Η Ελλάδα, ένα «χωριό Ποτέμκιν»

«Μην τους βλέπεις που τον επευφημούν, είναι οργανωμένη κλάκα, από αυτούς που έτρωγαν τόσα χρόνια, είναι η αυλή γύρω του», μου είχε πει κάποια στιγμή ένας πεπειραμένος πολιτικός, όταν του σχολίασα τις εικόνες που μας έδειξαν στην τηλεόραση…

Το θυμήθηκα αυτό επειδή είδα να ζητούν από τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου να αναλάβει και πάλι τα ηνία του ΠΑΣΟΚ, ενώ θυμήθηκα και την περιβόητη βόλτα του κυρίου Σαμαρά με τα πόδια(!!!) από το Βουλή ως το Χίλτον.

Με κάτι τέτοια προσπαθούν να χειραγωγήσουν τον πολίτη και να τον πείσουν ότι ο κάθε «λαοπρόβλητος» μπορεί ακόμα να περπατά ανάμεσά μας, να μην τον γιουχάρουν, να γίνεται αποδεκτός παρά τα σκληρά μέτρα που «αναγκάστηκαν»(sic) να πάρουν…

Βέβαια το να μπορέσει κάποιος να κάνει μερικά βήματα στο πεζοδρόμιο, με σωματοφύλακες, αστυνομικούς και χαφιέδες με πολιτικά δεν είναι και μεγάλη επιτυχία.

Κάπως έτσι είχα δει και ‘γω μια φορά τον Κώστα Σημίτη με τη σύζυγό του Δάφνη, στον Ευαγγελισμό. Τους κοίταξα, είδα τους σωματοφύλακες γύρω του, κατέβασα μερικά καντήλια από μέσα μου και προσπέρασα…

Κάπως έτσι όμως στήνουν και τα σκηνικά της κάθε περιοδείας. Άτομα που έχουν επιλεγεί από κομματικούς μηχανισμούς, περιοχές που «επιτρέπονται», σωματοφύλακες, συνεργεία που ξέρουν τη δουλειά τους. Και αν κάτι «ξεφύγει», κόβεται μετά.

Από τις ομάδες αλήθειας, από σαμποτάρισμα στο διαδίκτυο, από στημένα προφίλ…

Αυτά σκεφτόμουν χθες το βράδυ όταν μου ήρθε στο μυαλό τα τεράστια Barrandov Studios στην Πράγα, όπου μπορούν να φιλοξενήσουν, πόλεις, συνοικίες, πλατείες.

Να, εκεί μπορούν να κάνουν τις συγκεντρώσεις τους, να βάλουν και όσους Πακιστανούς (με την καλή έννοια) θέλουν να κρατάνε σημαιάκια, να πάρουν οι άνθρωποι και ένα μεροκάματο. Μπορούν επίσης αφού ο χώρος προστατεύεται να συγκεντρώσουν και άπειρους συνταξιούχους, χωρίς να πάθουν πνευμονία.

Όλα αυτά όμως ωχριούν μπροστά στη βασίλισσα της απάτης!

Σιγά που τα σκέφτηκαν σήμερα αυτά τα πράγματα…

Το πρώτο βραβείο, αν γνωρίζω αρκετή ιστορία, πηγαίνει στην αυτοκράτειρα της Ρωσίας, Μεγάλη Αικατερίνη και ιδιαίτερα στον «πρωθυπουργό» της πρίγκιπα Γκριγκόρι Ποτέμκιν.

Να ‘ναι καλά ο καλός καθηγητής των λατινικών που ανάμεσα στο Regina rosas amat, εν μέσω χούντας, προσπαθούσε να ανοίξει τα μάτια σε μερικές δεκάδες μαντραχαλέους.

Ανάμεσα λοιπόν στα πικάντικα και στις σχέσεις της αυτοκράτειρας με τους ερωμένους της και την «ιππασία», μας είπε και την Ιστορία των ψεύτικων χωριών!!!

