Στοχοπροσήλωση: Γιατί οι στόχοι μας είναι ακόμη αφορολόγητοι

Παραδέξου το ότι κάθε φορά που ακούς τη φράση «Να πιάσουμε τους στόχους» κάτι παθαίνεις.

Δεν σε αδικώ… Μια ολόκληρη χώρα όταν ακούει τον υπουργό οικονομικών να μιλάει για «στόχους» κάνει το σταυρό της και σκύβει να αποφύγει τα.. σκάγια.

Αλλά εγώ θέλω να σου μιλήσω για την εποχή πριν αποκτήσουμε με τη μέθοδο του Παυλώφ τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του μνημονίου.

Θυμάσαι;…

Τότε που είχαμε – λέει- «υψηλούς στόχους».

Το είχαμε μάθει και στο σχολείο: Οι επιτυχημένοι άνθρωποι είναι αυτοί που βάζουν στόχους.

Βάλε στόχους και κατάκτησε τους.

Προχώρα μπροστά, πέτα ψηλά, να τους μπεις στο μάτι, έλεγε ο παλμός της εποχής.

Κι επειδή οι κακές συνήθειες δεν ξεχνιούνται και όπως λέει κι ο λαός, μάθε τέχνη κι άστηνε, έχω να καταγγείλω ότι μερικοί από σας εξακολουθούν – λέει- να βάζουν στόχους στη ζωή τους.

(Το κάνουν βέβαια στα κρυφά, με σβηστό το φως, για να μην τους πάρουν στο ψιλό οι γύρω τους που γκρινιάζουν και καταριούνται από το πρωί ως το βράδυ για το κακό που μας βρήκε).

Εντάξει έχει αλλάξει βέβαια λίγο η ατζέντα.

Από «θέλω να βρω την τάδε δουλειά», έχει γίνει «να βρω δουλειά» ή «να βρω μια οποιαδήποτε δουλειά», ή «μια οποιαδήποτε παλιοδουλειά γαμώτο».

Ή από το «να πάρω μια τζιπάρα», «να πάρω ένα τζιπάκι», «ένα αυτοκινητάκι μωρέ», «ας είναι και μεταχειρισμένο», «και το παπάκι καλό είναι», «αλλά πρώτα ν αγοράσω μια δεσμίδα εισιτήρια για το τρένο».

Τώρα που αποκτήσαμε-σιγά σιγά- οικειότητα μπορείς κι εσύ να ξανοιχτείς.

Μη ντρέπεσαι!

Πες τους δικούς σου στόχους: Θέλεις να βγάλεις πολλά λεφτά; Να βρεις καλύτερη δουλειά; Να έχεις μεγάλο σπίτι με κήπο;

Να γίνεις διάσημος; Να κάνεις τρία παιδιά;

Να βρεις το άλλο σου «εγώ» και να κάνεις την τέλεια σχέση που θα παίζει σε ντοκιμαντέρ τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου;

Ξέρεις, δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά… πώς να στο πω, όλα αυτά δεν είναι στόχοι, είναι άπλες επιθυμίες.

Και κυρίως γενικόλογες επιθυμίες.

Καλές κι οι επιθυμίες δε λέω. Αλλά όταν είναι αόριστες μένουν για πάντα επιθυμίες.

Είναι σαν να πηγαίνεις στο εστιατόριο κι αντί να δώσεις παραγγελία λες άπλα: «ήρθα να φάω».

Θα πεινάσεις στο περίμενε κι όταν τελικά έρθει το φαγητό –επιλογή του σεφ με ότι έμεινε στην κουζίνα – είναι απίθανο να σου αρέσει.

Για να στο κάνω πάντως πιο εύκολο στη χώνεψη θα σου πω ότι δεν είσαι ο μόνος.

Ελάχιστο ποσοστό αυτών που βλέπεις γύρω σου έχουν πραγματικούς στόχους. (Γιατί απλά οι περισσότεροι νομίζουν ότι έχουν).

Κυκλοφορούν γύρω σου υπνοβατώντας με τη φαντασίωση τους, πηγαίνοντας από δω κι από κει, μουρμουρίζοντας κάτι για success story.

