Άλλαξε τις λέξεις σου, άλλαξε τη ζωή σου

Το ξέρω ότι έχεις ακούσει και διαβάσει πολλές χαζομάρες γύρω από Το Νόμο της Έλξης: «ότι σκέπτεσαι γίνεται», «οι σκέψεις σου διαμορφώνουν την πραγματικότητα σου», «αυτό είναι το σούπερ μυστικό», «αν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί…» και μπλα, μπλα μπλα και μπλα, μπλα, μπλά και πολλά λόγια και περισσότερο συναίσθημα, αλλά και δράμα και κάτι από σαπουνόπερα και άρωμα ριάλιτι, με τον σούπερ νικητή, που να: Την έχει και την κραδαίνει την ευκαιρία ν αλλάξει σενάριο στη ζωή του. Και στην τρίβει και στη μούρη, άμα λάχει.

Εσένα του ξενέρωτου που δεν ξέρεις από αυτά. Δεν πιστεύεις.

Είναι χαζά ρε παιδί μου, είναι ανόητες αμερικανιές, το είπε κι η τηλεόραση.

Και ύστερα; Ύστερα προσγειώνεσαι στην ξενέρωτη (το είπαμε) καθημερινότητα σου, με φόντο την οικονομική κρίση: ίσον δάνεια απλήρωτα, ίσον ανεργία, ίσον λογαριασμοί, ίσον στρες, ίσον απελπισία.. ΟΚ!

Μήπως εκεί που κάθεσαι βρε παιδί μου έχεις διάθεση να το πάρεις αλλιώς; Μήπως – λέω μήπως- αναρωτιέσαι –στα κρυφά φυσικά- αν αυτή η δηθενιά με τις θετικές σκέψεις δεν είναι τόσο κουραφέξαλα; Κι αν;

Και δηλαδή τι έχεις να χάσεις εδώ που έφτασες; Γιατί να μη δοκιμάσεις; Δεν είναι δα και bungee jumping .

Δεν είναι άραγε; Πόσο βαθιά και απότομα πρέπει να βουτήξεις σ ένα άλλο τρόπο αντίληψης για να δεις το ποτήρι από μισοάδειο μισογεμάτο; Δεν είναι τίποτα, μια απόφαση φίλε.. Κλεισε τα μάτια και βούτα!

Καλά, καλά! Επειδή ένιωσα ότι ανατρίχιασες πάμε για ένα μικρό φροντιστήριο πρώτα. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις τις σκέψεις σου (είναι σαν τσίχλες, το ξέρω), δοκίμασε πρώτα ν αλλάξεις τις λέξεις σου (είναι οι καραμέλες που πιπιλάς).

Τι έχεις ας πούμε να κάνεις αύριο; Πρέπει να είσαι στις 8 ακριβώς- πού είπες; Γιατί;

Γιατί έχεις να μιλήσεις για μια σημαντική δουλειά/ευκαιρία/δυνατότητα που μπορεί να σε βγάλει από το προσωπικό σου αδιέξοδο; Θέλεις να βγεις από το αδιέξοδο; Δεν άκουσα… Α, καλά.

Πάμε από την αρχή: Τι είπες ότι έχεις να κάνεις αύριο; Θέλεις να είσαι στις 8 ακριβώς (εκεί που είπαμε). Μη φρικάρεις. Δεν είναι τίποτα. Δεν έκανες δα και μεταμόσχευση εγκεφάλου.

Αλλά μήπως παρατήρησες καμιά αλλαγή από το «πρέπει να είσαι στις 8» με το «θέλεις να είσαι στις 8»; Αλλάζει κάτι ; Η γεύση; Η άποψη; Η αίσθηση; Το κίνητρο; Η …λίμπιντο; (Εντάξει πολύ το προχωρήσα)

Αλλάζοντας τις λέξεις αλλάζουμε τον κόσμο. Γιατί πολύ απλά με αυτές τον καταλαβαίνουμε, με αυτές τον μεταφράζουμε, μέσα απ τις γρίλιες τους τον βλέπουμε.

