Ο Τραμπ είναι ανατροπή αλλά εντός συστήματος – Ο Τραμπ δεν θα είναι αγαθός γίγας

Η ανατροπή, με τη νίκη του Τραμπ, επήλθε.

Θρηνούν οι νεοφιλελεύθεροι οπαδοί της Παγκοσμιοποίησης.

Μαζί τους μιξοκλαίει η αριστερά αλά Μπλερ, των ανθρώπινων δικαιωμάτων ως πρόσχημα αιματηρών επεμβάσεων από το Ιράκ και τη Λιβύη, έως τη Συρία, την Ουκρανία κλπ.

Ο Τραμπ κέρδισε επειδή οι άνθρωποι θέλουν πίσω τη δουλειά και τα εισοδήματά τους και δεν θέλουν πόλεμο.

Αν δεν τα βρουν με τον Τραμπ θα ψάξουν κάποιον άλλο ή κάτι άλλο. Αυτό άλλωστε προκαλεί τις βαθύτερες ανησυχίες στις κυρίαρχες, αόρατες, ελίτ.

Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην Ευρώπη που καταδίκασε, πριν να εκλεγεί, τον Τραμπ για την πολιτική του στο Μεταναστευτικό και τώρα η κυβέρνηση, αν αντιλαμβάνεται το νέο πολιτικό περιβάλλον, θα βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή που, με την ιδεοληψία της, έβαλε το κεφάλι της στο ντορβά.

Μερικοί, όπως ο κ. Παπαδημούλης, εκθέτουν την κυβέρνηση και τη χώρα με επηρμένες όσο και ανόητες δηλώσεις περί αξιών και λοιπών ηχηρών, καταπατημένων στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Γιουγκοσλαβία παλιότερα.

Ανίκανοι να καταλάβουν ότι άλλο οι δοθέντες όρκοι στους απερχόμενους νεοταξίτες και άλλο η αντιπαράθεση με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Το ερώτημα για μας είναι τι θα κάνει ο Τραμπ με την Ελλάδα, τα οικονομικά και γεωπολιτικά της ζητήματα.

Έχασε η ψευδεπίγραφη αριστερά αλλά δεν νίκησε η δεξιά-ακροδεξιά, όπως ισχυρίζονται τα ελεγχόμενα ΜΜΕ από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Οι «Αγορές», ανένδοτος υποστηρικτής της Κλίντον, προσαρμόστηκαν πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις.

Πρόκειται για τον σκληρό πυρήνα του ιμπεριαλισμού που συμπαρέσυρε τους πάντες στη Δύση εναντίον του Τραμπ εμφανίζοντας την Κλίντον ως πρότυπο Δημοκρατικού ηγέτη.

Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι αυτή τη φορά δεν άκουσαν, δεν υπάκουσαν, ψήφισαν Τραμπ, σε μια σύμπλευση των συμπιεσμένων, κατεστραμμένων μικρών και μεσαίων στρωμάτων.

Ο ξεθυμασμένος Ομπάμα φέρει ακέραιη ευθύνη, είπε πολλά ψέματα, έδειξε μεγάλες αδυναμίες, διέψευσε πολλές ελπίδες. Η προσεχής συνάντηση Ομπάμα-Τσίπρα συμβολίζει το μέλλον ηγετών που επέλεξαν ή κατέληξαν στο ψεύδος ως μέθοδο διακυβέρνησης.

Η τομή «λαού-ελίτ» τείνει να γίνει αγεφύρωτη και ίσως οριστική στη Δύση.

Το μήνυμα που εξέπεμψαν σ΄ αυτές τις εκλογές οι ΗΠΑ, ως παγκόσμια Υπερδύναμη, είναι ακριβώς ότι οι ηγεσίες της Δύσης πρέπει να αλλάξουν τροπάρι αλλιώς θα χάσουν τον έλεγχο.

Ο Σάντερς πολέμησε, ηττήθηκε, υπέκυψε, συμβιβάστηκε.

Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε τι ψήφισαν οι οπαδοί του.

Η κοινωνική δυσανεξία οδήγησε στη νίκη του Τραμπ.

