Η ανθρωπότητα ενώπιον μιας συμμετρικής πολυπαραγοντικής απειλής

Σε συνέχεια προγενέστερης αρθρογραφίας, στην οποία αποπειράται να αναλυθούν οι άγνωστες μεταβλητές Χ οι οποίες θα επηρεάσουν τον πλανήτη αλλά και την Ελλάδα, θα αναφερθούμε στο πρώτο δεδομένο το οποίο αναδύεται κατά την κρίση της πανδημίας του κορονοιού, την απειλή δηλαδή της επιβίωσης των ατόμων και των εθνικών συλλογικοτήτων, σε τόσο μεγάλη έκταση και σε τέτοια κλίμακα για πρώτη φορά μεταπολεμικά.

Τα ιδιωτικά και τα δημόσια χρέη σε συνδυασμό με τον φονικό ιό συνιστούν αυτή την πρωτόφαντη απειλή.

Αναλυτικότερα, μετά την λήξη του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, η ανθρωπότητα πολλάκις έχει έρθει αντιμέτωπη με την ολοσχερή καταστροφή ενός πυρηνικού ολέθρου αλλά ουδέποτε έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα.

Ειδικότερα, κατά την διάρκεια του Ψυχρού πολέμου, υπήρξαν πολλές εστίες κρίσης μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων της εποχής εκείνης, των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, όπως οι πόλεμοι στην Κορέα, το Βιετνάμ και η κρίση στον κόλπο των χοίρων στην Κούβα, αλλά πάντοτε είχαν το στοιχείο της περιφερειακής αναμέτρησης και δεν επήλθε μια μετωπική πολεμική σύγκρουση η οποία θα οδηγούσε σε ένα νέο Παγκόσμιο πόλεμο.

Επίσης, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού Σοσιαλισμού, όλες οι πολεμικές αναμετρήσεις όπως στο Ιράκ, την Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, την Σομαλία, την Υεμένη, την Συρία κ.α. είχαν περιφερειακά και τοπικά χαρακτηριστικά και επουδενί δεν δημιούργησαν συνθήκες ευρύτερης και ολιστικής σύγκρουσης.

Σε οικονομικό επίπεδο, κατά την μεταπολεμική διάρκεια των εβδομήντα χρόνων, υπάρχει βεβαίως μια απρόσκοπτη ανάπτυξη η οποία δεν αναχαιτίσθηκε από τις εκάστοτε οικονομικές κρίσεις, -όπως την 1η και 2η πετρελαϊκή κρίση αλλά και τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις όπως του 2008- δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα όμως δυσθεώρητα Δημόσια Χρέη, Υψηλά Ιδιωτικά Χρέη και σημαντική όξυνση των οικονομικών και εισοδηματικών ανισοτήτων τόσο μεταξύ των χωρών όσο και στο εσωτερικό των κρατών.

Έτι περαιτέρω, οι εκάστοτε απειλητικοί ιοί για την ανθρωπότητα όπως ο HIV, o SARS, o MERS κ.α δεν απέκτησαν πανδημικά χαρακτηριστικά τα οποία θα μπορούσαν να απειλήσουν δυνητικά το σύνολο της ανθρωπότητας.

Συνοψίζοντας τα ιστορικά δεδομένα, στοιχειοθετείται ότι η ανθρωπότητα ευρίσκεται ενώπιον μιας συμμετρικής πολυπαραγοντικής απειλής, η οποία αμφισβητεί άμεσα την επιβίωση των ατόμων και των εθνικών συλλογικοτήτων, σε τόσο μεγάλη έκταση και σε τέτοια κλίμακα για πρώτη φορά μεταπολεμικά.

Το μεγαλύτερο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού – άνω του μισού- ευρίσκεται εγκλεισμένο στα σπίτια του προκειμένου να αποφύγει τον θανατηφόρο αυτό ιό, την στιγμή όπου καταγράφονται χιλιάδες αποθανόντων καθημερινά και ενώ είμαστε ακόμη στο πρώτο κύμα της πανδημίας, απέχοντας ακόμη πόρρω μακριά από την δημιουργία εμβολίου, το οποίο θα μπορούσε να ανακόψει την μετάδοση του κορωνοιού.

Ουσιαστικά, ολόκληρη η ανθρωπότητα απειλείται δραματικά από τον δολοφονικό αυτό ιό, καταγράφοντας θύματα στο σύνολο σχεδόν των κρατών διεθνώς, χωρίς να έχουμε ακόμη καταφέρει να δημιουργήσουμε το κατάλληλο «όπλο» να ανταποδώσουμε.

Ταυτόχρονα, η Παγκόσμια Οικονομία για πρώτη φορά μεταπολεμικά αναστέλλει την λειτουργία πολλών κλάδων και επιχειρήσεων- μεταφορές, εμπόριο, τουρισμός κ.α.- ωσάν να είμαστε εν μέσω Παγκοσμίου πολέμου.

Συνέπεια, δεν θα είναι μόνο η ραγδαία μείωση του Παγκόσμιου Προιόντος αλλά και η αποσάθρωση του παραγωγικού ιστού με το «λουκέτο» σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεων και την ταυτόχρονη ραγδαία αύξηση της ανεργίας, η οποία βάση κάποιων εφιαλτικών σεναρίων μπορεί και να υπερβεί το 1 δισ.

Τα ήδη υπερχρεωμένα κράτη καλούνται επομένως, να αντιμετωπίσουν αυτή την τεράστια κρίση και να προστατεύσουν την υγεία, την εργασία και το εισόδημα όλων των πολιτών, οι οποίοι επίσης στην πλειονότητα τους είναι χρεωμένοι.

Με την «ψαλίδα» της οικονομικής ανισότητας να έχει ήδη ανοίξει δραματικά κατά τις προηγούμενες οικονομικές κρίσεις, ανάμεσα στους πλουσίους και τους φτωχούς στο σύνολο των κρατών διεθνώς, το μέλλον με το πέρας της σημερινής κρίσης, μάλλον προδιαγράφεται ζοφερό.

Έχει διαμορφωθεί ένα επικίνδυνο «κοκταίηλ» το οποίο απειλεί πλέον άμεσα να γκρεμίσει ότι έχει δημιουργηθεί μεταπολεμικά.

Η ανθρωπότητα, μετά από μια περίοδο χιλιάδων ετών αιμοσταγών αγώνων, με την λήξη του 2ου ΠΠ κατάφερε να εμπεδώσει την Δημοκρατική Λειτουργία, το κράτος Δικαίου, το Κοινωνικό κράτος και συνθήκες ευημερίας και προόδου, σε όλο και μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού διεθνώς.

Αυτά τα κατεκτημένα τα οποία έχουν αποδυναμωθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, δεν αμφισβητούνται μόνο αλλά κινδυνεύουν με το πέρας της κρίσης να καταρρεύσουν εκκωφαντικά.

Η επόμενη ημέρα συνεπώς της κρίσης θα έχει διαμορφώσει τον πλανήτη Χ, όπου οι άγνωστοι συντελεστές θα δημιουργήσουν εντελώς νέες συνθήκες, για τις οποίες οφείλουμε όλοι να προετοιμαζόμαστε εάν δεν επιθυμούμε να ζήσουμε τους χειρότερους εφιάλτες μας!