Φόβος και αγωνία στο τουρκικό ΥΠΕΞ: Κατηγορεί την Ελλάδα για επεκτατισμό και υπόθαλψη «τρομοκρατών»

Νέο έξαλλο παραλήρημα από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο σε φανερό νευρικό κλονισμό, φόβο και αγωνία μετά την επίσκεψη του Νίκου Δένδια στην Αρμενία, εξαπολύει ανυπόστατες κατηγορίες, δηλαδή συκοφαντίες, εις βάρος της χώρας μας, κρίνοντας -όπως θα διαπιστώσετε- εξ ιδίων τα αλλότρια.

Το ισλαμιστικό καθεστώς της Άγκυρας, που πρόσκειται στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και υποστηρίζει τον παγκόσμιο τζιχαντισμό, έχοντας αντιληφθεί ότι έχει αρχίσει και επικρατεί διεθνώς η διαπίστωση περί «τουρκικού προβλήματος» (νέο Ανατολικό Ζήτημα, όπως λέγεται), επιχειρεί να διασπείρει μια προπαγάνδα περί «ελληνικού προβλήματος» ως «αντίλογο» στο δεδομένο «τουρκικό πρόβλημα».

Για αυτό και η Τουρκία εγκαταλείπει, για λίγο, το ύφος του «αφεντικού» και βγαίνει «παραπονούμενη», σαν τον κλέφτη που φωνάζει για να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

«Οι δηλώσεις και ισχυρισμοί του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκου Δένδια, κατά την επίσκεψη του στην Αρμενία, είναι μία νέα απόδειξη πως η Ελλάδα αντί των σχέσεων καλής γειτονίας, του διαλόγου και της συνεργασίας με την Τουρκία, προτιμά την πολιτική της έντασης και της κλιμάκωσης», αναφέρει το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών.

Στη συνέχεια, σε εμφανή αμηχανία η Άγκυρα, θυμήθηκε τη Μικρασιατική Εκστρατεία, πριν 100 χρόνια, που ήταν επιχείριση των Δυτικών Συμμάχων, της Αντάντ, ενάντια στην κεμαλική ανταρσία:

«Η Ελλάδα δεν πρέπει να ξεχνά τις αγριότητες που έκανε στην Ανατολία, ότι καταδικάστηκε για αυτό να πληρώσει αποζημίωση, πρέπει να διαβάσει σωστά την ιστορία και να σταματήσει την “Μεγάλη Ιδέα” και τον αντιτουρκισμό», αναφέρει, σαν να μην είχαν προηγηθεί οι γενοκτονίες των χριστιανών της Ανατολής, Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, ή σαν να μην ακολούθησαν της τουρκικής νίκης αποτρόπαιες σφαγές ελληνικού άμαχου πληθυσμού σε Μικρά Ασία και Πόντο.

Στο σημείο αυτό, αφού η Τουρκία «σκαλίζει» την ιστορία, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η γενοκτονία των Ελλήνων που ζούσαν στην επικράτεια της σημερινής Τουρκίας πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες την περίοδο από το 1912 ως το 1922 ξεκινούν από 200-300 χιλιάδες και φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 – 1.200.000 ψυχές.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση, μέχρι το 1923, των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικρά Ασίας (κυρίως της Ιωνίας, Καππαδοκίας, Πόντου, Βιθυνίας), αρχής γενομένης με τη Σφαγή του Οικονομείου στις 25 Ιανουαρίου 1913, από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης των εθνικιστών Νεότουρκων και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος του Μουσταφά Κεμάλ.

Παρακάτω, το τουρκικό ΥΠΕΞ επιχειρήσει να παρουσιάσει την Τουρκία ως τη λύση και όχι ως το πρόβλημα:

«Ο κοινός παρονομαστής για την επίλυση όλων των προβλημάτων στην περιοχή μας είναι η Τουρκία, ενώ η Ελλάδα είναι είτε ο δημιουργός, είτε υποστηρικτής των δημιουργών των προβλημάτων».

Κατηγορεί μάλιστα τη χώρα μας ότι υποστηρίζει «το τυραννικό καθεστώς του Άσαντ», τον «πραξικοπηματία Χαφτάρ στην Λιβύη», όπως χαρακτηρίζει τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων που πρόσκεινται στη νόμιμα εκλεγμένη Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης, «την Αρμενία που είναι εισβολέας στο Καραμπάχ».

Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα ποτέ δεν υποστήριξε τον Μπασάρ αλ Άσαντ, ο Σύρος πρόεδρος μέχρι το ξέσπασμα του εμφυλίου στη Συρία ήταν σύμμαχος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, φωτογραφίζονταν μάλιστα και αγκαλιά. Η Ελλάδα είναι αφοσιωμένο μέλος του Διεθνούς Συνασπισμού υπό τις ΗΠΑ.

