Ο ταλαιπωρημένος μετανάστης Γκαζμέντ Καπλάνι έγραψε βιβλίο για το πώς οι Έλληνες έσφαξαν τους Τσάμηδες

Ο Αλβανός δημοσιογράφος Γκαζμέντ Καπλάνι, που έγραφε και στην εφημερίδα «Τα ΝΕΑ», γνωστός για τις «κριτικές» του κατά της Ελλάδας και της Ελληνικής Πολιτείας, επιτέλους αποκάλυψε το πραγματικό του πρόσωπο, εκείνο του σκληρού Αλβανού εθνικιστή, το οποίο υπέκρυπτε εντέχνως υπό το προσωπείο του ταλαιπωρημένου μετανάστη.

Στο νέο του βιβλίο, ο Γκαζμέντ Καπλάνι μιλά και για «τη σφαγή κατά των Τσάμηδων» από τους Έλληνες.

Στην παρουσίαση του βιβλίου στα Τίρανα με τίτλο «Κακός με τον εαυτό σου», παρουσία του ίδιου του συγγραφέα, όπως γράφει η αλβανική εφημερίδα Γκαζέττα Σκιπτάρε και η ιστοσελίδα shqiptarja.com, μίλησε και ο Αλβανός ποιητής Βισάρ Ζίτι ο οποίος επεσήμανε, εκτός άλλων, ότι «το βιβλίο παρουσιάζει με τέλειο τρόπο τη σφαγή σε βάρος των Τσάμηδων, οι Έλληνες, συμπεριφερόμενοι άσχημα με τους Αλβανούς, τιμωρούσαν εκείνους που έφευγαν».

Οι Τσάμηδες, υπενθυμίζουμε, ήταν συνεργάτες των ναζί και έφυγαν από την Ελλάδα για να μη δικαστούν ως εγκληματίες πολέμου και προδότες δοσίλογοι.

Μετά από τα Τίρανα, σημειώνει η shqiptarja.com, η παρουσίαση του βιβλίου του κ. Καπλάνι θα γίνει σε πανεπιστημιακούς χώρους στη Σκόδρα, στην Κορυτσά και αλλού.

Τον περασμένο Ιούλιο ο κ. Καπλάνι είχε εξαπολύσει χυδαία επίθεση κατά της Ελληνικής Πολιτείας και του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν πήρε την ελληνική ιθαγένεια.

Όπως είχε γράψει τότε στη σελίδα του στο Facebook, «το ελληνικό κράτος χαρακτηρίζεται από απερίγραπτη αλητεία είναι κάτι που το γνωρίζουν καλά και οι Έλληνες πολίτες. Το ότι συνεχίζει να παραμένει το ίδιο εκδικητικό, κυνικό και απεχθές είναι κάτι που προσωπικά με θλίβει βαθύτατα.

»Ένα κράτος που θεωρείται ανοργάνωτο και παρασιτικό αλλά όταν πρόκειται να σκεφτεί τρόπους για να ταπεινώσει τον πολίτη, να του καταπατήσει τα δικαιώματα, να τον κατακλέψει και να τον τσακίσει, δουλεύει με μια μεθοδικότητα καφκική και αξιοζήλευτη», έγραφε ο κ. Καπλάνι και συνέχιζε με αχαλίνωτη αλαζονεία:

«Δεν θα ξεχάσω ότι η εκδικητική εκτέλεση αυτής της υπόθεσης ανήκει αποκλειστικά στη σημερινή κυβέρνηση: εξ’ολοκλήρου στον ΣΥΡΙΖΑ.

»Δεν θα ξεχάσω, επίσης, όλους αυτούς και όλες αυτές που ενώ προβάλλονται ως υπερασπιστές των δικαιωμάτων των μεταναστών και μειονοτήτων είναι φορείς ενός πρωτόγονου σκατοψυχισμού και μιας νοοτροπίας βαθειάς σταλινικής: όσοι διαφωνούν μαζί μας και δεν τους ελέγχουμε τους τσακίζουμε για να γίνουν παράδειγμα για τους άλλους.

