Οδηγούμαστε σε εξέγερση – Οι δύο λόγοι που δεν έγινε ακόμα – Η ανάγκη συντακτικής εθνοσυνέλευσης

Το πολιτικό σύστημα έτοιμο και πάλι να σκύψει το κεφάλι στον παραλογισμό και στην υποτέλεια – Πότε και πώς θα σταματήσει ο κατήφορος; – Η κοινωνία σε υπόγειο αναβρασμό – Ενεργοποιείται ο υποκειμενικός παράγοντας

Η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος και οι απαιτήσεις των δανειστών να ληφθούν από τώρα -μετά από εφτά χρόνια αποτυχημένων προγραμμάτων- οδυνηρά μέτρα για μετά το 2018, έχουν προκαλέσει σε οριακά πλέον επίπεδα ανοχής τη λογική των Ελλήνων και την ανεκτικότητα που έχουν επιδείξει απέναντι στον τυχοδιωκτισμό και την αφερεγγυότητα των δανειστών.

Είναι πια συνείδηση, όχι μόνο στην Ελλάδα, ότι η κακοποίηση της πατρίδας μας από τις ευρωπαϊκές ελίτ έχει ακραίο τιμωρητικό χαρακτήρα γιατί το ελληνικό πρόβλημα αποκάλυψε τα σαθρά θεμέλια της ευρωζώνης, το μηχανισμό υπεξαίρεσης της υπεραξίας των ευρωπαϊκών κοινωνιών από τις τράπεζες και τον ρεμβασισμό του Βερολίνου που διαμορφώνει σταδιακά τη γερμανοποίηση της Ευρώπης.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει ξεσηκωθεί για δύο λόγους: πρώτον, γιατί δεν διαθέτει η πολιτική ηγεσία και δεύτερον, δεν διαθέτει σχέδιο που να εδράζεται στις αρχές της υψηλής στρατηγικής.

Η «βουλγαροποίηση» της ελληνικής οικονομίας και η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία «αποικίας χρέους» και στην καταλήστευση του πλούτου της χώρας.

Παρ΄ όλα αυτά, στο διάστημα αυτό έχουν συμβεί ορισμένες καταλυτικής σημασίας αυτοσυνειδησίας.

· Η ελληνική κοινωνία επέδειξε τρομερή δύναμη αντοχής και ψυχραιμίας που καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν θα μπορούσε να επιδείξει υπό το βάρος της διάλυσης της οικονομίας της, την διεθνή λοιδορία και τον εμπαιγμό. Η δύναμη αυτή είναι αισθητή στο κοινωνικό σώμα.

· Η ελληνική κοινωνία υπέστειλε αξίες και βασικά συστατικά της ιδιοπροσωπίας της προκειμένου να ξεπεραστεί συλλογικά η κρίση. Υπέστειλε όμως, δεν τις απεμπόλησε. Διαφαίνεται δε ότι εξαντλούνται πλέον οι ανοχές της έναντι των διαχειριστών του ελληνικού συστήματος, εγχωρίου και ξένου, εξ αιτίας της ανικανότητας του πρώτου και της αλαζονείας του δεύτερου.

· Η αλλαγή θα επέλθει μέσα από την ολοσχερή απόρριψη του παλιού και την μετουσίωση όλων των αξιών του ελληνισμού σε νέες βάσεις. Αυτό που θα γίνει, αν θα γίνει, θα είναι καταλυτικής σημασίας για την Ευρώπη και ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό. Φαίνεται πάντως, για όσους μπορούν να διαβάζουν τα υπόγεια ρεύματα της κοινωνίας, πως αυτά συγκλίνουν σε μια δύναμη ανατροπής.

Οι 7 πραγματικότητες

1. Το ελληνικό κεφάλαιο, ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες, τα ΜΜΕ, το πολιτικό σύστημα και οι άλλοι φορείς του ελληνικού αστισμού που φέρουν ακέραια την ευθύνη της χρεοκοπίας της χώρας, δεν μπόρεσαν επί εφτά χρόνια να παρουσιάσουν ένα πειστικό Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας.

2. Όλοι αυτοί είτε από ενοχή, είτε από τυχοδιωκτικό υπολογισμό δεν έχουν κάνει ούτε μία σοβαρή κριτική στο κουαρτέτο των δανειστών και στην αποσάθρωση της ελληνικής κοινωνίας που συντελείται μέσα από τις πολιτικές που επιβάλλει.

3. Οι φερόμενοι ως Ηρακλειδείς του ευρωπαϊσμού και του ευρώ, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχουν επικρίνει σε τίποτε την ΕΕ, τη δομή και τους μηχανισμούς της, τον κ. Σόιμπλε και τις πολιτικές που οδήγησαν στην εκθεμελίωση του παραγωγικού ιστού της χώρας και την διάλυση του κοινωνικού κράτους. Ο πολύς Σαμαράς κατάπιε την καθαίρεσή του από τον Σόιμπλε σιωπηρά.

