Κοινό μέτωπο Αράβων και Ισραήλ απέναντι σε Τουρκία και Ιράν

Το Ιράν και οι συνοδοιπόροι του παρεμβαίνουν στα αραβικά κράτη προωθώντας τη σιιτική επαναστατική ιδεολογία τους, ενώ η Τουρκία ωθεί τη σουνιτική επαναστατική ιδεολογία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε όλη την περιοχή, γράφει η Israel Hayom και αναμεταδίδει το Βαλκανικό Περισκόπιο.

Και για τις δύο αυτές χώρες, οι συμφωνίες εξομάλυνσης μεταξύ του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μπαχρέιν και του Σουδάν ήταν ένα σοκ για το σύστημα.

Η απόφαση τριών αραβικών κρατών να κάνουν ειρήνη με το Ισραήλ μπορεί να αποδοθεί τόσο στις προσπάθειες του Λευκού Οίκου υπό τη διοίκηση του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, όσο και στην αναγνώριση από αυτά τα σουνιτικά κράτη ότι κάτι τέτοιο θα ενίσχυε την ασφάλειά τους έναντι των συνεχιζόμενων απειλών από την Τουρκία και το Ιράν.

«Το Ιράν είναι ένας τακτικός εχθρός για τα κράτη του [περσικού] Κόλπου επειδή το καθεστώς ελέγχεται από Σιίτες φανατικούς που θέλουν να καταστρέψουν τα σουνιτικά καθεστώτα στον Κόλπο», είπε ο Χάρολντ Ρόουντ, πρώην σύμβουλος Ισλαμικών υποθέσεων στο Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ, που ήταν στο Ιράν κατά τους πρώτους μήνες της Ισλαμικής Επανάστασης.

Η αυξανόμενη τάση για συμμαχίες μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών κρατών του Κόλπου αντιστρέφει την κατάσταση στην οποία βρέθηκε το εβραϊκό κράτος κατά τις πρώτες δεκαετίες της ύπαρξής του.

Στα πρώτα του χρόνια, κατά τη διάρκεια των διαδοχικών αραβο-ισραηλινών συγκρούσεων, βασίστηκε σε μια συμμαχία μη αραβικών κρατών, όπως η Τουρκία και το Ιράν, ως οι μοναδικοί περιφερειακοί σύμμαχοί της.

Ωστόσο, όλα αυτά άρχισαν να αλλάζουν, από την εποχή που ο φιλο-δυτικός Σάχης του Ιράν ανατράπηκε στην Ισλαμική Επανάσταση το 1979 και τώρα η αλλαγή ήταν ταχεία υπό των ισλαμιστικών αντι-ισραηλινών πολιτικών του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Σύμφωνα με τον Ρόουντ, αν ο ιρανικός λαός ανατρέψει το σημερινό καθεστώς, η χώρα πιθανότατα θα επικεντρώσει τις προσπάθειές της στην ανοικοδόμηση και την αποκατάσταση των συνδέσεών της με τον κόσμο.

Η τουρκική απειλή

Σύμφωνα με τον Hay Eytan Cohen Yanarocak, εμπειρογνώμονα για την Τουρκία στο Κέντρο Moshe Dayan του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, καθώς και το Ινστιτούτο Στρατηγικής και Ασφάλειας της Ιερουσαλήμ, η Τουρκία και τα αραβικά κράτη του Κόλπου συμμετέχουν σε έναν αδήλωτο πόλεμο μέσω της Λιβύης και της Ανατολικής Μεσογείου.

«Σχεδόν σε κάθε περίσταση, η Τουρκία, το Κατάρ και η Χαμάς προκαλούν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο», δήλωσε ο Yanarocak.

«Για την Τουρκία, ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι στερείται νομιμότητας λόγω της στρατιωτικής επέμβασης εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας».

Ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν θεωρείται από τις ισλαμιστικές δυνάμεις ως παράνομος για τη δολοφονία από την κυβέρνησή του, του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι το 2018 στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη, πρόσθεσε ο Yanarocak.

«Και τώρα, τα ΗΑΕ στερούνται νομιμότητας στα μάτια τους λόγω της εξομάλυνσης με το Ισραήλ», δήλωσε.

Με άλλα λόγια, «στα μάτια της Τουρκίας, τα κράτη του Κόλπου δεν θεωρούνται “kosher” για την ηγεσία των Σουνιτών», κατέληξε.

Ο Ρόουντ αναφέρει ότι, από την άποψη των κρατών του Κόλπου, η Τουρκία είναι ο μακροπρόθεσμος στρατηγικός εχθρός τους, επειδή ο Σουνιτικός φονταμενταλισμός -σήμερα με επικεφαλής τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν- υπήρξε πολυετής εχθρός σε όλη την ισλαμική ιστορία με τη δολοφονία ή την ανατροπή Σουνιτών Αράβων ηγετών.

Ερντογάν: De Facto ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας

«Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ερντογάν είναι ο de facto ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, του οποίου στόχος είναι να αποκαταστήσει το Σουνιτικό Χαλιφάτο και να καταστρέψει όλους τους Σουνίτες ηγέτες που δεν συμφωνούν με τους στόχους του», δήλωσε ο Ρόουντ.

«Το Ιράν, αλλά ακόμη περισσότερο η Τουρκία, ήταν σίγουρα μια σημαντική ώθηση για τις σχέσεις του κράτους του Κόλπου με το Ισραήλ».

Το Ισραήλ, μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, τη Σαουδική Αραβία και άλλα, όλοι πρέπει να πολεμήσουν με τον ίδιο εχθρό μακροπρόθεσμα, τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία, σύμφωνα με τον Ρόουντ, «δεν είναι τίποτα περισσότερο από την τελευταία έκδοση του σουνιτικού ισλαμικού φανατισμού που έχει περιοδικά καταστρέψει τα σουνιτικά καθεστώτα σε όλη την ιστορία των 1.400 ετών του Ισλάμ».