Το “μεγάλο κόλπο” Τσίπρα με Μέρκελ και Σουλτς – Τι κερδίζει η Ελλάδα

Εάν έλεγε κάποιος το καλοκαίρι του 2015 πως ο Αλέξης Τσίπρας θα συμβούλευε τον επικεφαλής των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού με την Άνγκελα Μέρκελ, το πιο πιθανό είναι πως άπαντες θα του έδειχναν το δρόμο για του Σινούρη.

Χθες ωστόσο, επιβεβαιώθηκε πως τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί και πως τα δύο χρόνια διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, η πολυσχιδής διεθνής παρουσία του και οι δίαυλοι επικοινωνίας που μεθοδικά έχει καλλιεργήσει με τον όμμορο χώρο της ευρωπαϊκής και γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας συνθέτουν ένα νέο παζλ συμμαχιών για την Αθήνα.

Η πρωτοβουλία του Μάρτιν Σουλτς να επικοινωνήσει με τον Αλέξη Τσίπρα για να τον… συμβουλευθεί για τη στάση που πρέπει να κρατήσουν οι Σοσιαλδημοκράτες μπροστά στο αδιέξοδο της “Τζαμάικα” στο Βερολίνο είναι ενδεικτική του ρόλου που έχει αναλάβει σε πολλές περιπτώσεις ο Έλληνας Πρωθυπουργός.

Πολλώ δε μάλλον όταν λίγη ώρα αργότερα, ο ίδιος δεχόταν τα συγχαρητήρια της Άνγκελα Μέρκελ στη Σύνοδο στις Βρυξέλλες, με αφορμή τα δύο βραβεία που έλαβε στο Παρίσι. Αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει αυτά να αφορούσαν και στη διαμεσολάβηση εν είδει αριστερού άλλοθι προς τον Μάρτιν Σουλτς για την άρση του αδιεξόδου και το σχηματισμό ενός νέου μεγάλου συνασπισμού στη Γερμανία.

«Ο πρωθυπουργός, αφού εξέφρασε την ανησυχία του (σ.σ. στον κ.Σουλτς) για πιθανότητα παρατεταμένης πολιτικής αβεβαιότητας στη Γερμανία, εν όψη μάλιστα κρίσιμων αποφάσεων για το μέλλον της ΕΕ και για αλλαγές στην ευρωζώνη, ενεθάρρυνε τον επικεφαλής του SPD να επιστρέψει με ισχυρότερη διαπραγματευτική δύναμη στη συζήτηση για σχηματισμό κυβέρνησης” ανέφερε χαρακτηριστικά η διαρροή του Μεγάρου Μαξίμου, ενώ συνέχιζε με νόημα: “Η πραγματικά αριστερή και προοδευτική στάση δεν είναι να διατηρείς τη καθαρότητα των θέσεων σου αλλά να δίνεις μάχες για εφικτές αλλαγές προς όφελος των πολλών. Αν τώρα μπορείς αυτό να το πετύχεις, είναι ίσως μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί”

Τα κέρδη

Η παρότρυνση αυτή προς τον Μάρτιν Σουλτς σίγουρα ικανοποίησε την Άνγκελα Μέρκελ, η οποία μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης με τους Φιλελεύθερους και τους Οικολόγους Πράσινους, θέλει να αποφύγει τη στενωπό μίας νέας εκλογικής διαδικασίας και παρατεταμένης ακυβερνησίας στο Βερολίνο.

Δεν είναι τυχαία εξάλλου η σπουδή της Άνγκελα Μέρκελ να στείλει τον Σόιμπλε στο γερμανικό Κοινοβούλιο και τον Σοσιαλδημοκράτη Στάινμαιερ στην Προεδρία, με Γερμανούς αναλυτές να διαβλέπουν πίσω από αυτή την “οραματική” κίνηση, ένα “μαξιλαράκι” της Μέρκελ για την περίπτωση που επιβεβαιωνόταν η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις εκλογές, προκειμένου να είναι στρωμένο το έδαφος για έναν νέο Μεγάλο Συνασπισμό.

