Συμβουλές προς το γραφείο Τύπου της Ρωσικής Πρεσβείας και… ας θυμηθούμε τη «Μεγάλη Βουλγαρία»

Διερωτάται πολλές φορές ο συντάκτης των σημειωμάτων, τα οποία από καιρού εις καιρόν φιλοξενεί ευγενικά η ΚΑΘΕΔΡΑ, αν θα έπρεπε οι διπλωματικοί υπάλληλοι, και ιδιαιτέρως όσοι υπηρετούν στις διπλωματικές αποστολές εκτός συνόρων, να περνούν μεταξύ άλλων και από έλεγχο του επιπέδου της νοημοσύνης τους (IQ test).

Αφορμή γι’ αυτόν τον συλλογισμό αποτέλεσε μια ανακοίνωση της Πρεσβείας της Ρωσίας στην Αθήνα, η οποία στρέφεται εναντίον του «απατηλού» βιβλίου του Αλεξάνδρου Μασσαβέτα «Τρίτη Ρώμη» (Βλ. εδώ).

Πρώτα από όλα, ο γράφων θα συμβούλευε τον υπεύθυνο Τύπου της Πρεσβείας να αναζητήσει καλύτερους μεταφραστές της Ελληνικής γλώσσας, εφόσον στα ελληνικά α) δεν υπάρχουν «απατηλά» βιβλία, αλλά «παραπλανητικά», β) η χρήση εισαγωγικών στη λέξη βιβλίο είναι ανόητη, εφόσον «βιβλίο είναι ο υλικός φορέας γραπτού ή και εικαστικού περιεχομένου. Παγκοσμίως εννοείται ως βασική κατηγορία έντυπου λόγου και αποτελείται από αριθμό συνδεδεμένων τεμαχίων χαρτιού και εξώφυλλο», με άλλα λόγια ανεξάρτητα από την άποψή μας για το περιεχόμενο ένα βιβλίο παραμένει βιβλίο, δηλαδή ένα προϊόν της εργασίας κάποιου τυπογραφείου, γ) η φράση «Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μια από λίγες εκκλησίες που αναγνωρίζει το πρωτείο τιμής του Κωνσταντινουπόλεως με ειδικό έγγραφο που εγκρίθηκε από Ιερά Σύνοδο 2013», εκτός από την απουσία του άρθρου «τις» πριν τη φράση «λίγες εκκλησίες» (η λέξη εκκλησίες συνήθως γράφεται με το «Ε» κεφαλαίο) και της λέξεως Πατριάρχης πριν από τη λέξη Κωνσταντινουπόλεως (για να ξέρουμε άμοιρε μεταφραστή για ποιο πράγμα ομιλούμε!), αποτελεί και μια πρώτης τάξεως… μπούρδα, εφόσον όχι λίγες (αλήθεια, ποιες είναι αυτές;), αλλά όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες αναγνωρίζουν εδώ και μερικούς αιώνες το πρωτείο τιμής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενώ η αναφορά στο… «ειδικό έγγραφο» (εδώ φίλε μεταφραστή θα ταίριαζε η λέξη «απόφαση», διότι περί αποφάσεως επρόκειτο) θύμισε στον γράφοντα μια φράση που πολλές φορές χρησιμοποιεί ο καλός Έλληνας φίλος σε παρόμοιες με το «έγγραφο του 2013» περιπτώσεις: «κάναμε κάτι τις κι η βάρκα έγειρε»!

Όσο για το ότι «το δόγμα «Τρίτη Ρώμη» στη Ρωσία απασχολεί μόνο ιστορικούς και μεμονωμένους φανατικούς», ας ρίξει μια ματιά ο συντάκτης του «πατριωτικού ανακοινωθέντος» όχι μόνο Εδώ, αλλά και Εδώ και ίσως καταλάβει ότι οι φανατικοί κάθε άλλο παρά είναι μεμονωμένοι.

