Μουχαρέμ Ιντζέ: «Ήρθα στην Κομοτηνή γιατί έχω συγγενείς εδώ»

Στην Κομοτηνή βρίσκεται από το μεσημέρι της Πέμπτης ο υποψήφιος πρόεδρος της Τουρκίας Μουχαρέμ Ιντζέ.

Λίγο μετά τη 01.00 το μεσημέρι έφτασε στο τουρκικό προξενείο της πόλης, υπό αυστηρά μέτρα ασφάλειας.

Τούρκοι και Έλληνες δημοσιογράφοι τον υποδέχτηκαν στην είσοδο και εκείνος όταν τον χαιρέτισε Ελληνίδα δημοσιογράφος ανταπέδωσε με μία «καλημέρα» στην ελληνική γλώσσα και ένα «χάρηκα πολύ».

Η παραμονή του στο προξενείο ήταν ολιγόλεπτη και ακολούθως ο Μουχαρέμ Ιντζέ περπάτησε με τα πόδια την απόσταση μέχρι την αποκαλούμενη «τουρκική νεολαία».

Στη διαδρομή αυτή κόσμος τον χαιρέτισε και εκείνος ανταποκρίθηκε, ενώ έκανε χιουμοριστικά σχόλια με ιδιοκτήτη καταστήματος μπουγάτσας.

Με χειροκροτήματα τον υποδέχτηκε ο κόσμος στον αύλειο χώρο της νεολαίας.

Εκεί ο χώρος είχε διαμορφωθεί έτσι ώστε ο υποψήφιος πρόεδρος να απαντήσει σε ερωτήσεις.

Νωρίτερα ο Μουχαρέμ Ιντζέ σηκώθηκε όρθιος πάνω στην καρέκλα και ζήτησε από όσους ήρθαν από την Τουρκία να σταθούν στη μία πλευρά της αυλής, προφανώς για να καταδείξει την παρουσία υποστηρικτών εντός της Θράκης.

Έκανε μία σύντομη τοποθέτηση μόνο στην τουρκική γλώσσα, όμως φρόντισε να έχει μεταφραστή όταν δέχτηκε ερωτήσεις κυρίως από Έλληνες αλλά και Τούρκους δημοσιογράφους.

Σε ερωτήσεις για Έλληνες στρατιωτικούς, ελληνικά νησιά και τον λόγο επίσκεψής του στην Κομοτηνή μίλησε ο Μουχαρέμ Ιντζέ.

Υπάρχει δικαιοσύνη, είπε για τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς και απέφυγε οποιαδήποτε άλλη αναφορά, ενώ για ποιο λόγο κάνει επίσκεψη στην πόλη της Θράκης αφού δεν έχει ψηφοφόρους εδώ είπε πως έχει συγγενείς γι΄αυτό και έρχεται.

Ο Μουχαρέμ Ιντζέ είναι ελληνικής καταγωγής. Οι παππούδες του, από την πλευρά του πατέρα του, κατάγονται από τη Θεσσαλονίκη και από τη μητέρα του από τη Ριζούντα του Πόντου.

Να σημειωθεί ότι στη Μακεδονία δεν έγινε ποτέ εποικισμός από τουρκικές φυλές. Οι «Τούρκοι» που ζούσαν σε αυτή ήταν στη συντριπτική τους πλειονότητα Έλληνες «τουρκεμένοι», δηλαδή εξισλαμισμένοι.

Χαρακτηριστική περίπτωση εξισλαμισμένων Ελλήνων είναι οι Βαλ(λ)αχάδες ή Βαλαάδες.

Ήταν Έλληνες που εξισλαμίστηκαν κατά την ύστερη περίοδο της τουρκοκρατίας στην δυτική Μακεδονία ή και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Το όνομα αυτό προέρχεται ενδεχομένως από την αραβική λέξη βαλαχί (Wallah, «ορκίζομαι στον Αλλάχ») το οποίο τους αποδόθηκε με σκωπτική διάθεση επειδή δεν γνώριζαν παρά ελάχιστες τουρκικές λέξεις. Οι ίδιοι αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Φούτσηδες».

Η μεγαλύτερη συγκέντρωση Βαλαχάδων υπήρχε σε χωριά μεταξύ Σιάτιστας, Καστοριάς και Γρεβενών. Οι περισσότεροι από αυτούς θεωρήθηκαν ανταλλάξιμοι κατά την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 και μετοίκησαν στην Τουρκία.

Σύμφωνα με την προφορική παράδοση εξισλαμίστηκαν κατά τον 17ο αιώνα.

Ο πρόσφατος εξισλαμισμός τους υποδεικνύεται και από το ότι υπάρχουν κοινά επώνυμα μεταξύ Βαλαχάδων και Χριστιανών της περιοχής, καθώς και χωράφια τα οποία είχαν διαμοιραστεί ως «αδελφομοίρια» και οι ιδιοκτήτες τους γνώριζαν ότι ήταν συγγενείς αν και είχαν διαφορετική θρησκεία.

Θεωρείται πιθανό ότι άρχισαν να εξισλαμίζονται στα τέλη του 17ου αι. και αυτό συνεχίστηκε και τον επόμενο αιώνα λόγω των πιέσεων από τους Τουρκαλβανούς και τον Αλή Πασά ο οποίος μετέβαλε σε τσιφλίκια τα χριστιανικά χωριά.

Ο Πουκεβίλ (Pouqueville) (Β’, 509) αναφέρει ότι η Λεψίστα ή Ανασελίτσα, ένα από τα χωριά των Βαλαάδων, κτίστηκε τον 14ο αιώνα από εξισλαμισθέντες Βαρδαριώτες που αντικατέστησαν άλλους χριστιανούς που είχαν σφαγεί ή εξανδραποδισθεί, χωρίς όμως να παραπέμπει σε κάποια τεκμήρια.

Ένα χρονολογημένο τεκμήριο είναι αναφορά του αρχιεπισκόπου Σισανίου στον λεγόμενο κώδικα του Ζωσιμά της Σιατίστης όπου αναφέρει ότι το 1797 υπήρχαν στην επαρχία Σισανίου ως μωαμεθανικά τα χωριά των Βαλαάδων ενώ υπήρχαν και μικτά χωριά.

Αλλά και ο μελετητής Καλεντέρης παρατήρησε στον κώδικα της Μονής Μεταμορφώσεως, της επιλεγόμενης της Ζάβορδας, ότι το 1692 αναφέρονται ως δωρητές και ονόματα ατόμων από χωριά που είναι γνωστά ως αμιγώς μουσουλμανικά, όπως το Βέντζι, οι Αγαλαίοι, η Τόριτσα, η Πηγαδίτσα κ.ά. Με βάση αυτό θεωρείται πιθανό ότι εξισλαμίστηκαν μετά το 1692 και πριν το 1797.