Ο μέσος ψηφοφόρος της Ελιάς άνω των 60 ετών! Αυτό δεν απασχολεί κανέναν;

Στις ευρωεκλογές πέραν της επιλογής 400 περίπου χιλιάδων πολιτών να μετακινηθούν από την ψήφο στην Ελιά σε κόμματα με καθαρά προοδευτικό και αριστερό πρόσημο, καταγράφηκε μεταξύ των άλλων και το εντυπωσιακό, ότι ο μέσος ψηφοφόρος ΕΛΙΑΣ – ΠΑΣΟΚ ήταν ηλικίας άνω των 60 ετών!

Διαπίστωση που στις «ενημερώσεις» προσπερνάται… ενώ την ίδια ώρα τα στοιχεία εκπέμπουν άλλα μηνύματα…

Η «ΕΛΙΑ» – σύμφωνα με τα ευρήματα όλων των εταιριών, ανιχνεύεται στις ηλικίες ως εξής:

65+: 14,5%, 35-44: 2,5%, 18-24: 2,6% κτλ…

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στη διασύνδεση της συγκεκριμένης πολίτικης που εκφράζει η Ελιά με τα κοινωνικά στρώματα.

Τα πολιτικά «σχήματα» που συμπορεύονται ή συναινούν με την πολιτική της κυβέρνησης φαίνεται καθαρά ότι παίρνουν διαζύγιο με τις δυνάμεις για τις οποίες ο σοσιαλιστικός χώρος ιδρύθηκε για να υπηρετήσει.

…Το ποσοστό κοινωνικής αποδοχής αυτής της πολιτικής στην συγκεκριμένη εκδοχή της Ελιάς ήταν:

2,2% στους άνεργους 2,4% στους φοιτητές 4% στους μικρομεσαίους 4,8% μισθωτούς 6,7% συνταξιούχους 13,2% κτλ…

Αλλά και στις γεωγραφικές περιοχές το μήνυμα ήταν σαφές των προθέσεων και για τις εθνικές εκλογές. Χαρακτηριστικά καταγράφεται στις:

Αστικές 7,6%, ημιαστικές 5,8%, αγροτικές 10%

Τα προηγούμενα μαρτυρούν ότι ο δρόμος της μετάλλαξης του σοσιαλιστικού χώρου σε συμπλήρωμα συντηρητικών σχημάτων, δημιουργημάτων κορυφής, δεν ταιριάζει ούτε με την ιδρυτική του ταυτότητα ούτε με τη διαδρομή του.

Στο κίνημα που άλλαξε την Ελλάδα, δεν γίνεται αποδεκτή η επιλογή ούτε της υπεκφυγής ούτε της απόκρυψης.

Οι εκλογικές επιλογές των πολιτών καθιστούν εμφανές ότι η κοινωνία δεν ανταποκρίνεται θετικά όταν ο πολιτικός φορέας δεν αντιμετωπίζει τα πραγματικά κοινωνικά διακυβεύματα. Αυτά δηλαδή που γίνονται χρήσιμα για την έξοδο από την κρίση, την αντιμετώπιση των προβλημάτων και την ανόρθωση της ελληνικής κοινωνίας.

Τα ερωτήματα πλέον που αποτύπωσε ο κάθε πολίτης και εκλογικά συνοψίζεται:

Με ποια πολιτική.

Με ποιους και για ποιους.

Με ποιο συλλογικό-πολιτικό υποκείμενο.

Με ποια οριοθέτηση έναντι της κυβέρνησης.

Με ποιες πολιτικές συμμαχίες.

Το μέλλον της σοσιαλιστικής παράταξης δεν αναζητιέται σ΄ ένα ενδεχόμενα μεταλλαγμένο κέλυφος κόμματος, αλλά στο κατά πόσο τα περιεχόμενα των πολιτικών του σχετίζονται με τις παραγωγικές και κοινωνικές ανάγκες των πολιτικών και κοινωνών δυνάμεων που ιδρύθηκε για να εκφράζει.

Η ταυτότητα –όπως καταγράφεται εκλογικά- ενός σοσιαλιστικού προοδευτικού φορέα δεν μπορεί να αποκρύπτει:

-την αυτονόητη πολιτική αυτονομία και την απεμπλοκή του από την λεόντεια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ.

-την επιβαλλόμενη αλλαγή της πολιτικής πλεύσης του σοσιαλιστικού χώρου προς προοδευτική κατεύθυνση, τη δόμηση μιας ισχυρής κοινωνικής συμμαχίας με τις δυνάμεις της εργασίας και της ανεργίας, της νεολαίας και της επιστήμης, της υγιούς αγροτικής και μικρομεσαίας παραγωγής, του εξωστρεφούς και καινοτόμου επιχειρείν.

Οι εκλογές έκαναν φανερό ότι ήταν άστοχη η συμμετοχή του σοσιαλιστικού χώρου σε μορφώματα τύπου 58, Ελιάς ή δηλαδή σε πιο συγκαλυμμένα «μετωπικά», δήθεν “δημοκρατικά”, πολιτικά σχήματα που θολώνουν τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα, γιατί δεν αποτελούν προϊόν κοινωνικών διεργασιών, αλλά προϊόν προσπάθειας δημιουργίας φορέων για τη συνέχιση της ιδίας πολιτικής.

Και αυτό αποδεικνύει πως σε κάθε περίπτωση η αναγκαιότητα των δημοκρατικών συνεργασιών που αποτελεί την εναλλακτική διεκδίκηση απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό, δεν υποκαθίσταται από «δημοκρατικές παρατάξεις» που εξελίσσονται σε παρακολουθήματα του συντηρητισμού.

Η εκλογική αποτύπωση της θέλησης των κοινωνικών τάσεων καταγράφει πως στη ταυτότητα του προοδευτικού σοσιαλιστικού φορέα ανήκει η ευθύνη να συγκροτεί ηγετικές ομάδες -εξοπλισμένες ιδεολογικά- που θα αναλάβουν την ιστορική ευθύνη της σύγκρουσης με το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο και με την αναζήτηση πολιτικών συμμαχιών στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.

Με τα προηγούμενα συμπυκνώνεται πλέον και στη πρόσφατη εκλογική αποτύπωση των φορέων που ερευνούν τα μηνύματα των εκλογών ότι η ανάταξη του σοσιαλιστικού χώρου έχει ως αναγκαία προϋπόθεση την απομάκρυνση από τη μετάλλαξη.

Αυτή είναι η προϋπόθεση που μπορεί να οδηγήσει σ΄ ένα σύγχρονο και θεσμικό Κίνημα, με ισχυρούς συμβολισμούς, καθαρή στρατηγική, ευδιάκριτη πρόθεση προοδευτικών συμμαχιών, ελκυστική αφήγηση, ορατό σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων με δίκαιη συμμετοχή όλων των συντελεστών στο θετικό αποτέλεσμά τους, σε ό,τι συγκροτεί την προοδευτική Ελλάδα και την κοινωνική Ευρώπη.

Το ζητούμενο λοιπόν για την εκλογική βάση του σοσιαλιστικού χώρου αποτυπώθηκε καθαρά και σχετίζεται με την ανάγκη να ξαναγίνει εναλλακτικό στον νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό συντηρητισμό, ικανό και με κοινωνικές αναφορές, που θα συμβάλει στη διαμόρφωση αξιόπιστων συνεργασιών με προοδευτικό πρόσημο. Και αυτό θα είναι το κριτήριο της πολιτικής αξιολόγησης!