Ο Μάρτιν Σουλτς από την πλευρά του είναι εμφανές πως αποζήτησε την επίμαχη “ώθηση”, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αριστερό “άλλοθι” τόσο για το εσωτερικό των Σοσιαλδημοκρατών όσο και προς την εκλογική του βάση.

Η Αθήνα από την άλλη πλευρά δεν θέλει σε καμία περίπτωση με ανοιχτή την τρίτη αξιολόγηση – η οποία όπως φαίνεται βαίνει προς ολοκλήρωση χωρίς προσκόμματα – να περιμένει μέχρι το Μάιο το σχηματισμό κυβέρνησης. Και τούτο όχι διότι δεν θα έκλεινε η αξιολόγηση, αλλά διότι στην εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ το Φλεβάρη εισέρχεται στην τελική ευθεία για τις οριστικές συζητήσεις για τη μεταμνημονιακή περίοδο, μετά τον Αύγουστο του 2018. Και αυτό δεν θα μπορεί να γίνει εύκολα με τη Γερμανία σε κατάσταση ακυβερνησίας.

Πέραν αυτού, ο Αλέξης Τσίπρας έχοντας ποντάρει στη συμμαχία με την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες (υπενθυμίζονται οι αλλεπάλληλες δηλώσεις στήριξης για το χρέος μετά τη δεύτερη αξιολόγηση από Σουλτς και Γκάμπριελ), προσβλέπει τώρα σε περαιτέρω πιέσεις των προοδευτικών δυνάμεων για περισσότερη κοινωνική Ευρώπη, στο πλαίσιο και της συζήτησης για το μέλλον της Ευρώπης που έχει ανοίξει διάπλατα.

Εξάλλου, με την παρότρυνση για σχηματισμό Μεγάλου Συνασπισμού στη Γερμανία, ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ο πολιτικός που θα έχει καταφέρει προς όφελος της Ελλάδας, επί της ουσίας να πετύχει ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών και παράλληλα τον εξοστρακισμό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.

Πέραν αυτού, θα έχει αποκλείσει την προοπτική διακυβέρνησης της Μέρκελ με τους Φιλελεύθερους, μία προοπτική που όχι μόνο απομακρύνει το σενάριο μίας κοινωνικότερης Ευρώπης, αλλά αποτελεί αλλαγή επί τα χείρω για τα ελληνικά συμφέροντα αναφορικά με το εν εξελίξει πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και το ζήτημα του χρέους.

Όλα αυτά βέβαια, δεν καθιστούν τους ιθύνοντες του Μαξίμου αιθεροβάμωνες, ότι δηλαδή ένας νέος Μεγάλος Συνασπισμός θα στρώσει με ροδοπέταλα το έδαφος για την Ελλάδα ή θα αλλάξει εν μία νυκτί οβιδιακά τη στάση του Βερολίνου για την Ευρώπη.

Ωστόσο, εκλαμβάνεται ως ένα σημαντικό βήμα μπροστά στη μάχη για το μέλλον της Ευρώπης, στην οποία η Αθήνα και ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη συμμαχήσει ανοιχτά με τον Εμανουέλ Μακρόν, όπως επαναβεβαιώθηκε και στο χθεσινό πρόγευμα εργασίας που είχαν στο Ελιζέ.

Και φυσικά, μόνο αδιάφορος δεν περνά από το κυβερνητικό επιτελείο ο αντίκτυπος που θα έχει η ενδυνάμωση της συμμαχίας και του ρόλου του Αλέξη Τσίπρα στην ευρωπαϊκή και γερμανική σοσιαλδημοκρατία, στην εν Ελλάδι Κεντροαριστερά.

Διότι η αποστροφή του Πρωθυπουργού πως “πραγματικά αριστερή και προοδευτική στάση δεν είναι να διατηρείς τη καθαρότητα των θέσεων σου αλλά να δίνεις μάχες για εφικτές αλλαγές προς όφελος των πολλών”, είναι ξεκάθαρο πως δεν είχε αποδέκτη μονάχα τον Μάρτιν Σουλτς.

Εύστοχα σημείωνε πολιτικός παρατηρητής πως “τα λέει στον Σουλτς για να τα ακούει η Φώφη”…