Η τσαρίνα λοιπόν (τι της ήρθε;) θέλησε, το 1787, να περιοδεύσει στις νότιες επαρχίες τη χώρα της και να δει πως διάγουν οι υπήκοοί της. Ο υπεύθυνος της κυβέρνησής της τότε, ο πρίγκιπας Γριγκόρι Ποτέμκιν, οργάνωσε τέλεια την περιοδεία παρουσιάζοντάς της ειδυλλιακά χωριά στις όχθες του Δνείπερου ποταμού, όπου οι προσόψεις ήταν πανέμορφες, φτώχεια δεν υπήρχε και όλοι την αγαπούσαν!!!

Από τα χωριά που θα περνούσε η αυτοκράτειρα έφτανε προηγουμένως ο ίδιος και έδινε λεφτά για την καθαριότητα και το βάψιμο των προσόψεών τους αλλά και τάιζε και έντυνε με καινούργια ρούχα τους χωρικούς που θα μαζευόταν για να την επευφημίσουν.

Εκεί που υπήρχαν προβλήματα, τοποθετούσαν νέες ψεύτικες προσόψεις που από απόσταση φάνταζαν πανέμορφες! Τις προσόψεις βέβαια δεν τις άφηνε αλλά τις μετέφερε στο επόμενο χωριό…

Οι κινήσεις εξάλλου της αυτοκράτειρας ήταν αργές, και είχε όλον το χρόνο!

Αυτά γράφει και ο Ανρύ Τρουαγιά στο βιβλίο του «Μεγάλη Αικατερίνη».

Ο Ποτέμκιν προηγείται για να στήσει τα σκηνικά του, να κρύψει την πραγματικότητα και τις κλοπές του κρατικού προϋπολογισμού (κάτι όπως «που πήγε το ΕΣΠΑ;»). «Γιρλάντες και χαλιά στολίζουν τις προσόψεις των σπιτιών. Όλα είναι γελαστά, φιλόξενα, ειδυλλιακά. Υπάρχουν μονάχα ευτυχισμένοι άνθρωποι στη Ρωσία. Ούτε ένα ρημαγμένο χαμόσπιτο, ούτε ένας κουρελής ζητιάνος. Τα κακόσημα άτομα είναι καταχωνιασμένα στα υπόγεια και οι ετοιμόρροπες τρώγλες κρύβονται πίσω από ελαφρά αρχιτεκτονήματα από βαμμένο ξύλο».

Η Μεγάλη Αικατερίνη δεν είδε καμία εξαθλίωση. Δεν είδε αρρώστιες, παιδιά να πεινάνε, λάσπες και φτώχεια.

Μετά από την περιοδεία επέστρεψε στα Ανάκτορα πανευτυχής, με τους υπηκόους να «περνάνε καλά και να είναι ικανοποιημένοι»(sic)…

Δεν ξέρουμε αν η Μεγάλη Αικατερίνη πίστευε αυτά που έβλεπε, αλλά φαίνεται πως ναι. Τότε δεν υπήρχε καμία άλλη πηγή πέραν της αλληλογραφίας που ήταν ελεγχόμενη και της οπτικής επαφής…

Σήμερα όλοι ξέρουν και οι περισσότεροι παριστάνουν τους «χαζούς» αφού το ρόλο του Ποτέμκιν τον παίζουν οι επιχειρηματίες και οι καναλάρχες!

Είναι και εκείνοι που από τους πολλούς αυλοκόλακες ταυτίζονται με τον ρόλο τους!

Οι περισσότεροι βέβαια ξέρουν πολύ καλά ότι παίζουν θέατρο… Ιδιαίτερα όταν αυγατίζουν οι τραπεζικές τους καταθέσεις…

Σήμερα ξέρουν και δεν θέλουν!

Και ‘ζήσαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα!