Ανήθικη η απόλυση μετά τη μετατροπή της σύμβασης από «πλήρους» σε «μερικής απασχόλησης»

Η τροποποίηση της σύμβασης εργασίας από πλήρους σε μερικής απασχόλησης με τη χρήση απατηλών μέσων και απώτερο σκοπό την εν συνεχεία απόλυση με την καταβολή μειωμένης αποζημίωσης καθιστά την εργοδοτική συμπεριφορά ανήθικη, αφού είναι αντίθετη στα χρηστά ήθη και καθιστά τη νέα σύμβαση άκυρη ως αισχροκερδή, έκρινε το Εφετείο Θεσσαλονίκης και δικαίωσε εργαζόμενη επιδικάζοντάς της τη διαφορά της αποζημίωσης.

Σε επιχείρηση χονδρικής πώλησης αεροπορικών εισιτηρίων προσλήφθηκε υπάλληλος το 1996 με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου ως εκδότρια αεροπορικών εισιτηρίων επί 5 ημέρες την εβδομάδα και επί 8 ώρες ημερησίως.

Το 2007 προήχθη σε προϊσταμένη έκδοσης εισιτηρίων λόγω της αρχαιότητάς της σε συνδυασμό με την ευδόκιμη υπηρεσία της.

Τον Σεπτέμβριο του 2009 συμφώνησε με την επιχείρηση, μετά από αίτημά της, να απασχολείται με μειωμένο ωράριο (6 ώρες ημερησίως).

Η εταιρεία δέχτηκε τη μερική απασχόλησή της, αλλά εξακολούθησε να της καταβάλλει τις ίδιες αποδοχές, δηλαδή το ποσό των 2.146 ευρώ μηνιαίως.

Στις αρχές Οκτωβρίου 2012 ο προϊστάμενος της εργαζόμενης την ενημέρωσε ότι θα έπρεπε να δεχτεί τη μείωση του μεικτού μισθού της στο ποσό των 1.610 ευρώ μηνιαίως, από 2.146 ευρώ που ελάμβανε, ώστε να αποφευχθεί η απόλυσή της, καθώς η εταιρεία είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε περικοπές των μισθολογικών δαπανών της.

Η εργαζομένη αντιπρότεινε τόσο στον προϊστάμενό της όσο και στον αντιπρόεδρο της εταιρείας να επανέλθει στο πλήρες ωράριο (οκτάωρο) προκειμένου να αποφύγει τη μείωση του μισθού της.

Ωστόσο, το αίτημά της δεν έγινε δεκτό. Κατόπιν αυτού δέχτηκε στις 18/10/2012 και υπέγραψε σύμβαση μερικής απασχόλησης με μηνιαίο μισθό 1.610 ευρώ για εξάωρη απασχόληση από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή.

Ωστόσο, 20 ημέρες μετά, και συγκεκριμένα στις 8/11/2012, και μετά από 16 χρόνια συνεχούς απασχόλησης στην εταιρεία αυτή, η υπάλληλος ενημερώθηκε από τον προϊστάμενό της ότι αποφασίστηκε η καταγγελία της σύμβασης εργασίας της (απόλυση).

Φυσικά η αποζημίωσή της υπολογίστηκε με βάση τον νέο συμφωνηθέντα μισθό και έτσι της καταβλήθηκαν 22.536 ευρώ, τμηματικά σε 6 δόσεις.

Το Εφετείο Θεσσαλονίκης έκρινε ότι η νέα σύμβαση που υπέγραψε η υπάλληλος με μειωμένο μισθό (1.610 ευρώ) είναι άκυρη και ως εκ τούτου η αποζημίωση απόλυσής της έπρεπε να καθοριστεί με βάση τον μισθό που λάμβανε πριν από την υπογραφή της νέας σύμβασης και ο οποίος ανερχόταν στα 2.146 ευρώ.

Έτσι το δικαστήριο, υπολογίζοντας ότι η εργαζόμενη έχει συμπληρώσει 16 χρόνια εργασίας στην εταιρεία αυτή, και αφού υπολόγισε την αποζημίωση με τις προηγούμενες αποδοχές της, επιδίκασε διαφορά αποζημίωσης ύψους 7.512 ευρώ.

Οι εφέτες υπογραμμίζουν ότι οι εκπρόσωποι της εταιρείας «με παραπειστική και παραπλανητική συμπεριφορά έπεισαν την υπάλληλο να υπογράψει τη νέα σύμβαση μερικής απασχόλησης, με την οποία μειωνόταν ο μισθός της στο ποσό των 1.610 ευρώ (έναντι 2.146 ευρώ που λάμβανε μέχρι τότε), πείθοντάς την ότι έτσι διασφάλιζε τη θέση εργασίας της για εύλογο χρονικό διάστημα στο μέλλον».

Ετσι, αφού εξασφάλισαν τη μείωση του μισθού της και άρα και της βάσης υπολογισμού της καταβλητέας αποζημίωσης απόλυσης, μετά την πάροδο χρονικού διαστήματος μικρότερου του ενός μηνός προέβησαν στην απόλυσή της, κάτι που ήταν και η αρχική τους απόφαση, με υπολογισμό της αποζημίωσης στο ποσό των 22.536 ευρώ.

Ωστόσο, συνεχίζει η δικαστική απόφαση, «η παραπειστική συμπεριφορά των εκπροσώπων της εταιρείας, εκτός από απατηλή», αφού η υπογραφή εκ μέρους της εργαζομένης της σύμβασης, με την οποία μειωνόταν ο μισθός της, «επιτεύχθηκε μέσω της υπόσχεσης ότι έτσι θα διασφαλιζόταν η θέση εργασίας της, είχε και το στοιχείο της ανηθικότητας».

Και αυτό γιατί οι εκπρόσωποι της εταιρείας «συμπεριφέρθηκαν με προφανή έλλειψη ευθύτητας ενέχουσα και το στοιχείο της αχαριστίας», αν ληφθεί υπόψη ότι η απολυθείσα εργάστηκε με ευσυνειδησία επί 16 έτη, ενώ αυτοί «μηχανεύτηκαν τρόπους για την παραπλάνησή της με την υπογραφή της σύμβασης αυτής μόνο και μόνο για να πετύχουν την απόλυσή της με μειωμένη αποζημίωση λίγες ημέρες μετά».

Σε άλλο σημείο της απόφασης υπογραμμίζεται ότι «άκυρη ως ανήθικη είναι και η σύμβαση η οποία καταρτίστηκε με τη χρήση απατηλών μέσων ή με δόλια και παραπλανητική συμπεριφορά του ενός συμβαλλόμενου προς τον άλλο, ώστε ο δεύτερος να πειστεί στη συνομολόγηση της σύμβασης, την οποία δεν θα αποδεχόταν αν δεν επιδεικνυόταν προς αυτόν η ως άνω συμπεριφορά».

Μάλιστα, καταλήγουν οι εφέτες, συνιστά επιπρόσθετα επιβαρυντική περίσταση όταν, «σε συνδυασμό με την απατηλή συμπεριφορά, συντρέχουν και στοιχεία τα οποία καταδεικνύουν πλήρη περιφρόνηση προς τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών με την έλλειψη συναλλακτικής ευθύτητας και ειλικρίνειας».