Τούρκος αρθρογράφος: Παράλογες οι απαιτήσεις της Άγκυρας στο Κυπριακό

Το Κυπριακό δεν μπορεί να λυθεί περισσότερο λόγω κάποιων υπερβολικών και κατά κάποιο τρόπο παράλογων απαιτήσεων της τουρκικής πλευράς, σχολιάζει ο γνωστός Τούρκος αρθρογράφος Μετίν Μουνίρ, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα T24.

Ο Μετίν Μουνίρ θεωρεί παράλογη την απαίτηση για συνέχιση των εγγυήσεων που περιλαμβάνει και το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης καθώς και την παραμονή Τούρκων στρατιωτών.

Συγκεκριμένα στο άρθρο του με τίτλο «Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη λύση στην Κύπρο είναι οι Τούρκοι», ο Τούρκος δημοσιογράφος αναφέρει ότι πήρε στο κινητό του μήνυμα από τον βουλευτή του Κόμματος Εθνικής Ενότητας (UBP), Ερσίν Τατάρ, που έλεγε:

«Συμφωνία στο Κυπριακό μπορεί να υπάρξει μόνο αν η ελληνοκυπριακή πλευρά συνέλθει, και σήμερα κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται».

Ο Μετίν Μουνίρ σχολιάζει πως και ο Ερσίν Τατάρ όπως όλοι οι πολιτικοί παπαγαλίζει τις κλασικές θέσεις της τουρκικής πλευράς στο Κυπριακό, γι’αυτό και ο ίδιος του απάντησε στο μήνυμα:

«Αν επιζητούμε λύση στο Κυπριακό πρέπει η τουρκική πλευρά να συνέλθει, αλλά εσύ ως πολιτικός δεν μπορείς να το πεις αυτό».

Ο Μετίν Μουνίρ εξηγεί ότι ακόμη και αν δεν μπορεί να πείσει κανένα θέλει να εξηγήσει γιατί σκέφτεται έτσι.

«Δεν ισχυρίζομαι ότι οι Ελληνοκύπριοι είναι καλύτεροι.

Αλλά το Κυπριακό δεν μπορεί να λυθεί περισσότερο λόγω κάποιων υπερβολικών και κατά κάποιο τρόπο παράλογων απαιτήσεων της τουρκικής πλευράς.

Μια από τις πιο σημαντικές απαιτήσεις είναι η συνέχιση των εγγυήσεων που περιλαμβάνει και το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης και η παραμονή Τούρκων στρατιωτών για να προστατεύουν τους Τουρκοκύπριους.

Αυτή η απαίτηση είναι παράλογη, σημειώνει και αναφέρει πως «οι άνθρωποι κάνουν συνεταιρισμό με άτομα που εμπιστεύονται, που μπορούν να τα πάνε καλά.

Εάν δεν εμπιστεύεσαι τους Ελληνοκύπριους και ανησυχείς ότι ξαφνικά θα έρθουν ένα βράδυ ξανά και θα μας κόψουν το λαρύγγι, γιατί τότε αδελφέ θέλεις να μπεις κάτω από μια κοινή κρατική στέγη;

Εκείνες οι μέρες έμειναν στο παρελθόν. Οι Τουρκοκύπριοι πλέον δεν είναι σκορπισμένοι σε εκατοντάδες χωριά για να γίνουν θήραμα των Ελληνοκυπρίων, ζουν σε μια περιοχή. Θα έχουν τη δική τους ένοπλη αστυνομία στην μελλοντική ομοσπονδία.

Και οι Ελληνοκύπριοι γνωρίζουν πως αν προσπαθήσουν ξανά να κάνουν μια εθνοκάθαρση θα καταρρεύσει η οικονομία τους», αναφέρει.

Ο Μετίν Μουνίρ προσθέτει ακόμη ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται ούτε συμφωνία εγγυήσεων ούτε στρατιώτες στο νησί για να κάνει επέμβαση.

«Στις μέρες μας ένα κράτος για να παρέμβει σε ένα άλλο κράτος είναι αρκετό να είναι δυνατό, δεν έχει ανάγκη τις συμφωνίες εγγυήσεων.

Παράδειγμα σε αυτό είναι η επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία, των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη», αναφέρει.

Ο Τούρκος αναλυτής αναφέρει ότι έχουν δίκαιο οι Ελληνοκύπριοι να μην αποδέχονται καμιά συμφωνία στην οποία δεν θα περιέχονται τουρκικές εγγυήσεις και στρατεύματα.

«Εάν εσύ είχες 40 χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες στα σύνορά σου θα ήσουν ήσυχος; Για να υπάρξει λύση στην Κύπρο πρέπει να υπάρξει πλήρης απομάκρυνση στρατευμάτων», αναφέρει.

Ο Μετίν Μουνίρ γράφει ακόμη ότι το άλλο ζήτημα που εμποδίζει την επίτευξη συμφωνίας είναι το αίτημα της τουρκικής πλευράς για αρμοδιότητα βέτο σε όλους τους σημαντικούς θεσμούς αρχής γενομένης από το Υπουργικό Συμβούλιο.

«Οι Ελληνοκύπριοι αποδέχονται αυτήν την αρμοδιότητα μόνο για το Υπουργικό Συμβούλιο και για σημαντικούς θεσμούς που ενδιαφέρουν άμεσα τους Τουρκοκύπριους. Αυτό γιατί δεν είναι αρκετό;

Εάν έχεις αρμοδιότητα βέτο παντού σημαίνει ότι δεν διαχειρίζεστε μαζί το νησί αλλά μόνος σου. Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο τέτοιο μοντέλο ομοσπονδίας όπου η μειοψηφία να διοικεί την πλειοψηφία.

Λυπάμαι που το λέω αυτό, αλλά στις διαπραγματεύσεις είναι ο φόβος, η ανασφάλεια και το συναίσθημα κατωτερότητας που καθορίζει τις θέσεις μας» .

«Αν συνεχίσουμε με αυτά τα μυαλά δεν θα μας αποτελειώσουν οι Ελληνοκύπριοι αλλά η ανομία, η μη εξουσία, η χαλαρότητα και η διαφθορά στην Τουρκιή Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου’ που δεν κατάφερε να γίνει κράτος.

Ο δρόμος που οδηγεί στη λύση δεν περνάει από τη δημαγωγία και το παραμύθιασμα αλλά από τις πραγματικότητες», καταλήγει.