Η επικινδυνότητα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας

Η αντεπαναστατική δράση του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (ΣΚ) το 1918 και η σύμπλευσή του έκτοτε με τις αντιδραστικές δυνάμεις των γιούνκερ και του γερμανικού κεφαλαίου οδήγησαν στο χάος και στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.

Φέτος το Σεπτέμβριο, 73 χρόνια μετά την ήττα των ναζί, το ΣΚ ήρθε τρίτο σε δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Insa για λογαριασμό της εφημερίδας Bild με 16%, ενώ δεύτερο αναδείχθηκε με ποσοστό 17%, το φασίζον κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία» (AfD), με τη Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU) να κρατιέται στο 28,5%, και τους Πράσινους με 13,5%, με την Αριστερά και τους Φιλελεύθερους (FDP) να κερδίζουν από 9,5% της προτίμησης.

Θα είναι λοιπόν και πάλι το κόμμα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, το «δεκανίκι» της δεξιάς και του γερμανικού κεφαλαίου η αιτία που μεθαύριο το CDU θα υποχρεωθεί να συγκυβερνήσει με το AfD, όπως ο Κούρτς στην Αυστρία ή με την υποκρισία του θα οδηγήσει το AfD στην εξουσία;

Η έντρομη έκκληση του υπουργού Εξωτερικών Χάικο Μάας προς τους συμπατριώτες του «να σηκωθούν από τον καναπέ και να ανοίξουν το στόμα τους.

Η εποχή της απάθειας πρέπει να τελειώσει», τα λέει όλα, αλλά αυτό δεν είναι λύση.

«Πρέπει να αντιταχθούμε στην άκρα δεξιά, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους νεοναζί και τους αντισημίτες. Μόνο τότε τα ξενοφοβικά εγκλήματα που βλάπτουν τη φήμη της Γερμανίας θα σταματήσουν».

Τι λέει ο Μάας; Να βγουν οι πολίτες στους δρόμους και να πλακώνονται στο ξύλο με τους ναζί;

Μα αυτό δεν είναι λύση, γιατί το λέει η ιστορία και γιατί δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην πηγή του που είναι η φτώχεια, οι ανισότητες, η συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας και της αναδιανομής.

Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία μέθυσε από τα θέλγητρα του νεοφιλελευθερισμού, όπως και οι Εργατικοί επί Μπλερ, όπως και το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη, ακυρώνοντας το πολιτικό της στίγμα και ουσιαστικά έγινε ο βαστάζος της δεξιάς.

Το ίδιο γίνεται σήμερα με το ΠΑΣΟΚ που θα μείνει και πάλι πίσω από την Χρυσή Αυγή.

Η αρχηγός του ΣΚ, Αντρέα Νάλες, παλιό πουλέν του «κόκκινου» Όσκαρ Λαφοντέν που εγκατέλειψε το κόμμα για να σώσει την τιμή της παράταξης δημιουργώντας το Die Linke, έχει τώρα τη μοναδική ευκαιρία να επιβάλει ριζική αλλαγή οικονομικής, εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής στο CDU ή ακόμη και να ρίξει την κυβέρνηση, αφού προηγουμένως συγκροτήσει συνασπισμό με την Αριστερά και τους Πράσινους.

Αν δε το κάνει η επόμενη κυβέρνηση θα είναι CDU-AfD ή ακόμη και AfD-CDU.

Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη που ανατριχιάζει παρακολουθώντας την επάνοδο των ναζί στη Γερμανία πρέπει να είναι πολύ προσεκτική έναντι του Βερολίνου που επιδιώκει, με αφορμή την «διόρθωση» Τραμπ, να παρασύρει την Ευρώπη έξω από το άρμα των ΗΠΑ υπό την ηγεμονία της.

Αυτό το επιδιώκει σε πολλά επίπεδα, αλλά κυρίως μέσα από την αμυντική χειραφέτηση της ΕΕ έναντι του ΝΑΤΟ.

Δεν είναι τυχαίο που ο ομότιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Bundeswehr, ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, Christian Hacke δημοσίευσε στο περιοδικό Welt am Sonntag, άρθρο με το οποίο ζητά «πυρηνική βόμβα για την Γερμανία».

extrapolation