Ο χώρος της ιστοσελίδας, ο χρόνος αλλά και η διάθεση του συντάκτη του παρόντος σημειώματος δεν επιτρέπουν την παρουσίαση πληθώρας δημοσιευμάτων –των πλέον επισήμων– σχετικά με την διαχρονικότητα αυτής της θεωρίας, όμως ας αναλογιστεί, αν βεβαίως διαθέτει αυτή την ικανότητα, ότι η επίσης αποτυχημένη νεωτεριστική θεωρία του «ρωσικού κόσμου» δεν είναι τίποτε άλλο από μια συγκεκαλυμμένη έκφανση της ίδιας μεσσιανικής θεωρίας.

Σχετικά δε με τους «γερούς δεσμούς» (και εδώ, δύσμοιρε μεταφραστή, έπρεπε να χρησιμοποιήσεις άλλη λέξη, το επίθετο «ισχυρός»), αν ανατρέξουμε στην ιστορία, ξεκινώντας από τότε που οι πρόγονοί σου κατέβηκαν με τις βαρκούλες τους για να… καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη, μόνο συμφορές προκαλέσατε στην Ελλάδα.

Για θυμήσου, ημιμαθέστατε γραφιά, τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου:

«Με αυτήν τη συνθήκη τερματίζεται ο δεύτερος ρωσοτουρκικός πόλεμος (Απρίλιος 1877 – Ιανουάριος 1878) και ανακηρύσσεται η Βουλγαρία ως μεγάλη Ηγεμονία που περιλαμβάνει την τωρινή Βουλγαρία, την Ανατολική Ρωμυλία, τη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία με το λιμάνι της Καβάλας εκτός από τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική.

»Η Ρουμανία, η Σερβία και το Μαυροβούνιο καθίστανται ανεξάρτητα κράτη.

»Η δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας εξυπηρετεί και τον εκβουλγαρισμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.

»Ο Τσάρος είχε διατάξει τον εκπρόσωπό του το εξής: “Μηδεμίαν σπιθαμήν υπέρ της Ελλάδος”.

»Και εκείνος δήλωσε στους Βούλγαρους κατά την υπογραφή: “Τώρα οι Έλληνες ας έλθουν κολυμπώντας εις την Κωνσταντινούπολιν”.

»Η όλη συνθήκη είναι εις βάρος του ελληνισμού.

»Η Ρωσία δεν τήρησε τις υποσχέσεις της απέναντι στην Ελλάδα και διαμόρφωσε τη στάση της αναφορικά με το ανατολικό ζήτημα» (Ν. Λυγερός, Οι Ρώσοι στην Κωνσταντινούπολη. Η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου – Εδώ).

Τελειώνοντας ο γράφων θα ήθελε να δώσει μια φιλική συμβουλή στον συντάκτη των διαφόρων ανακοινωθέντων της Πρεσβείας της Ρωσίας: αν κάνεις δεξί κλικ σε οποιαδήποτε λέξη, π.χ. «γερούς», θα δεις ότι – ω του θαύματος! – το πρόγραμμα WORD σου προτείνει ένα σωρό συνώνυμα.

Το ίδιο συμβαίνει και για κάθε λέξη που θα ήθελες να χρησιμοποιήσεις.

ΥΓ. Επανερχόμενος στα γλωσσικά μαργαριτάρια που συναντάμε στις διάφορες μεγαλόστομες ανακοινώσεις, θα ήθελα να υποδείξω στον ανταποκριτή στην ρωσική πρωτεύουσα ενός καναλιού του… βορείου ελληνικού ημισφαιρίου ότι, πρώτον, στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχει το ρήμα «προμοτάρω», ούτε καν ως γλωσσικό ιδίωμα της νύμφης του Θερμαϊκού, και, δεύτερον, αναφερόμενος στην Ορθόδοξη Εκκλησία Ουκρανίας ας μην επαναλαμβάνει ως mantra τη χυδαία λασπολογία που εκτοξεύουν κάποια ρωσικά ΜΜΕ, ότι, τάχαμου, την ίδρυση της Ορθοδόξου Εκκλησίας Ουκρανίας προώθησαν «το Φανάρι και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ», διότι όζουν «αυριανισμό», αυτό που ο μακαριστός συνάδελφός του Α.Π. είχε χαρακτηρίσει πριν από πολλά χρόνια «το άλλο πρόσωπο του…», ελπίζω να θυμάται τίνος.