Ο Σόιμπλε «κάρφωσε» τη Μέρκελ: Πήρε λάθος μέτρα

Ισχυρότερο ρόλο της Κάτω Βουλής στη διαδικασία διαχείρισης της πανδημίας του κορωνοϊού και αυστηρότερο έλεγχο των μέτρων που περιορίζουν τα θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών ζητά ο πρόεδρος της Bundestag Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με επιστολή του προς τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κομμάτων, η οποία ερμηνεύεται ως ευθεία κριτική προς την Ανγκελα Μέρκελ.

Στο δισέλιδο κείμενό του προς τους βουλευτές, ο κ. Σόιμπλε τονίζει ότι το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο πρέπει να συμμετέχει περισσότερο στην διαδικασία λήψης αποφάσεων που αφορούν τα μέτρα για τον κορωνοϊό, προκειμένου «να αποφευχθεί η δημιουργία της εντύπωσης ότι η μάχη κατά μιας πανδημίας έχει αφεθεί αποκλειστικά στα χέρια της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας».

O κ. Σόιμπλε εκτιμά ότι η αρχή της διάκρισης των εξουσιών καταστρατηγείται, όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι Πρωθυπουργοί των κρατιδίων λαμβάνουν διαρκώς νέες αποφάσεις μεταξύ τους, πολλές εκ των οποίων διορθώνονται κατόπιν από τα δικαστήρια, όπως συνέβη πρόσφατα με την απαγόρευση διανυκτέρευσης σε ξενοδοχεία που επιχειρήθηκε να επιβληθεί για όσους προέρχονται από περιοχές «αυξημένου κινδύνου», ακόμη και εντός Γερμανίας.

Ο Πρόεδρος της Bundestag θεωρεί ακόμη ότι η αποδοχή της πολιτικής που ασκείται για τον περιορισμό της πανδημίας περιορίζεται όλο και περισσότερο μεταξύ των πολιτών και πιστεύει ότι η απώλεια εμπιστοσύνης προκλήθηκε μέσω της μη συμμετοχής του Κοινοβουλίου στις αποφάσεις.

Μόνο η συγκατάθεση των ελεύθερα εκλεγμένων βουλευτών θα μπορούσε να δικαιολογήσει την παρέμβαση στα θεμελιώδη δικαιώματα, υποστηρίζει.

Σόιμπλε: Μέρκελ και επιστήμονες έκαναν λάθος

Στο ίδιο πνεύμα, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εκτιμά ότι η Καγκελάριος και οι επιστήμονες έκαναν λάθος με την αδιάλλακτη προσκόλλησή τους στις επιδημιολογικές παραμέτρους και προσθέτει ότι μόνο μια ευρεία διαβούλευση με το Κοινοβούλιο μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση και την εξισορρόπηση των διαφόρων συμφερόντων και των διαφόρων απόψεων.

Αυτή είναι και η ομορφιά της δημοκρατίας, σημειώνει χαρακτηριστικά στην επιστολή του ο κ. Σόιμπλε και φαίνεται ότι βρίσκει ευρεία στήριξη για τις απόψεις του, τουλάχιστον εντός Κοινοβουλίου.

«Η κυβέρνηση επέλεξε την λάθος προσέγγιση.

Οι διαβουλεύσεις της Καγκελαρίου με τους 16 Πρωθυπουργούς πίσω από κλειστές πόρτες δεν απέδωσαν χρήσιμες λύσεις», δηλώνει στο Podcast «Πρωινό μπρίφινγκ» o αντιπρόεδρος της Bundestag Τόμας Όπερμαν (SPD), ενώ ο αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Φιλελευθέρων (FDP) Στέφαν Τομέ τονίζει ότι «οι ευρείες ρυθμιστικές εξουσίες επενεργούν σε κάποιους υπουργούς σαν ναρκωτικό, από το οποίο δεν μπορούν πλέον να απαλλαγούν και στο τέλος χρειάζονται όλο και περισσότερο» και επισημαίνει ότι η Bundestag και τα κρατιδιακά κοινοβούλια πρέπει να ανακτήσουν την δύναμή τους.

Στο ίδιο πνεύμα, η «Πράσινη» αντιπρόεδρος της Bundestag Κλαούντια Ροτ επιτέθηκε στον υπουργό Υγείας Γενς Σπαν, ο οποίος διεκδικεί την επέκταση των έκτακτων δικαιωμάτων του να αποφασίζει με περιορισμένη συμμετοχή των βουλευτών και πέρα από τον Μάρτιο του 2021: «Δεν μπορεί ένας υπουργός να ζητά αχόρταγα όλο και περισσότερη εξουσία», δήλωσε η κυρία Ροτ σε συνέντευξή της στην Γερμανική Ραδιοφωνία.

Η πρωτοβουλία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει προκαλέσει, όπως ήταν αναμενόμενο, έντονη κριτική και αντιδράσεις, με την BILD να σχολιάζει ότι ο Πρόεδρος της Bundestag αποτελεί από σήμερα τον ισχυρότερο αντίπαλο της Καγκελαρίου, σημειώνοντας ότι με την επιστολή του δίνει ουσιαστικά στους βουλευτές το εγχειρίδιο με τις λεπτομερείς οδηγίες για το πώς θα ασκήσουν πίεση και έλεγχο στην κυβέρνηση.

«Υπάρχει ανησυχία σχετικά με το εάν οι εξαιρετικά εντατικές και ευρείας βάσης παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων στο πλαίσιο της πανδημίας του κορωνοϊού μπορούν να βασίζονται σε μια απλή γενική ρήτρα», αναφέρεται στο κείμενο, το οποίο επικαλείται η εφημερίδα.

Σύμφωνα με τον κ. Σόιμπλε, οι βουλευτές θα πρέπει να διατυπώσουν πολύ συγκεκριμένα τους όρους σχετικά με το πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις επιτρέπεται να περιορίζονται τα δικαιώματα των πολιτών, ενώ θα πρέπει να θέτουν και αντίστοιχο χρονικό περιορισμό και να απαιτούν συμμετοχή του Κοινοβουλίου κάθε φορά που λαμβάνονται νέες αποφάσεις.