Στη συνέχεια, το τουρκικό καθεστώς που αποδεδειγμένα εκπαιδεύει τρομοκρατικές ισλαμιστικές οργανώσεις, κάτι γνωστό σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου, θρασύτατα συκοφαντεί την Ελλάδα ότι «έχει ανοίξει τις πύλες της σε όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται κατά της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων των PKK, PYD και FETÖ, έχει μετατρέψει το Αιγαίο σε νεκροταφείο μεταναστών και ακολουθεί επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο».

Πρόκειται περί νηπιακών ισχυρισμών. Η Ελλάδα δεν έχει εισβάλει σε καμία γειτονική της χώρα, σε αντίθεση με την Τουρκία που εισέβαλε και κατέχει παράνομα εδάφη σε Κύπρο, Συρία, Ιράκ και επιχειρεί να μετατρέψει Ανατολική Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν και Σομαλία σε υποτελή προτεκτοράτα της.

Η ίδια Τουρκία που έχει συγκροτήσει παραστρατιωτική δύναμη τουλάχιστον 15.000 Τουρκμένων τζιχαντιστών από τη βόρεια Συρία, τους οποίους μεταφέρει αεροπορικώς στα μέτωπα του νεο-οθωμανισμού της, όπου μάχονται ως μισθοφόροι.

«Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών πρέπει να κάνει διάκριση του ποιος είναι εισβολέας και ποιος το θύμα στο Καραμπάχ και στις 7 περιοχές γύρω του και να καλέσει την διεθνή κοινότητα να καταγγείλει την Αρμενία που επί 28 έτη συνεχίζει την παράνομη κατοχή, παρά τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ περί άμεσης, πλήρους και άνευ όρων αποχώρησης από τα εδάφη του Αζερμπαϊτζάν.

»Η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει αυτήν την πολιτική και να διαβάσει προσεκτικά την Τουρκία, όπως και τις πραγματικότητες της περιοχής και του κόσμου».

Στο τελευταίο, είναι βέβαιο ότι τόσο το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών όσο και κύκλοι αναλυτών της Αθήνας, της ελληνικής ομογένειας και των δικτύων του ελληνισμού έχουν «διαβάσει» εξαιρετικά την Τουρκία και γνωρίζουν με απόλυτη ακρίβεια τις επόμενες κινήσεις της.

Εάν αυτό αγχώνει την Άγκυρα, ένας συνετός θα συμβούλευε το αλλοπρόσαλλο καθεστώς της να ευθυγραμμιστεί με το Διεθνές Δίκαιο, πράγμα προφανώς αδύνατο, αφού ο ηγέτης αυτού του «φρενοκομείου» Ερντογάν έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι ο τουρκικός πολιτισμός είναι της «κατάκτησης» και μόλις προχθές ότι η Τουρκία έχει δικαίωμα επέμβασης παντού όπου «πάτησε» η οθωμανική κατοχή.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ελλάδα είναι η πιο «συντηρητική» από τους συμμάχους της στην περιοχή, οι οποίοι πολύ σοβαρά επεξεργάζονται σενάρια διαμελισμού της Τουρκίας.

Η Ελλάδα, ως δύναμη ειρήνης και σταθερότητας, ως πολιτισμική ηγέτιδα της περιοχής, έχει αποδείξει ότι επιδιώκει την ειρηνική διευθέτηση των ζητημάτων από Δούναβη έως Κόλπο και βόρεια Αφρική, αλλά προφανώς και δεν θα αναλωθεί σε ρόλο σωτήρα και «μαμάς» μιας αλαζονικής, απείθαρχης και κακομαθημένης Τουρκίας, που οδεύει τάχιστα στην καταστροφή της.

Εάν ο Ερντογάν θέλει να ανοίξει τις πύλες του φρενοκομείου, τότε να αναλάβει αντρίκια και τις συνέπειες των πράξεων του και να πάψει να κλαίγεται ως κουτοπόνηρος απατεωνίσκος χαμάλης του λιμανιού της Τραπεζούντας, διότι, ας το γνωρίζει αυτό, υπάρχουν στο τραπέζι βιώσιμες εναλλακτικές του τουρκικού προβλήματος, ωφέλιμες και για τους λαούς της Τουρκίας, που εγγυώνται συνάμα την ειρήνη, τη σταθερότητα και τη συνανάπτυξη της περιοχής με εξουδετερωμένη δια παντός την τουρκική απειλή.