Βίντεο: Ο άνθρωπος που δίδαξε συρτάκι τον Άντονι Κουίν είναι 92 χρονών και χορεύει ακόμα

Μια εντυπωσιακή έκπληξη επιφύλαξε το περιοδικό CHOICE LIFE MAGAZINE στους καλεσμένους του σε εκδήλωση που πραγματοποίησε στη Ρόδο και στην οποία βραβεύτηκαν τριάντα Ροδίτες, από τον πολιτικό, δημοσιογραφικό, επαγγελματικό, επιχειρηματικό, επιστημονικό και καλλιτεχνικό κόσμο!

Η έκπληξη της βραδιάς, ήταν η βράβευση ενός Ρόδιου, από την περιοχή Αφάντου, ο οποίος στα 92 του χρόνια, κατάφερε να χορέψει με εξαιρετική άνεση συρτάκι(!) καθηλώνοντας έτσι εκατοντάδες παρευρισκόμενους που τον καμάρωσαν και τον θαύμασαν.

Πρόκειται για τον Σταμάτη Παυλούς που είχε διδάξει συρτάκι στον Άντονι Κουίν στα γυρίσματα της ταινίας “Τα κανόνια του Ναβαρόνε” στο νησί της Ρόδου.

Η εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ και ο συνεργάτης της, κοινωνικός λειτουργός, Γιώργος Νικόλης, είχε αφιερώσει πριν από ενάμιση χρόνο περίπου συνέντευξη– παρουσίαση του θρυλικού χορευτή της Ρόδου στην οποία αναφέρονταν τα εξής:

«Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που τα χρόνια δεν τους εχουν κουράσει. ʼΑνθρωποι που είναι υπόδειγμα ζωντάνιας και υπερηφάνειας.  Άνθρωποι που τους έχουν αγκαλιάσει και τους έχουν φωτογραφίσει αμέτρητες φορές οι επισκέπτες της Ρόδου μας και που η φωτογραφία τους ταξίδεψε σαν ενθύμιο σε χιλιάδες σπίτια ανά τον κόσμο και που είναι μια ζωντανή διαφήμιση της Ρόδου μας.. Ένας από αυτούς τους ακούραστους ανθρώπους είναι ο αγαπητός Σταμάτης Παυλούς ή όπως είναι γνωστός στους τουρίστες μας ως ΠΑΠΑΟΥΖΟ και που ζει ταπεινά στ’ Αφάντου της Ρόδου.

Όταν του είπα ότι θέλω να του πάρω συνέντευξη για να τον παρουσιάσω στους αναγνώστες της Ροδιακης και μέσω αυτής στο ευρύ κοινό της Δωδεκανήσου και όχι μόνο αφού την Ροδιακη μέσω διαδικτύου την διαβάζουν Έλληνες από όλο τον κόσμο, με χαρά με υποδέχθηκε και μου άνοιξε την καρδιά του απαντώντας στις ερωτήσεις μου. «ʼΑρχισα να χορεύω παραδοσιακούς χορούς το 1958 και από τότε μέχρι σήμερα δεν έχω σταματήσει τον χορό.

Είμαι 90 χρονών αλλά δεν το βάζω κάτω και δεν σταματώ με τίποτα να χορεύω και να διασκεδάζω μαζί με τους επισκέπτες μας. Όσο μπορώ θα χορεύω διότι για μένα ο παραδοσιακός χορός υπάρχει στην ψυχή μου και είναι ένας τρόπος ζωής και ψυχικής ευχαρίστησης».

Στην ερώτησή μας από πού προέρχεται το όνομά του ως Παπαούζο μας απάντησε. «Στα νιάτα μου έπινα αρκετό ούζο. Μια φορά δεκαετία του 1970 επήγαμε για να διασκεδάσουμε ένα γκρουπ τουρίστες και κάναμε διαγωνισμό ποιος θα πιει περισσότερο ούζο. Τους ζάλισα όλους και εγώ ακόμα άντεχα, αφού οι αρχηγοί του γκρουπ νόμιζαν ότι έπινα νερό και θέλανε να ελέγξουν τα μπουκάλια του ούζου που έπινα αν πράγματι ήταν ούζο.

