Κοντής της φταίει ο Galaxyarchis κ. Θεοδωράκη

Πρώτα από όλα θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν έτυχε να γνωρίζω τον Πέτρο Παπαθανασίου. Γνώρισα τον Galaxyarchis μέσα από τα tweet του και αυτά μη φανταστείτε κάτι το ιδιαίτερο, καθώς δεν είμαι και ο μεγαλύτερος φαν του Twitter.

Ωστόσο το θέμα που έχει προκύψει μετά και την κτηνώδη αναφορά του Σταύρου Θεοδωράκη ξεπερνά κατά πολύ τόσο το επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης, όσο και τους διαδικτυακούς διαπληκτισμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Δεν χρειάζεται να είσαι ΣΥΡΙΖΑίος, Νεοδημοκράτης η απολιτίκ για να εξοργιστείς με την τυμβωρυχία μπροστά στα μάτια ολόκληρου του πανελληνίου.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης επέλεξε να κανιβαλήσει το θάνατο ενός νέου ανθρώπου πριν κλείσουν 72 ώρες από την ταφή του. Πριν οι γονείς του συνειδητοποιήσουν ότι ο γιος τους έφυγε για πάντα και δεν λείπει απλά μία εκδρομή.

Ο χαρακτηρισμός “αποβράσματα” για άτομα μεταξύ των οποίων και ο Πέτρος προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και κατέκλυσε με αναφορές το διαδίκτυο.

Ευτυχώς δηλαδή, γιατί τουλάχιστον επιβεβαιώνεται ότι ακόμα και σήμερα κάποια ψήγματα ανθρωπισμού παραμένουν διάσπαρτα εν ζωή.

Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα για τον Σταύρο.

Για τον Σταύρο όλη αυτή η οργή, η θλίψη φίλων, διαδικτυακών και μη και συνεργατών είναι φθηνός μελοδραματισμός και επίπλαστη συγκίνηση.

Σαν αυτή που υιοθετούσε ο ίδιος ο “πρωταγωνιστής” όταν με στημένο το αριστερό – το καλό – προφίλ του στο τρικάμερο ατένιζε θεληματικά το υπερπέραν έχοντας δίπλα του έναν “κομπάρσο”.

Δεν θα μπω στον μακάβριο πειρασμό να παραθέσω ποια θα ήταν η στάση του σε μία απευκταία αντίστοιχη κατάσταση.

Ωστόσο η σημερινή νέα ανακοίνωση του Ποταμιού δυστυχώς επιβεβαιώνει κάτι ακόμα.

Ότι η αναφορά του επικεφαλής του Ποταμιού δεν αποτελούσε μία εκ παραδρομής αποστροφή του λόγου του πολιτικού γίγαντα αλλά μία προμελετημένη κίνηση εντυπωσιασμού. Και δεν εννοώ το πόσο εντυπωσιακά άθλιος είναι ο ίδιος.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης βλέποντας το πολιτικό του τέλος επιλέγει να πολιτευθεί επί πτωμάτων. Δυστυχώς χωρίς καμία υπερβολή.

Ως γνήσιο κατασκεύασμα του μιντιακού μάτριξ είναι θιασώτης της άποψης πως πως δεν υπάρχει καλή και κακή δημοσιότητα, παρά μονάχα δημοσιότητα. Και αυτή επιζητά εναγωνίως.

Με το Ποτάμι ένα βήμα πριν το οριστικό τέλος του, όπως φαίνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, και τα πηχιαία πρωτοσέλιδα για την αφεντιά του να παραπέμπουν στο “περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις”, αναζητά τρόπο να παραμείνει στον αφρό της επικαιρότητας.

Και τον βρήκε πολιτευόμενος με την υστεροφημία ενός νεκρού, σκυλεύοντας τη μνήμη του επειδή τους τελευταίους μήνες έτυχε να εργάζεται στο Μέγαρο Μαξίμου.

Είναι ήσσονος σημασίας το γεγονός ότι είχε σταματήσει να τουιτάρει από τον Απρίλιο. Όντως είναι, γιατί ακόμα και να το έκανε δεν νομιμοποιείται κανείς να εξυβρίζει έναν νεκρό, πόσο μάλλον από το βήμα της Βουλής.

Το μόνο που προσπαθεί ο κ. Θεοδωράκης είναι να γυρίσει το κλίμα.

Να βάλει την κυβερνητική εκπρόσωπο να απαντήσει μέσω Twitter (για αυτό της κοινοποίησε την ανάρτηση) προκειμένου να πέσουν μετά πάνω της τα δικά του τρολ (ναι κ. Θεοδωράκη, μην πείτε ότι δεν έχετε γιατί υπάρχουν ονόματα και επώνυμα) και να εμφανιστεί η ίδια ως το επίκεντρο του μένους του Twitter.

Μετά αυτό θα γίνει ανάρτηση σε ιστοσελίδες, οι αναρτήσεις θα αναπαραχθούν και θα φτάσει και στους τηλεοπτικούς δέκτες.

“Ύβρις Γεροβασίλη με την προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης του θανάτου συνεργάτη της”. Πολύ πιιθανός τίτλος, δεν βρίσκετε;

Την απάντησή του είχε φροντίσει να δώσει εδώ και καιρό ο ίδιος ο Galaxyarchis, όταν αναρωτιόταν “που κρυβόταν τόση σκατοψυχιά“.

Ήττα αν μη τι άλλο να μην μπορείς να επικρατήσεις με τα επιχειρήματά σου ούτε απέναντι σε έναν νεκρό, οφείλει να το παραδεχθεί ο κ. Θεοδωράκης.

Δεν περιμέναμε βεβαίως κάτι ιδιαιτέρως καλύτερο από τον κ. Θεοδωράκη.

Υπάρχει και μία παροιμία για την μειονεκτική θέση στην οποία έχει περιέλθει και τους φταίχτες αυτής, αλλά την παραλείπω γιατί είναι μηνύσιμη, όπως άλλωστε και η περιύβριση νεκρού βάσει του Ποινικού Κώδικα.

Οφείλουμε ωστόσο να του αναγνωρίσουμε ότι στα αξεσουάρ που θα συνοδεύουν για πάντα την πολιτική του υπόσταση – και όχι μόνο – συγκαταλέγεται πλέον με αξιώσεις και η περικεφαλαία…