Οι γκουρού της επιτυχίας όμως το χουν πει καθαρά: Αν θες να πας μπροστά, να ανοίξεις πόρτες – ή παράθυρα-, να αλλάξεις ρότα, να κατακτήσεις κορυφές, να κλείσεις το μάτι στις ευκαιρίες, να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη, να βγεις στην τηλεόραση ή να την βγεις στο γείτονα, κοίτα παιδί μου να βάλεις στόχους.

Κι όχι στόχους ότι ,ότι: Να βάλεις συγκεκριμένους στόχους. Ξεκάθαρους.

Ένα κι ένα κάνουν δυο. Δυο και δυο τέσσερα και ούτω κάθε εξής, μη σε κουράζω.

Αν θες να πας κάπου δώσε στον έρμο τον ταξιτζή τη συγκεκριμένη διεύθυνση.

Όχι «πάω από κει» κι όπου σε βγάλει ο Θεός- συγγνώμη- το ταξί ήθελα να πω.

Και πώς είναι δηλαδή ένας ξεκάθαρος στόχος;

Να στο πω αλλιώς: Έχεις ακούσει πολιτικούς να μιλάνε στην τηλεόραση;

Ε, το ακριβώς αντίθετο. Πάρε το γενικόλογο και κάντο όσο πιο συγκεκριμένο γίνεται.

Πάρε την προεκλογική υπόσχεση και κάνε την υπηρεσιακή εγκύκλιο.

Θέλεις ας πούμε να αδυνατίσεις;

Στόχος δεν είναι να γίνεις απλά συλφίδα. Στόχος είναι να χάσεις 30 κιλά μέσα σε οκτώ μήνες, με τη δίαιτα του ατμού και τρεις φορές γυμναστήριο την εβδομάδα.

Αυτό μάλιστα! Είναι στόχος.

Έχεις πτυχίο χημικού κι είσαι άνεργος; Στόχος δεν είναι να βρεις μια δουλειά, αλλά μια δουλειά στο τμήμα εφαρμογής εταιρίας καλλυντικών που πάντα ήθελες, με πλήρες και συγκεκριμένο ωράριο και πλαφόν στο μισθό-δεδομένης της κατάστασης.

Τώρα αν στο δρόμο βρεις μια άλλη δουλειά και – δεδομένης της κατάστασης – δεν πεις όχι, δεν σημαίνει ότι ακυρώνεις το στόχο σου.

Συνεχίζεις να τον κυνηγάς ή τον τροποποιείς ανάλογα.

Σου φαίνεται υπερβολικό; Μα αν δεν κάνεις το στόχο σου δίφραγκα πώς θα τον κατακτήσεις;

Έτσι γενικά και αόριστα δεν πας πουθενά. Πώς θα κινηθείς, με τι πλάνο, τι χρονοπρόγραμμα, ποια βήματα;

Στο είπα και πριν, δεν θέλω να σε πληγώσω, αλλά οι στόχοι μας δεν είναι Εντολές Σαμαρά για να υλοποιούνται ως δια μαγείας. (Τι να κάνουμε; Δεν έχουμε όλοι το χάρισμα).

Αν είναι να δώσουμε παραγγελίες στο σύμπαν, στη ζωή, στο σύστημα πρέπει να είμαστε συ-γκε-κρι-μέ-νοι. Πόσο;

Κάτσε σε μια καρέκλα και κάνε ανάκριση στον εαυτό σου.

«Πες τα μου όλα σκουλήκι! Με ποιο ακριβώς επιχειρηματικό τρόπο σκοπεύεις να βγάλεις πολλά λεφτά; Σε ποιον τομέα θα επενδύσεις; Ποσά λεφτά είπαμε; Από πότε δηλαδή και μετά θα είσαι πλούσιος (γιατί έχω και μια κόρη ανύπαντρη). Με τι σχέδιο; Ποιο είναι το πρώτο σου βήμα;»

«Θες –λέει- να κάνεις ταξίδια πουλάκι μου; Τι ακριβώς σκοπεύεις ν αλλάξεις στη ζωή σου για να μπορείς να το κάνεις; Ταξίδια που δηλαδή; Για πόσες μέρες; Κοντινά ή μακρινά; Παρίσι ή Γουατεμάλα; Μόνος ή ..Μάνος; Με τι λεφτά; Πού θα τα βρεις;»

«Ώστε το ομολογείς; Σου αρέσουν τα ρομάντζα κι οι έρωτες ε; Πώς τον θέλεις δηλαδή τον τέλειο άνδρα; Ψηλό ή κοντό με φαλακρίτσα; Με χιούμορ και άποψη, ιντελεκτουέλ, λαϊκό παιδί, μποέμ ή επιχειρηματία; Να σε φροντίζει σαν πριγκίπισσα ή να σε αφήνει ήσυχη να κάνεις τη ζωή σου;»

Μην σταματάς μέχρι να έχεις στο μυαλό σου ολοκληρωμένη την εικόνα τους στόχου σου.

