Αποτυχία εξεύρεσης λύσης με τα Σκόπια εκθέτει τη χώρα σε συνθήκες «περικύκλωσης» εξ ανατολών

ΕΠΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ FYROM:

1. Ο διαρκής ιστορικός αντίπαλος αλλά και άμεσος κίνδυνος για τον Ελληνισμό βρίσκεται στην Ανατολή. Ο κίνδυνος αυτός τις προσεχείς δεκαετίες θα είναι ακόμη σοβαρότερος, λόγω των δημογραφικών και οικονομικών εξελίξεων και πιθανότατα θα εξελιχθεί σε ευθεία απειλή κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας στην Κύπρο, το Αιγαίο και κυρίως στη Θράκη.

2. Η απειλή αυτή επιβάλλει την πάση θυσία αποτροπή συνθηκών στρατηγικής περικύκλωσης που θα επέλθει αν επιτρέψουμε να συνδεθεί ο τουρκικός σχεδιασμός με την εθνική στρατηγική των βορείων γειτόνων μας και ειδικά με τον σλαβικό όγκο. Το εθνικό συμφέρον επιβάλλει στα βόρεια σύνορα μας να υπάρχουν σταθερά, μικρά κράτη, ουδέτερα αν όχι φιλικά – και πάντως όχι εχθρικά.

3. Η δεύτερη και όχι λιγότερο σοβαρή απειλή για την εθνική μας ασφάλεια και ταυτότητα, αυτή της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, τις επόμενες δεκαετίες θα λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα επιτρέψει να ανοίξει η πολύτιμη οδός αυτής της μετανάστευσης προς την Ευρώπη (όπως επιθυμούν άλλωστε και οι μετακινούμενοι πληθυσμοί) και θα ανακουφίσει την Ελλάδα από πιέσεις μη διαχειρίσιμες.

4. Η εξομάλυνση των σχέσεων με την FYROM πρέπει να μην είναι παθητική (για να «κλείσουμε» ένα ζήτημα) αλλά να συνδυαστεί με στενές οικονομικές σχέσεις που θα φτάνουν ως την στρατιωτική εκ μέρους της Ελλάδας εγγύηση των συνόρων της FYROM ώστε να αποτραπεί μελλοντική αποσταθεροποίησή της από κινήσεις του αλβανικού ή του βουλγαρικού εθνικισμού.

5. Η συνεργασία με την FYROM θα ανοίξει ένα ζωτικό οικονομικό χώρο για την ελληνική ανάπτυξη, θα ζωντανέψει ένα πολιτισμικό χώρο που έχει ιστορικά παλαιότατους δεσμούς με τον Ελληνισμό (αναφέρω ενδεικτικά: Μοναστήρι, Κρούσοβο, Στρώμνιτσα, Πρίλαπος), θα συνδέσει σ’ ένα κάθετο άξονα Αθήνα- Σκόπια- Βελιγράδι και θα συμβάλει στην ενίσχυση ενός βαλκανικού πόλου που θα αλλάξει προς όφελός μας τις πολιτικές ισορροπίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

6. Η εξεύρεση ενός αμοιβαίως αποδεκτού ονόματος της FYROM –πέραν του συναισθηματικού υπερεθνικισμού που αγνοεί τα γεωπολιτικά δεδομένα ζητώντας να μην υπάρχει καμία χρήση του όρου Μακεδονία αλλά και πέραν του αφελληνισμένου ρεαλισμού που αγνοεί εθνικά και ιστορικά δεδομένα και αποδέχεται ονόματα όπως «Δημοκρατία της Μακεδονίας»– είναι ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων, όλων των συλλογικών φορέων, όλων των πολιτών.

7. Η αποτυχία εξεύρεσης λύσης ενώ εκθέτει την χώρα στους κινδύνους που πιο πάνω αναφέρθηκαν, δεν προσφέρει καμία προοπτική αφού ούτε τη διεθνή χρήση του όρου Μακεδονία αποτρέπει ούτε τα εθνικά συμφέροντα υπηρετεί αφού ακόμη και πιθανή διάλυση της FYROM θα οδηγούσε σε επέκταση της Αλβανίας και της Βουλγαρίας. Υπηρετεί όμως την επιδίωξη –στο όνομα της Μακεδονίας άλλη μια φορά– να στηθούν σε βάρος του εθνικού συμφέροντος καριέρες δημοκόπων και να χαρούμε άλλη μια ψυχική υπεραναπλήρωση της παρακμής μας. Σε αυτά τα δυο άλλωστε πάντα τα καταφέρναμε.