Γιατί η εγχώρια φοβική Δεξιά έπαθε υστερία με τη Σύνοδο του Νότου

Ανέκαθεν η Δεξιά (σε όλες της τις εκδοχές) προσπαθεί να εξοβελίσει και να δαιμονοποιήσει τις απόπειρες που έγιναν για να αναπτύξει η χώρα μας διεθνείς σχέσεις και συμμαχίες.

Τα ίδια έκαναν και παλιότερα στα ανοίγματα του Ανδρέα στον αραβικό κόσμο, τα ίδια έκαναν στις πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ για την Ειρήνη, τα ίδια στα ανοίγματα τότε του Ανδρέα στο Ανατολικό Μπλοκ.

Κραυγές, υστερίες και ανόητα παιδικά επιχειρήματα που δεν στέκουν όχι σε διεθνή φόρα αλλά ούτε σε καφενείο χωριού.

Τα ίδια και σήμερα για τις οποίες πρωτοβουλίες παίρνονται για τη δημιουργία ενός μπλοκ του Νότου στα πλαίσια της ΕΕ.

Η Δεξιά δεν μπορεί να κατανοήσει τα διεθνή ανοίγματα γιατί ουδέποτε ήταν στην ατζέντα της.

Η ίδια είχε πάντα τη λογική του γιες μεν, του ανήκομεν εις την Δύσιν, του έξω απ το μαντρί σε τρώει ο λύκος.

Είχαν πάντα τη λογική του φτωχού παρία που θα δεχτεί ο,τι κοκαλάκι του πετάξουν!

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα δεν κέρδισε καμιά από τις διεκδικήσεις της ενώ ήταν από την πλευρά των νικητών και στους δυο πολέμους και αντίθετα είδε να της κόβουν ολόκληρα κομμάτια από τον Ιστορικά και Γεωγραφικά δικό της κορμό αυτοί που πολέμησαν στο πλευρό των ηττημένων.

Πάντα η Δεξιά αρκούνταν σε ότι της πετούσαν και ποτέ δεν αντιδρούσε όταν ακρωτηρίαζαν τον Εθνικό μας Κορμό στη λογική του μην εκνευρίσουμε τους καλούς μας γείτονες.

Η Δεξιά και ο Παπάγος δεν αντέδρασαν ούτε καν όταν ξεκληρίστηκε ο Ελληνισμός σε δέκα μέρες από την Κωνσταντινούπολη σε καταπάτηση όλων των διεθνών συνθηκών.

Η Δεξιά συνθηκολόγησε και το 74 όταν στρατεύματα κατοχής εγκαταστάθηκαν στο Λίκνο του Ελληνισμού στην Κύπρο. Σιωπή και υποτέλεια.

Το ίδιο και σήμερα.

Μια Δεξιά κραυγάζουσα και αλαλάζουσα προσπαθεί να εκχυδαΐσει έστω και την απόπειρα να σφυρηλατηθεί ένα μπλοκ μέσα στα πλαίσια της ΕΕ.

Το πιστό σκυλάκι Ελλάδα θα πρέπει να αποδεχθεί τα ξεροκόμματα των Γερμανοολλανδών και να μην αποπειραθεί να βελτιώσει την ισχύ της.

Κανένα Εθνικό σχέδιο, καμιά θετική πρόταση διεξόδου. Μόνο σπέκουλα και γελοιότητες.

Φαίνεται πως η μόνη φορά που η Δεξιά προσπάθησε να κάνει “διεθνή ανοίγματα” ήταν όταν έστελνε τα παιδιά μας να πολεμήσουν στις Κορέες και τα Βιετνάμ. Έτσι αντιλαμβάνεται η Δεξιά τις διεθνείς σχέσεις.