Και τότε κάτσε και γράφε: «Θέλω έναν άνδρα μερακλή και καραμπουζουκλή, με μάστερ στην αρχαιολογία, ευαισθησίες και οικονομική ασφάλεια, που να του αρέσουν τα ταξίδια, να μαγειρεύει και να βάζει κι αυτός ένα χεράκι στις δουλειές του σπιτιού. Σκοπεύω να τον βρω βγαίνοντας με παρέες τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, στα σεμινάρια μαγειρικής, στη βιβλιοθήκη -στο τμήμα αρχαιολογίας- αλλά μπορεί και στο πάρκο που πάω βόλτα το σκύλο για την ανάγκη του.»

Τώρα θα μου πεις άντε και του έκανες το ψυχογράφημα. Και δηλαδή τώρα τον βρήκες τον Mr. Τέλειο; Κάτσε καλά κοριτσάκι! Πρέπει να βάλεις κι εσύ λίγο το χεράκι σου. Δεν προκύπτει πρωτογενές πλεόνασμα στα καλά καθούμενα. Αυτό που λέω απλά είναι ότι όσο πιο συγκεκριμένη –νος είσαι στο στόχο σου, τόσο πιο εύκολο και ρεαλιστικό είναι να τον υλοποιήσεις. Γιατί; Πάρε χαρτί και σημείωνε:

1. Μ’ ένα ξεκάθαρο στόχο κάνεις καλύτερο προγραμματισμό χρόνου, χρήματος και υποχρεώσεων. (Πχ μπαίνεις σ ένα site γνωριμιών, βάζεις τις προϋποθέσεις του Mr. Τέλειου και ξεμπέρδεψες –που λέει ο λόγος- χωρίς εκείνα τα έξοδα για το σεμινάριο μαγειρικής).

2. Παίρνεις πιο γρήγορες και σωστές αποφάσεις (ξέρεις τι ν αποφεύγεις όταν πηγαίνεις σε πληκτικά πάρτυ. Με ξεκάθαρο στόχο έχεις κάτι σαν ενσωματωμένο GPS)

3. Αξιοποιείς ευκαιρίες (Πώς θα καταλάβεις το κελεπούρι αν έχεις θολούρα στον εγκέφαλο;)

4. Εξειδικεύεσαι ( Όταν ξέρεις ακριβώς τι ζητάς μπορείς να βρεις το σωστό σημείο, τη σωστή ατάκα, στο σωστό χρόνο).

5. Κάνεις εύκολα συμμαχίες (Λοιπόν Ρούλα εσύ ψάχνεις τους κουλτουριάρηδες κι εγώ τους τεχνοκράτες. Να οργανωθούμε επιτέλους).

6. Είσαι πιο αποφασισμένη (Έχεις δεσμευτεί σε τόσο κόσμο. Δεν θα κάνεις πίσω τώρα).

7. Κοιτάς προς το μέλλον (Δεν κολλάς στις χυλόπιτες του παρελθόντος)

8. Νιώθεις καλά με τον εαυτό σου (όταν ξέρεις τι κάνεις ανεβαίνει η αυτοεκτίμηση. Φτου σου κουκλάρα μου!)

Εν κατακλείδι μην αγχώνεσαι. Αν δεν θέλεις να βάλεις στόχους με γεια σου με χαρά σου. Δεν είναι δα και όρος του μνημονίου. Απλά όταν κάτι σου φταίει, κάτι θέλεις πολύ ή έχεις κάποιο πρόβλημα τι σκοπεύεις να κάνεις άραγε;( Είδες το λέει και η λέξη)

Μην το φοβάσαι. Στο επόμενο ραντεβού θα σου δώσω μια πλήρη εργαλειοθήκη για το πώς να διατυπώσεις το στόχο σου – προσφορά του καταστήματος.

Μέχρι τότε σκέψου κι αυτό: Οι στόχοι μας είναι ακόμη αφορολόγητοι.