»Τέλος, ότι κι αν κάνουν εγώ θα παραμείνω παρών στην Ελλάδα: με τα βιβλία μου και με την φυσική μου παρουσία.

»Τους χειριστές της υπόθεσής μου δεν θα τους ξέρει ούτε η μάνα τους. Θα παραμείνουν στο σκοτάδι, θλιβερές γραφειοκρατικές σκιές, κλεπτοκράτες και παράσιτοι ενός συστήματος που σκέφτεται μόνο πως να τσακίσει ανθρώπινες ζωές και να καταπατήσει δικαιώματα.

»Θα έχω για πάντα τους πολλούς και πολύτιμους φίλους και φίλες μου στην Ελλάδα. Θα έχω τους αναγνώστες μου. Απο αυτή την άποψη (και με το συμπάθειο): στα τσακίδια η μίζερη ιθαγένειά τους».

Και επειδή η ελληνική ιθαγένειά, δηλαδή η ελληνική υπηκοότητα, είναι «μίζερη», ο υπεράνω κ. Καπλάνι έγραψε ένα βιβλίο για να ξεπλύνει τους συνεργάτες των ναζί.

Τι είναι το «τσάμικο ζήτημα»

Μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας το 1939, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν ως όργανο προπαγάνδας από τους Ιταλούς για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Ελλάδα.

Κατά τη διάρκεια της κατοχής (1941-1944), η πλειοψηφία συντάχθηκε με τις δυνάμεις του άξονα με αλυτρωτικούς σκοπούς, για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».

Ως απόρροια των ακροτήτων που διαπράχθηκαν από Τσάμηδες εκείνο το διάστημα (1941-1943) σε συνεργασία με τις κατοχικές αρχές, ο τοπικός χριστιανικός πληθυσμός είτε μεταναστεύει, είτε αντιστέκεται με τη δημιουργία μικρών αντιστασιακών ομάδων, ή εντάσσεται στο ΕΑΜ και στον ΕΔΕΣ.

Προς το τέλος του πολέμου ένας πολύ περιορισμένος αριθμός πρώην δοσίλογων Τσάμηδων εντάσσεται στον ΕΛΑΣ.

Στις 17-18 Αυγούστου του 1944 διεξήχθη η μάχη της Μενίνας που ήταν η σημαντικότερη που δόθηκε από τις αντιστασιακές δυνάμεις κατά των Γερμανών κατακτητών στην Ήπειρο.

Εκεί οι ενωμένες δυνάμεις του ΕΔΕΣ νίκησαν τους Γερμανούς. Ανάμεσα στα θύματα καταμετρούνται και 86 νεκροί και αρκετοί αιχμάλωτοι ανάμεσα στους οποίους και 9 Τσάμηδες.

Μετά το τέλος του πολέμου, ολόκληρος ο πληθυσμός των μουσουλμάνων Τσάμηδων διέφυγε στην Αλβανία, λόγω της δοσιλογικής δραστηριότητας με αμφότερες τις ιταλικές και γερμανικές κατοχικές Αρχές.

Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία και μικρότερος αριθμός στην Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το σταλινικού τύπου καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας τους παραχώρησε σπίτια με σκοπό να διασπάσει τη συμπαγή παρουσία σε περιοχές που διαβιούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (Βόρεια Ήπειρος).

Παράλληλα, περίπου 8.000 Έλληνες που ζούσαν στην Αλβανία, υπό καθεστώς πιέσεων, διέφυγαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο (1945-1946).

Στην Ελλάδα, από τους περίπου 20.000 Τσάμηδες που υπήρχαν προπολεμικά στην Θεσπρωτία, σύμφωνα με την απογραφή του 1951 είχαν παραμείνει μόνο 127.

Στις 23 Μαΐου 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην ομαδικά 1.930 Τσάμηδες, κλείνοντας οριστικά τον δρόμο του επαναπατρισμού τους.

Για την Ελλάδα δεν υφίσταται «τσάμικο» ζήτημα.