Χαλάζι σε μέγεθος αβγού στη Φλώρινα – Νεκροί και δεκάδες τραυματίες στη Χαλκιδική

Σφοδρό κύμα κακοκαιρίας σάρωσε το βράδυ της Τετάρτης τη Βόρεια Ελλάδα. Τις πληγές της μετράει η Χαλκιδική, όπου μέχρι στιγμής έχουν χάσει τη ζωή τους έξι άνθρωποι και δεκάδες είναι οι τραυματίες, ενώ αγνοείται και ένας ψαράς.

Η Νέα Δημοκρατία, που όλο το προηγούμενο διάστημα ασκούσε συστηματική Ύβρι, με τα στελέχη της και τους οπαδούς της να ειρωνεύονται την κλιματική αλλαγή και να κάνουν μικροπολιτική πάνω στα θύματά της, τώρα αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της διακυβέρνησης, ήδη μετρά τους πρώτους νεκρούς από ανεμοστρόβιλο στα πρώτα 24ωρα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη.

«Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας στις οικογένειες των θυμάτων και τη συμπαράστασή μας σε όσους έχουν υποστεί ζημιές.

»Δυστυχώς έχουμε έξι επιβεβαιωμένους νεκρούς, πολλούς τραυματίες και έναν αγνοούμενο ψαρά», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας ενώ πρόσθεσε πως μεταβαίνει στην περιοχή κλιμάκιο με επικεφαλής τον υπουργό Εσωτερικών.

Σε ερώτηση για το αν θα γίνουν κάποιες ενέργειες για αποζημιώσεις για όσους έχουν πληγεί, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι το οικονομικό επιτελείο έχει ενημερωθεί και πέρα από τις προβλεπόμενες ενέργειες θα γίνουν και κάποιες έκτακτες.

Το κύμα κακοκαιρίας σάρωσε ολόκληρη τη βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλία.

Χαρακτηριστικό είναι πως την ώρα που γινόταν η καταστροφή στη Χαλκιδική, στη Φλώρινα έπεσε χαλάζι σε μέγεθος αβγού.

Ο αμετροεπής Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που άσκησε Ύβρι διαβεβαιώνοντας ένα 24ωρο πριν ότι «δεν θα υπάρξει νέο Μάτι», και ο «πρίγκιπας» του Βορρά Απόστολος Τζιτζικώστας, μίλησαν για «πρωτόγνωρη καταστροφή».

Ύβρις

Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων.

Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὕβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.

Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ» (ὕβρις > ὑβρίζω > ὑβριστής).

Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ἄτη → ὕβρις → νέμεσις → τίσις, μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὕβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἄτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου.

Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του.

Από την κλασική εποχή και μετά, σε πολλές περιπτώσεις οι έννοιες Άτη, Δίκη και Νέμεσις φαίνεται να αποκτούν στη συνείδηση των ανθρώπων ισοδύναμη σημασία, αυτήν της θείας τιμωρίας.

Η λέξη ύβρις πέρα από τη λόγια νεοελληνική χρήση της με τις σημασίες «βρισιά» (κυρίως στον πληθυντικό αριθμό «ύβρεις») και συνακόλουθα «κάτι που θίγει την τιμή και την αξιοπρέπεια κάποιου» -οι οποίες είναι φυσιολογικές εξελίξεις της αρχαίας σημασίας-, αρκετές φορές χρησιμοποιείται και στην εποχή μας, σε πιο προσεγμένο επίπεδο λόγου, με την αρχαιοελληνική σημασία της για να χαρακτηρίσει ανάλογες αλαζονικές συμπεριφορές συνανθρώπων μας.