4. Ο πνευματικός κόσμος, εθισμένος στην ευμάρεια των προγραμμάτων και των χορηγιών, έχει πλήρως αδρανοποιηθεί (με ελάχιστες εξαιρέσεις) και έχει αναλάβει εργολαβία τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση του φρονήματος των χειμαζόμενων κοινωνικών στρωμάτων.

5. Οι πλούσιοι, με τα λεφτά τους έξω, ενοχλήθηκαν μόνο από τον ΕΝΦΙΑ και ολίγο από τον ΦΠΑ.

6. Οι αποφάσεις για την οικονομία της χώρας λαμβάνονται από ξένα συμφέροντα και δεν εξυπηρετούν ούτε καν την επιβίωση της κοινωνίας. Η ανεργία 1,5 εκατ. πολιτών, η μετανάστευση 150.000 επιστημόνων υψηλής εξειδίκευσης και τεχνογνωσίας, η χρεοκοπία του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, η φυγή των επιχειρήσεων στο εξωτερικό, οι 10.000 αυτοκτονίες και οι ιδιωτικοποιήσεις έναντι ευτελών ποσών εδραιώνουν την αίσθηση του αδιεξόδου.

7. Η αποκάλυψη πως η χώρα θα παραμένει υπό ελεγχόμενη κυριαρχία έως το 2060 plus και η αδιαλλαξία των δανειστών εδραιώνουν τον αντικειμενικό παράγοντα της άρνησης και της εξέγερσης.

Το πρόβλημα της χώρας παραμένει πολιτικό

Το πρόβλημα της χώρας ήταν και παραμένει πολιτικό.

Όμως, η συνειδητοποίησή του υπερβαίνει την διαφθορά και την υποτέλεια του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης.

Η ευρεία συνειδητοποίηση της ανεπάρκειας της αστικής τάξης, του ευνουχισμού της δύναμης των εργαζομένων από τα συνδικάτα και την δήθεν αριστερά, η κατασπατάληση των κοινοτικών ενισχύσεων από την αγροτιά στην πορνεία και τα θηριώδη τζιπ, η αβάσταχτη βλακεία της φερόμενης ως αριστεράς έχουν φέρει την ελληνική κοινωνία σε αδιέξοδο.

Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και η διαχείριση της κρίσης από αυτόν με τρόπο που κατέδειξε την βαθιά του άγνοια, τον ερασιτεχνισμό του, τα τραγικά λάθη του και την τυχοδιωκτική του προσκόλληση στην εξουσία και στις αντιπαραγωγικές ιδεοληψίες οδήγησε στο 3ο Μνημόνιο και στην απώλεια και της τελευταίας συμβατικής ελπίδας για τον ελληνικό λαό.

Δεν υπάρχει πλέον στην Ελλάδα αριστερά, μόνο αριστεροί και αυτοί είναι πολύ μόνοι σπίτι τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον αριστερά (εννοείται ούτε και το ΚΚΕ), είναι ένα διαχειριστικό μόρφωμα της συγκυρίας, με αριστερή λεοντή και φρασεολογία και πρακτική που μαγαρίζει την αξίες της αριστεράς.

Γι΄ αυτό και κινδυνεύει να βρεθεί στο εκλογικό απόσπασμα, μαζί με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι 10-11 μονάδες που δίνουν στη Νέα Δημοκρατία οι δημοσκοπήσεις εντάσσονται στην τακτική πίεσης των πολιτών.

Κανείς δεν πιστεύει ότι το κόμμα που έριξε τη χώρα στο γκρεμό των σκανδάλων, των αλόγιστων προσλήψεων και του χρέους, έχει αξιόπιστες προτάσεις και κοινωνικά αποδεκτές για την έξοδο από την κρίση.

Με ποιο ηθικό ανάστημα θα ζητήσει εντολή όταν πρωτοστάτησε στο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που οδήγησε στο PSI και στην καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων και των τραπεζών.

Η συνειδητοποίηση όλων αυτών από την κοινωνία ενεργοποιεί πλέον τον υποκειμενικό παράγοντα για άρνηση της αυτοκτονίας πέρα από τον αντικειμενικό παράγοντα που έχει ήδη εδραιωθεί.

· Η μάχη πρέπει να δοθεί μέσα στο ευρώ γιατί εκεί έχουμε νομιμοποιητικά και γεωπολιτικά συμφέροντα.

· Αν το ευρώ διαλυθεί, πρέπει να καθόμαστε στο τραπέζι της διάλυσής του.

· Αν το ΝΑΤΟ διαλυθεί, πρέπει να καθόμαστε στο τραπέζι της διάλυσής του.

Για να γίνουν αυτά χρειάζεται μια νέα ηγεσία με εθνικό σχέδιο που θα ενώσει και νέο σύνταγμα που θα προκύψει από συντακτική εθνοσυνέλευση.

Extrapolation