζητούσε θεραπεία στη σιωπή. Αν διέθετε ηθική υπόσταση θα αναζητούσε καταφύγιο στη λήθη. Αντί γι’ αυτό, αυτός που «μας άλλαξε τα φώτα», επιμένει να μας προσφέρει τα φώτα της «ακάματης» διάνοιας του. Έτσι και να θέλουμε να τον ξεχάσουμε δεν μας αφήνει.

Το «αγλάισμα» της «προοδευτικής αερολογίας» και πρωταθλητής της «ριζοσπαστικής αεροβασίας» επιμένει να παίζει με τα νεύρα μας συνεντευξιαζόμενος κάθε λίγο, προσφέροντας απλόχερα υλικό που θα έκανε τους παλιούς επιθεωρησιογράφους ευτυχισμένους.

Στο τελευταίο διάγγελμά του διαπιστώνει: «Υπάρχει ανάγκη, για μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, ριζοσπαστικής, οραματικής αλλά και ρεαλιστικής, που να συμβάλει στη συγκρότηση μιας συμμαχίας προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την πραγματοποίηση της μεγάλης στροφής που πρέπει να γίνει. Την αλλαγή πορείας.» (Πηγή: iefimerida.gr).

Δεν είναι μόνο το «λεφτά υπάρχουν», αλησμόνητο «λάβαρο» του 2009 με το οποία άλωσε την εξουσία, που πρέπει να ξεχάσουμε για να του δώσουμε συγχωροχάρτι. Σταχυολογώντας, μεταξύ άλλων τα πρωτοσέλιδα του «προοδευτικού» τύπου πριν από τις εκλογές του 2007 βρίσκουμε: στα ΝΕΑ «Σούπερ σχολεία, με θέατρα, Ιντερνέτ καφέ, γκαράζ» και «Γιώργος: Αυξήσεις – μαμούθ στις συντάξεις Εγγυάται 800€ για κάθε ζευγάρι ηλικιωμένων», στο ΒΗΜΑ «Πακέτο Γιώργου υπέρ των αδυνάμων» και «Εγγυώμαι και δεσμεύομαι», στη ΝΙΚΗ «700€ η σύνταξη του ΙΚΑ», στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ «Έδωσε ρέστα στους συνταξιούχους», στο ΕΘΝΟΣ «Αυξήσεις στήριγμα για τους συνταξιούχους», στην ΑΥΡΙΑΝΗ «Διπλασιάζει τις αγροτικές συντάξεις ο Γιώργος»!

Το πόσο «εγγυάται και δεσμεύεται» το γνωρίσαμε από την καλή και από την ανάποδη το 2010. Ο λογαριασμός είναι τόσο βαρύς που ανάγκασε κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ να δηλώσει σε συνέντευξη ότι «Ο κύριος Παπανδρέου δεν πρέπει να είναι υποψήφιος, μόνο σε αποικία μπορεί να είναι υποψήφιος με τέτοια προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα» (MEGA, 4/12/2011). Μόνο σε αποικία λοιπόν.

Φυσικά, δεν είναι μόνο αυτό που πρέπει να ξεχάσουμε. Στις 8 Μαρτίου του 2008 ο κύριος Παπανδρέου διαδήλωνε -με την γροθιά αναπεπταμένη μπροστά στο πανό ΓΕΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, γωνία Όθωνος και Αμαλίας- περιστοιχισμένος από τους «πράσινους» προέδρους συνομοσπονδιών και ομοσπονδιών κατά του νέου ασφαλιστικού νόμου.

Δεν ήταν ο Τσίπρας –όχι ότι δεν θα το ήθελε- αλλά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις τις οποίες ήλεγχε.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο, οι ίδιοι συνδικαλιστές –προφανώς με την ανοχή αν όχι και με την ενορχήστρωση του ΠΑΣΟΚ- έβαλλαν πλάτη εξασφαλίζοντας τις προϋποθέσεις για την επέκταση των γεγονότων που ακολούθησαν την δολοφονία Γρηγορόπουλου.

Μόλις τρεις μήνες μετά, τον Μάρτιο του 2009, ο κύριος Παπανδρέου ενώ γνώριζε τα προβλήματα αρνήθηκε να συμβάλλει στο κλίμα κοινωνικής ηρεμίας που ζήτησε ο Καραμανλής.

Ο τέως Υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Στάινμπρουκ σε βιβλίο του (Under Strich, 2010) αναφέρει ότι σε συνάντηση που είχαν τον Ιανουάριο του 2009 του ανέφερε ότι δεδομένης της κατάστασης: «δεν ήταν πλέον και τόσο σίγουρος ότι ήθελε να κερδίσει τις εκλογές». Αντίθετα όμως, με ότι είπε στον Γερμανό συνομιλητή του, τους επόμενους μήνες μεταχειρίστηκε όλα τα αθέμιτα εργαλεία του λαϊκισμού για να υπονομεύσει την κυβέρνηση και να αλώσει την εξουσία.

Ο μοιραίος Infante, -στον οποίο «δόθηκε το δαχτυλίδι» το 2003, από τον κύριο Σημίτη που δεν άντεχε την ήττα- γιός πρωθυπουργού, υπουργός πάνω από δέκα χρόνια, δεξί χέρι του Σημίτη έφτασε στο σημείο να δηλώσει στο εξωτερικό ότι «διοικεί μια διεφθαρμένη χώρα»! Αυτός ήταν απλώς περαστικός. Κοιμόταν επάνω στο συννεφάκι του. Το ερώτημα είναι οι «σύντροφοί» του γιατί δεν τον μαζεύουν τώρα;