Όσοι πιστεύουν ότι σωτηρία υπάρχει μόνο αν πέσει ο καπιταλισμός εδώ και τώρα, είναι απλώς άμυαλοι.

Ο καπιταλισμός έπεσε στις δυο από τις μεγαλύτερες χώρες του Κόσμου. Και μετά εξήλθε νικητής.

Να είναι σαφές: Ο Τραμπ δεν είναι ο αμετακίνητος φίλος της Ειρήνης, ο Άγγελος της Ουτοπίας.

Είναι μια απόπειρα, με λαϊκή βάση και προτροπή, για διαφορετικές λύσεις, στα προβλήματα του Συστήματος, εντός του Συστήματος.

Το «τέλος της Ιστορίας», η οριστική νίκη, δεν ήρθε με τον νεοφιλελευθερισμό. Το Σύστημα, διόλου δογματικό, θα ψάξει κάτι άλλο, με δεδομένο την τελεσίδικη αποτυχία του μοναδικού του αντίπαλου, του «υπαρκτού».

Οι δήθεν οπαδοί της Δημοκρατίας κατηγορούν το λαό ότι είναι λαϊκιστής (!) όταν δεν ψηφίζει τους εκλεκτούς του κατεστημένου.

Όσοι υποστηρίζουν ότι τίποτε δεν αλλάζει ενόσω επικρατεί ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ηλίθιοι, αρνούνται την πραγματικότητα και η εξαφάνισή τους ήταν αναπόφευκτη.

Δεν βλέπουν τις συγκλονιστικές αλλαγές του Καπιταλισμού από τη Γαλλική Επανάσταση ως σήμερα, θεόστραβοι.

Και δεν έχουν καν διαβάσει το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, όσα λέει για την αστική τάξη ο Μαρξ.

Η διάσπαση των μηχανισμών κυριαρχίας, αυτών που διασφαλίζουν την διατήρηση της Εξουσίας, επιτρέπει τη σκέψη ότι η διαπάλη θα συνεχιστεί έως τα άκρα- δεν είναι πχ η πρώτη φορά που οι μηχανισμοί δολοφονούν Προέδρους. Είναι αγώνας ζωής ή θανάτου.

Τον Τραμπ υποστηρίζουν στελέχη των μηχανισμών ελέγχου του Κράτους που αλλαξοπίστησαν, μυστικές υπηρεσίες κλπ.

Και ο ίδιος ο Τραμπ, πολύ-εκατομμυριούχος, είναι εκφραστής λαϊκών δυνάμεων.

Αυτές οι δυο «αποστασίες» εμφανίζονται σε περιόδους οξείας κρίσης και εγγυώνται κατά κάποιο τρόπο ότι οι «αποστάτες» θα δώσουν ως το τέλος τη μάχη ώστε η νίκη τους να είναι αμετάκλητη.

Η εικόνα που υπάρχει στην Ευρώπη για τον Τραμπ είναι αυτή που έχουν φιλοτεχνήσει τα καθοδηγούμενα διεθνή ΜΜΕ από τους αντιπάλους του Τραμπ.

Η μάχη για να αλλάξει η εικόνα θα είναι σκληρή και δεν θα είναι μικρής διάρκειας.

Οι ΗΠΑ του Τραμπ δεν θα είναι ένας αγαθός γίγας -αν ποτέ υπήρξε τέτοιος.

Θα είναι ο αυταρχικός νοικοκύρης που θα (θέλει να) βάλει τάξη στα του Οίκου του, ως Ηγέτης της Δύσης.

Αυτό είναι το νόημα της προεκλογικής δήλωσης «θα τα βρω με τον Πούτιν».

Ο ένας στη Δύση ο άλλος στην Ανατολή σε νέες συνθήκες, το ίδιο ηγεμονικό παιχνίδι με άλλους όρους αλλά με τρεις παίκτες (Κίνα), τριβές μόνο στην περιφέρεια και τους βαρόνους (Γερμανία, Τουρκία κλπ) σε στάση προσοχής, άντε ημιανάπαυσης. Αλλά βέβαια άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις….