Η Άννα Διαμαντοπούλου γράφει για την “πολυεθνική διακυβέρνηση” της Ευρώπης

Με άρθρο της στο facebook η Άννα Διαμαντοπούλου θέλησε να τοποθετηθεί στην κόντρα μεταξύ Βρετανίας και Γερμανίας, ή καλύτερα μεταξύ Κάμερον και Μέρκελ, που τραντάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει να κάνει με την υποψηφιότητα Γιούνκερ για την προεδρία της Κομισιόν.

Αν και σκοπός της Άννας Διαμαντοπούλου είναι να πει τη γνώμη της γύρω από την απαξίωση της δημοκρατικής διαδικασίας στην ΕΕ, η θέση της έχει κάποια ενδιαφέροντα σημεία, όπως α) “όσοι πιστεύουμε βαθειά στην ανάγκη πολιτικής ενοποίησης” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τάσσεται ξεκάθαρα δηλαδή υπέρ της ομοσπονδιοποίησης της Ένωσης, πράγμα που σημαίνει κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας των ευρωπαϊκών κρατών και με τη βούλα (ήδη με την Τρόικα νιώθουμε στο πετσί μας τι σημαίνει να ανήκουμε σε μια τέτοια “ομοσπονδία”) και β) αναφέρει “…είναι σαφώς αναγκαία στοιχεία του μοντέλου μιας πολυεθνικής διακυβέρνησης…”, εδώ δηλαδή ξεκάθαρα μας λέει, η Άννα Διαμαντοπούλου, ξεχάστε το έθνος κράτος, πάμε πίσω ολοταχώς σε πολυεθνική διακυβέρνηση και γράφουμε πίσω ολοταχώς και όχι μπρος, επειδή ο τελευταίος που προσπάθησε να επιβάλλει “πολυεθνική διακυβέρνηση” στην Ευρώπη ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, σήμερα δε η Άνγκελα Μέρκελ μας έχει δώσει να καταλάβουμε πολύ καλά τι σημαίνει “πολυεθνική διακυβέρνηση”, η ιστορία περιγράφει μάλιστα αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης ως ιμπεριαλισμό!

Διαβάστε το κείμενο της Άννας Διαμαντοπούλου, στο βαθμό που σας ενδιαφέρει η γνώμη της, εμείς σταθήκαμε σε εκείνα τα σημεία που θεωρούμε ουσιώδη, όλα τα άλλα είναι -κατά την άποψή μας πάντα- άλλα λόγια να… τρελαινόμαστε!

Η επόμενη μέρα των Ευρωεκλογών: «συγγνώμη λάθος»

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα μοναδικό εγχείρημα στην παγκόσμια ιστορία και ποτέ κανείς δεν επιχειρηματολόγησε ότι είναι εύκολη η διακυβέρνησή της.

28 χώρες πρέπει να επιτύχουν ισορροπία δυνάμεων και συμφερόντων σε τρεις κορυφαίους θεσμούς: Στο Συμβούλιο, στο Κοινοβούλιο και στην Επιτροπή.

Αυτό που ξέρουν, όμως, όλοι καλά είναι ότι η διακυβέρνηση της ΕΕ είναι πλέον εξαιρετικά σημαντική για την προοπτική της Ευρώπης αλλά και για τη κάθε χώρα χωριστά.

Φαινόμενα ακυβερνησίας, αδυναμίας, ασυμφωνίας και παράταση των επιλογών για τους τρεις αυτούς βασικούς θεσμούς, θα είχε δραματικές επιπτώσεις τόσο στην οικονομία, όσο και στην ήδη εξαιρετικά επιβαρυμένη πίστη των πολιτών στην Ευρώπη.

Το μήνυμα Μέρκελ και Κάμερον ότι ο Πρόεδρος της Κομισιόν θα προκύψει ύστερα από μυστικές διεργασίες και πίσω από κλειστές πόρτες, σημαίνει εξαπάτηση των Ευρωπαίων πολιτών κάτι που δεν πρέπει να επιτραπεί.

Οι πολίτες που είδαν τα «debates» των υποψήφιων της Επιτροπής που κλήθηκαν να εκλέξουν για πρώτη φορά όχι μόνο ευρωβουλευτές αλλά και πρόσωπο με ονοματεπώνυμο για την Επιτροπή, θα δεχθούν κατάμουτρα το «συγγνώμη λάθος ή ψέμα».

Αν συμβεί κάτι τέτοιο ο όποιος Πρόεδρος της Επιτροπής θα είναι εξαρχής υπονομευμένος, ενώ η συμμετοχή στις επόμενες Ευρωεκλογές μπορεί να έχει και μονοψήφιο νούμερο.

Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι κομμάτων και κυρίως οι Ευρωβουλευτές οι οποίοι έλαβαν μέρος σ΄ αυτή την εκστρατεία πρέπει να δράσουν.

Αυτό περιμένουμε οι πολίτες τουλάχιστον όσοι πιστεύουμε βαθειά στην ανάγκη πολιτικής ενοποίησης αλλά και δημοκρατικής λειτουργίας της ΕΕ.

Πιστεύω πως οι πέντε πολιτικές οικογένειες, που στήριξαν συγκεκριμένους υποψηφίους, (μεταξύ των οποίων και τον Έλληνα κύριο Τσίπρα) θα πρέπει να απαιτήσουν από το Συμβούλιο, η πρότασή του, να αναφέρεται σε έναν από αυτούς.

Αν δεν συμβεί αυτό, να αρνηθούν την ψήφιση άλλης πρότασης.

Η συνεννόηση, η ευελιξία, οι συμβιβασμοί, είναι σαφώς αναγκαία στοιχεία του μοντέλου μιας πολυεθνικής διακυβέρνησης.

Αλλά όλα αυτά πρέπει να βρίσκονται εντός ενός δημοκρατικά συμφωνημένου πλαισίου και να σέβονται τον πολίτη.

Αναγκαίοι οι συμβιβασμοί αλλά όταν διακυβεύονται μεγάλα ζητήματα, καλύτερη η σύγκρουση.