Μπορούσα τότε την φορά να πιω μέχρι και τρία μπουκάλια ούζο και ακόμα στεκόμουνα στα πόδια μου. Από τότε πρωτάρχισαν να με φωνάζουν παπαούζο και μου έμεινε μέχρι τώρα το όνομα. Λόγω ηλικίας όμως το μείωσα αρκετά το ούζο αλλά πίνω ακόμα λίγο και με μέτρο διότι εγώ το ούζο το βλέπω περισσότερο και σαν φάρμακο που μου δίνει δύναμη».

Στην πολύχρονη καριέρα του ως χορευτής παραδοσιακών ελληνικών χορών ο Σταμάτης Παυλούς συνάντησε πολύ κόσμο. «Έχω παρά πολλές ευχάριστες στιγμές όλα αυτά τα χρόνια που χορεύω για τους τουρίστες μας, που δεν μπορώ να τις θυμάμαι όλες, μερικές όμως μου έχουν μείνει στην μνήμη όπως τότε που γυριζόταν η ταινία ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΒΑΡΟΝΕ. Μας είχαν φωνάξει να χορέψουμε στην Παλιά Πόλη, στην πλατεία που υπάρχει έξω από το μουσείο.

Εκεί άρχισα να μαθαίνω να χορεύει συρτάκι τον ʼΑντονι Κουίν, τον μεγάλο αυτό λεβέντη και ηθοποιό. Μια άλλη αξέχαστη στιγμή είναι πριν μερικά χρόνια όταν η υπουργός πολιτισμού της Ρωσίας μαζί με μια ομάδα από Ρώσους δημοσιογράφους και τουριστικούς πράκτορες ήλθε στ’ Αφάντου εκεί που χορεύω παραδοσιακούς χορούς και μου προσέφερε μια μεγάλη ανθοδέσμη και ήθελε να χορέψουμε μαζί. Φυσικά δεν της χάλασα το χατίρι και χορέψαμε. Της άρεσε παρά πολύ που χορέψαμε μαζί και μου είπε ότι δεν θα με ξεχάσει ποτέ. Όλη την ώρα που χορεύαμε μας τραβούσαν και μια ντουζίνα κάμερες από τους Ρώσους».

Αν και έφτασε στα ενενήντα του ο Παπαούζο δεν σκέφτεται να τα παρατήσει. «Οποιος με καλέσει για να πάω να χορέψω για τους τουρίστες μας, εγώ πηγαίνω γιατί θέλω να περνούν καλά οι επισκέπτες μας να διασκεδάζουν και να μας ξαναέλθουν.

Για εμένα ο χορός είναι τρόπος ζωής, χωρίς αυτόν δεν μπορώ, χορός και ούζο είναι τα «φάρμακά» μου, αυτά που με κρατούν στα πόδια μου» είπε τελειώνοντας την συζήτηση ο ακούραστος αυτός χορευτής και ζωντανή διαφήμιση της Ρόδου μας. Για την μακρόχρονη συμβολή του στον τουρισμό ο πρώην δήμος Αφάντου τον βράβευσε το 1998 με τιμητικό δίπλωμα για το οποίο καμαρώνει. Εμείς από πλευράς της Ροδιακής του ευχόμαστε καλή δύναμη και να μπορεί να χορεύει όσο θελει και αντέχει.

ʼΑνθρωποι σαν τον Σταμάτη Παυλούς είναι όχι μόνο υπόδειγμα προς μίμηση ζωντάνιας, υπερηφάνειας και αγάπης για τον τόπο μας, αλλά και η προσφορά του στον τουρισμό και στην διαφήμιση της Ρόδου όλα τα χρόνια είναι ανεκτίμητη.