Και κυρίως μέσα από αυτές τον βλέπει το υποσυνείδητο μας (ξέρεις μωρέ, αυτό που είναι υπεύθυνο για το 99% του τρόπου συμπεριφοράς μας).

Σκέψου λίγο σαν πολιτικός στο δελτίο των οκτώ. Κάθε σου λέξη είναι και μια επίσημη δήλωση. Και κάθε δήλωση είναι και μια επιβεβαίωση. (Το είπε κι η τηλεόραση είπαμε).

Αν με τις λέξεις σου περιγραφείς μιζέρια, έλλειψη, θλίψη, αποτυχία, ματαίωση, δηλώνεις μιζέρια, έλλειψη, θλίψη, αποτυχία, ματαίωση και εν τέλη επιβεβαιώνεις μιζέρια, έλλειψη, θλίψη, αποτυχία, ματαίωση. (Ωχ πολλές φορές έγραψα αυτές τις λέξεις. Θα πάθω κάτι γιατρέ μου;)

Ο προφορικός –και ο γραπτός λόγος- έχουν μεγάλη δύναμη τελικά γιατί περιγράφουν στον εγκέφαλο μας την αλήθεια μας. Είναι η αφήγηση του κόσμου μας.

Όσο πιο αρνητικά ή περιορισμένα τον περιγράφουμε τόσο ξετυλίγεται μπροστά μας με την ίδια ποιότητα. Απλά θα έχεις προσέξει ότι ο θετικός λόγος δεν είναι και πολύ της μόδας.

«Τι κάνεις;»
«Χάλια» «Άστα να πάνε», «Ε… κουτσά στραβά…»

Μην τυχόν και πεις ότι είσαι καλά-ακόμη κι αν είσαι όντως. Μπορεί να κατηγορηθείς ακόμη και για… μνημονιακός.

Ξεκίνα λοιπόν από τις λέξεις αν δεν ξέρεις ακόμα πώς να βουτήξεις στα νερά της …θετικής σκέψης. Μίλα μόνο με θετικά λόγια (θα ζοριστείς παλιόστομε το ξέρω).

Και καλά αν δεν μπορείς για τους άλλους μίλα τουλάχιστον θετικά για τον εαυτό σου. Καλά δηλαδή αν δεν παινέσεις το σπίτι σου δεν ξέρεις τι θα συμβεί; Μην το δεις σαν κολακεία ή γλείψιμο (μπλιαχ).

Προσπάθησε να εστιάσεις στο θετικό κι όχι στο αρνητικό. Κάτι θα έχεις και συ κάλο βρε παιδί μου. (Ή μήπως είσαι στα αλήθεια τόσο άχρηστος και αχαΐρευτος όσο ισχυριζόταν όταν ήσουν μικρός το σημαντικό πρόσωπο στη ζωή σου που σ έκανε τελικά να το πιστέψεις;)

Μπορείς! Μπορείς! Μπορείς!

Δοκίμασε να μιλήσεις αλλιώς. Μόνο με θετικές λέξεις. Γαλλικά του σαβουάρ βιβρ όχι από… τα άλλα που ήξερες.

Άλλαξε μόνο τις λέξεις. Ένα σκραμπλ είναι μην νιώθεις γελοίος. Έχεις πυρετό κι είσαι άρρωστος; «Τι κάνεις;» «Κάθε μέρα πάω και καλύτερα, ευχαριστώ».

Σε κυνηγάει το σύμπαν για τα χρέη σου; «Τι κάνεις;» «Επιβιώνω με ευελιξία.» Ψάχνεις για δουλειά κι ακόμα τίποτα; «Τι κάνεις;» «Κουκιά σπέρνω και περιμένω να βλαστήσουν».

