Στην Τουρκία φτιάχνουν “κλίμα” με χάρτες των “χαμένων πατρίδων” και δεν κάνουν πλάκα

Τη Δευτέρα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι «η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία», με αφορμή τις διεκδικήσεις του επί της Μοσούλης του Ιράκ, και συνέχισε εξηγώντας ότι «εκτός από τα 79 εκατομμύρια των πολιτών της, φέρει ευθύνη και απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αδέλφια μας στη γεωγραφική περιοχή με την οποία μας συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί».

Στο πλαίσιο αυτό, ο Ερντογάν έκανε λόγο και για τη «Δυτική Θράκη».

«Είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται για το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, την Κριμαία, το Καραμπάχ, τη Βοσνία και τις άλλες αδελφές περιοχές. Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία», υποστήριξε ο Ερντογάν σε ομιλία του στη Ρίζε και πρόσθεσε:

«Η στιγμή που θα παραιτηθούμε από αυτό, θα είναι η στιγμή που θα χάσουμε την ανεξαρτησία μας και το μέλλον μας».

Ακολούθησε άμεσα οργισμένη ανακοίνωση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών που ξεκαθάρισε στον “σουλτάνο” ότι:

«Η Θράκη είναι ελληνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη είναι αδιανόητη και επικίνδυνη».

Τα παραπάνω ειπώθηκαν και απαντήθηκαν τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου.

Ωστόσο, φαίνεται ότι αυτά που διακηρύσσει τον τελευταίο καιρό ο Ερντογάν εντάσσονται σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό στον οποίο συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα.

Η εφημερίδα Dirilis Postasi κυκλοφόρησε στις 2 Οκτωβρίου 2016 με ένα χάρτη της μεγαλύτερης Τουρκίας, ο οποίος μπορεί να μην φτάνει μέχρι τη Θεσσαλονίκη αλλά συμπεριλαμβάνει τη Θράκη, όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, Λήμνο, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία και τα Δωδεκάνησα.

Ο ίδιος χάρτης παίρνει και λίγο από Βουλγαρία ενώ θεωρεί τουρκικά όλα τα κουρδικά εδάφη, τη Μοσούλη και το Χαλέπι.

Οι Τούρκοι μέχρι στιγμής έχουν εισβάλει στην επαρχία του Χαλεπιού, δυτικά του Ευφράτη, και καταλαμβάνουν χωριά που υποτίθεται “απελευθερώνουν” από το Ισλαμικό Κράτος.

Οι Τούρκοι θέλουν να εισβάλουν και στο βορειοδυτικό Ιράκ για να βοηθήσουν να “απελευθερωθεί” και η Μοσούλη από το Ισλαμικό Κράτος.

Προς το παρόν ο Ερντογάν δεν έχει βρει κάποιον να “απελευθερώσει” στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία. Το θέμα όμως είναι ότι στην Τουρκία καλλιεργείται ένα κλίμα. Είτε μας αρέσει, είτε όχι.