Τι μάθαμε από το νομο Παππά για τις άδειες και το ΣτΕ

Εντάξει λοιπόν, αντισυνταγματική η διάταξη του νόμου Παππά που προβλέπει τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων για τις άδειες στον υπουργό Επικρατείας.

Αντισυνταγματικό δηλαδή αυτό δηλαδή που προέβλεπαν και οι σχετικοί νόμοι Βορίδη (αποσύρθηκε για άγνωστο λόγο), Ρουσόπουλου κλπ.

Στον αέρα λοιπόν ο διαγωνισμός, πίσω στις τσέπες των καναλαρχών μέχρι νεωτέρας τα 255 εκατ. ευρώ.

Ωστόσο, με την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας και την υποσημείωση ότι οι άδειες πρέπει να χορηγηθούν από το ΕΣΡ, το οποίο επομένως κάποια στιγμή πρέπει να συγκροτηθεί μάθαμε αρκετά πράγματα.

Τι μάθαμε λοιπόν:

Μάθαμε ότι η Δικαιοσύνη δεν εκβιάζεται από την εκτελεστική εξουσία. Όχι στις περιπτώσεις όπως τα μνημόνια και το κλείσιμο της ΕΡΤ, εκεί ετίθετο θέμα συνταγματικότητας. Για τις τηλεοπτικές άδειες πάντως δεν εκβιάζεται – από την κυβέρνηση τουλάχιστον.

Μάθαμε ότι τα περί παρέμβασης της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη και τα “μισθολογικά” δωράκια των ανώτατων δικαστικών λειτουργών ξαφνικά έγιναν από επιχειρήματα σπέκουλα.

Μάθαμε ότι δεν επιτρέπεται να σχολιάζει κανείς τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Επιτέλους ένα επιχείρημα που θα ζήλευε και η Μπουρμπούλια.

Μάθαμε επίσης ότι οι δικαστές είναι γενναίοι, σύμφωνα με τον Άδωνι Γεωργιάδη. Να υποθέσω ότι οι 11 που εισηγήθηκαν τη συνταγματικότητα του νόμου θεωρούνται από τη ΝΔ κάτι άλλο;

Μάθαμε ότι τις άδειες πρέπει να τις χορηγήσει το ΕΣΡ. Το ίδιο που δεν συγκροτήθηκε σε τέσσερις προσπάθειες με ευθύνη της ΝΔ.

Μάθαμε ότι το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματική τη διάταξη του νόμου ακριβώς γιατί δεν είχε συγκροτηθεί το ΕΣΡ που αρνήθηκε η ΝΔ. “Elementary, My Dear Watson”…

Μάθαμε για πρώτη φορά το ύψος του ποσού που είναι διατεθειμένοι να δώσουν οι καναλάρχες, σημερινοί και επίδοξοι. Καθένας από αυτούς εμφανίστηκε διατεθειμένος να πληρώσει ούτε λίγο ούτε πολύ κατά μέσο όρο 60 εκατ. ευρώ για μία τηλεοπτική άδεια διάρκειας δέκα ετών.

Άρα μάθαμε και πόσο θα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για μία ρύθμιση γέφυρα μέχρι να γίνει διαγωνισμός από το ΣτΕ.

Μάθαμε ότι το ΣτΕ κρίνει συνταγματικό να επιστρέψει το τηλεοπτικό τοπίο στην προηγούμενη – αντισυνταγματική σύμφωνα με δική του απόφαση (3578/2010) – κατάσταση. Άρα το ΣτΕ απλά επέλεξε αντισυνταγματικότητα της προτίμησής του.

Μάθαμε ότι η Νέα Δημοκρατία ξαφνικά ετοιμάζεται πυρετωδώς να καταθέσει πρόταση νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες. Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα πω εγώ. Τι και αν πέρασαν 27 χρόνια, ποτέ δεν είναι αργά.

Μάθαμε ότι ο εθνικός μας συνταγματολόγος Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος έχει ασελγήσει πάνω σε κάθε γράμμα του Συντάγματος, βλέπει αναγγελία κατάλυσης του Συντάγματος. Όχι από τους χειρισμούς των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και του ίδιου προσωπικά με το νόμο 2328/1993 που άνοιξε το γαϊτανάκι της “προσωρινής νομιμότητας” για τα κανάλια, που ανανεωνόταν κάθε 31η Δεκεμβρίου λίγο πριν κλείσουμε τα φώτα για την Πρωτοχρονιά.

Μάθαμε επίσης ότι το τρίγωνο της διαπλοκής – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – δεν χωρά τον Τσίπρα. Εάν τον χωρούσε θα είχε ανοίξει διάπλατα τις αγκάλες του, θα είχαν γίνει όλα όπως πρέπει και δεν θα είχε φτάσει καν στο ΣτΕ η υπόθεση.

Μάθαμε τέλος ενδιαφέροντα πράγματα από τον κ. Τζαβάρα. Ότι γνώριζε ως δια μαγείας την εισήγηση ενός δικαστή για την αντισυνταγματικότητα του νόμου πέντε μέρες πριν την ανακοίνωση του αποτελέσματος και ότι η ΝΔ θα συναινούσε στη συγκρότηση του ΕΣΡ αν έβγαινει αντισυνταγματικός. Μένει να το δούμε τώρα στην πράξη.