Ξέρω, μερικές φορές είναι δύσκολο. Αλλά κάντο λίγο σαν άσκηση και ίσως δεις στο τέλος της ημέρας ότι κάτι αλλάζει. Στο κάτω-κάτω εσύ και μόνο εσύ, αποφασίζεις με ποιο τρόπο θα εκφραστείς.

Δεν μπορεί κανείς να σε μπουκώσει με λέξεις που δε θέλεις. Και υπάρχουν τόσοι τρόποι να πεις αυτό που θέλεις.

Κι αυτό το: «είμαι υποχρεωμένος να κάνω αυτό ή εκείνο, επειδή ….» αν το άλλαζες με το: «επιλέγω να κάνω αυτό ή εκείνο, επειδή….» μήπως έκανε τη διαφορά; Άλλαξε τη λέξη ακόμη κι αν φαίνεται ότι εκείνο το επιλέγω δεν είχε δίπλα του άλλη επιλογή. Και μετά το ξανασυζητάμε.

Α, και να θυμηθώ να σου πω κι αυτό! Εκείνο το «μη ξεχάσω να ….» Μήπως να το άλλαζες σε «θυμήσου να …»; Γιατί ξέρεις ο εγκέφαλός σου το ξεχάσω θα καταγράψει και θα πράξει ανάλογα.

Και ξέρεις… Το υποσυνείδητο μας δεν γνωρίζει από χιούμορ. Κάτι υποτιμητικά αστειάκια του στυλ «Πω πω τι βλάκας που είμαι…» ή «Μια ζωή μαντάρα τα κάνω…» τα παίρνει στην κυριολεξία. Πρόσεξε!

Και μια που το έφερε η κουβέντα μήπως να άλλαζες κι εκείνο το αλλά όταν θέλεις να συνδέσεις τις προτάσεις σου;

Γιατί βρε παιδί μου στην πραγματικότητα αναιρεί ότι ακριβώς μόλις έχεις πει δίνοντας ένα αντικρουόμενο μήνυμα.

Αν θες οπωσδήποτε συνδετικό σύνδεσμο δοκίμασε τον κλασσικό: Ένα και καμιά φορά είναι όλα τα λεφτά. Και η φράση: «Προσπαθώ να μιλάω με θετικό τρόπο αλλά το ξεχνάω» μεταμορφώνεται αμέσως σε: « Προσπαθώ να μιλάω με θετικό τρόπο και μπορώ να το θυμάμαι όλο και περισσότερο».

Αν δε βαριέσαι κάνε και καμιά έρευνα σε φίλους και γνωστούς.

Εστίασε στις λέξεις και τον τρόπο που σου λένε κάτι.

Ίσως διαπιστώσεις ότι η ζωή τους είναι ακριβώς αυτό που δηλώνουν με τα λόγια τους.

Εν αρχή ην ο λόγος, μη το ξεχνάς. Δεν το λέει μόνο η Βίβλος. Το λέει και η σύγχρονη ψυχολογία και ο νευρογλωσσικός προγραμματισμός (NLP αν δεν το χεις ακούσει).

Και για να χουμε δηλαδή και καλό ερώτημα : τα δικά σου τα λόγια τα έχεις ακούσει;

Την επόμενη φορά που θα πιάσεις την πάρλα στο τηλέφωνο πάτησε το rec στο κινητό σου και μετά απόλαυσε την ευφράδεια σου.

Παρατήρησε το τόνο της φωνής σου, τις λέξεις και τις εκφράσεις που χρησιμοποιείς. Έπαθες πλάκα;

Μήπως βρήκες κάτι που επαναλαμβάνεις συχνά; Μήπως έχεις καμία λέξη-καραμέλα; Γλυκιά είναι ή στυφή; Αν είναι το δεύτερο αντί για στυφό δοκίμασε πιπέρι στο στόμα.

Θα τα πούμε σύντομα γιατί το θέμα μας σηκώνει κι άλλη συζήτηση.