Χειμερινό Ηλιοστάσιο και Χριστούγεννα: Αποσυμβολισμός μια πανάρχαιας ηλιακής εορτής (βίντεο)

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι μια πανάρχαια ηλιακή εορτή. Στον χριστιανισμό ταυτίζεται με τα Χριστούγεννα. Ποιος είναι ο αποσυμβολισμός των Χριστουγέννων;

Το αστέρι στην ανατολή είναι ο Σείριος, το πιο λαμπρό αστέρι, που στις 24 Δεκεμβρίου ευθυγραμμίζεται με τα τρία λαμπρότερα αστέρια της Ζώνης του Ωρίωνα.

Αυτά τα τρία αστέρια έχουν την ονομασία τους από αρχαιοτάτων χρόνων οι «Τρεις Βασιλιάδες».

Και οι «Τρεις Βασιλιάδες» με τον λαμπρότερο αστέρι Σείριο δείχνουν προς την Ανατολή του Ηλίου στις 25 Δεκεμβρίου.

Για αυτό οι «Τρεις Βασιλιάδες» ακολουθούν το αστέρι από την Ανατολή. προκειμένου να δουν την ανατολή, τη γέννηση του Ήλιου.

Η Παρθένος Μαρία είναι ο αστερισμός της Παρθένου. Το αρχαίο σύμβολο για την Παρθένο μοιάζει με το γράμμα «Μ».

Για αυτό και η Μαρία, ομοίως με τις άλλες παρθένες, όπως η μητέρα του Άδωνι, η Μύρα, ή η μητέρα του Βούδα, Μάγια, ξεκινούν τα ονόματά τους από «Μ».

Η Παρθένος ήταν επίσης γνωστή ως ο «Οίκος του Άρτου» και η αναπαράστασή της ήταν μια παρθένα να κρατά ένα δεμάτι στάρι.

Αυτός ο «Οίκος του Άρτου» και το σιτάρι συμβολίζουν τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, την περίοδο του θερισμού.

Αντίστοιχα και η Βηθλεέμ μεταφράζεται ως «Οίκος του Άρτου».

Συνεπώς η Βηθλεέμ είναι μια αναφορά στον αστερισμό της Παρθένου, μια τοποθεσία στον ουρανό, όχι στη Γη.

Υπάρχει ακόμα ένα ενδιαφέρον φαινόμενο που συμβαίνει στις 25 Δεκεμβρίου, ή αλλιώς στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο.

Από το Καλοκαιρινό Ηλιοστάσιο στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο οι ημέρες γίνονται μικρότερες και πιο κρύες.

Και κοιτώντας από το βόρειο ημισφαίριο, ο Ήλιος φαίνεται να κινείται προς τον Νότο, να μικραίνει και να γίνεται ανεπαρκής.

Οι μικρότερες ημέρες και η εξάλειψη της σοδειάς, όπως πλησιάζουμε στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, συμβόλιζε για τους αρχαίους την πορεία προς τον θάνατο.

Ήταν ο θάνατος του Ήλιου. Και ως τις 22 Δεκεμβρίου, ο αφανισμός του Ήλιου ήταν πια ολοφάνερος.

Καθότι, κινούμενος προς τον Νότο επί έξι μήνες, ο Ήλιος φτάνει στο χαμηλότερο σημείο στον ορίζοντα.

Και τότε συμβαίνει κάτι παράξενο.

Ο Ήλιος σταματά να κινείται Νότια και μένει σχεδόν σταθερός για τρεις ημέρες (22, 23, 24 Δεκεμβρίου).

Και σε αυτές τις τρεις ημέρες, ο Ήλιος μένει στην κλίμακα του Σταυρού του Νότου.

Και μετά από αυτό, στις 25 Δεκεμβρίου, ο Ήλιος μετακινείται μια μοίρα, αυτή τη φορά προς τον Βορρά, προμηνύοντας μεγαλύτερες ημέρες, ζεστασιά και την Άνοιξη.

Κι όπως είχε ειπωθεί: Ο Υιός πέθανε στον σταυρό, έμεινε νεκρός για τρεις ημέρες, μέχρι να αναστηθεί.

Για αυτό ο Ιησούς κι αμέτρητοι άλλοι ηλιακοί θεοί χαρακτηρίζονται από την σταύρωση, τον τριήμερο θάνατο και την ανάσταση.

Είναι η μεταβατική περίοδος του Ήλιου, προτού αλλάξει πορεία ξανά προς το βόρειο ημισφαίριο, φέρνοντας την Άνοιξη και κατά επέκταση τη Σωτηρία.

Παρόλα αυτά, δεν γιόρταζαν την ανάσταση του Ήλιου μέχρι την Εαρινή Ισημερία, ή αλλιώς το Πάσχα.

Αυτό γίνεται επειδή την Εαρινή Ισημερία ο Ήλιος υπερνικά το διαβολικό σκοτάδι μιας και από εκεί κι έπειτα, η ημέρα διαρκεί περισσότερο από τη νύχτα κι αναδύονται οι αναζωογονητικές ουσίες της Άνοιξης.