Δούρου: Ορίστε τα στοιχεία της αποτυχίας του Σγουρού

“Εξόχως προκλητικές οι θριαμβολογίες του απερχόμενου περιφερειάρχη ειδικά σε θέματα κοινωνικής πολιτικής – θέματα για τα οποία στα 3,5 χρόνια της θητείας του επέδειξε ιδιαίτερη αδιαφορία” σημειώνει στο άρθρο της η υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου.

Όπως σημειώνει στην “Εφημερίδα των Συντακτών”  ο Γιάννης Σγουρός “επιχειρεί να εμφανίσει μια διαφορετική εικόνα από την πραγματική, επιδιδόμενος, για παράδειγμα, σε έναν αγώνα δρόμου εγκαινίων… βρεφονηπιακών σταθμών, στο πλευρό κυρίως φιλικών του δημάρχων – εγκαίνια τα οποία διανθίζει με θριαμβευτικές αναφορές”.

Διαβάστε όλο το άρθρο της Ρένας Δούρου στην “Εφημερίδα των Συντακτών”:

“H αναξιοπιστία είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της απερχόμενης περιφερειακής διοίκησης. Μια αναξιοπιστία που όταν συνδυάζεται με τα πελατειακά χαρακτηριστικά του ονομαζόμενου «συστήματος» του απερχόμενου περιφερειάρχη, ακυρώνει τις δυνατότητες του θεσμού, καθιστώντας τη δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση όχι μόνο κέλυφος αδειανό, αλλά και τμήμα της δικομματικής εκείνης παθογένειας που οδήγησε τη χώρα στην ηθική και πολιτική χρεοκοπία.

Στο πλαίσιο αυτό είναι εξόχως προκλητικές οι θριαμβολογίες του απερχόμενου περιφερειάρχη ειδικά σε θέματα κοινωνικής πολιτικής – θέματα για τα οποία στα 3,5 χρόνια της θητείας του επέδειξε ιδιαίτερη αδιαφορία.

Σήμερα επιχειρεί να εμφανίσει μια διαφορετική εικόνα από την πραγματική, επιδιδόμενος, για παράδειγμα, σε έναν αγώνα δρόμου εγκαινίων… βρεφονηπιακών σταθμών, στο πλευρό κυρίως φιλικών του δημάρχων – εγκαίνια τα οποία διανθίζει με θριαμβευτικές αναφορές.

Οι αριθμοί όμως μαρτυρούν άλλα. Και διαψεύδουν τις θριαμβολογίες. Συγκεκριμένα λοιπόν, μέχρι στιγμής έχουν παραδοθεί 27 ενώ κατασκευάζονται 22 βρεφονηπιακοί σταθμοί, δηλαδή συνολικά 49. Το σύνολο των δήμων της περιφέρειας είναι 66, τούτο σημαίνει ότι αντιστοιχούν… 0,74 βρεφονηπιακοί ανά δήμο…

Σε μια περίοδο βεβαιωμένης ανθρωπιστικής κρίσης, οι ανάγκες σε κοινωνικές υποδομές πρόνοιας, όπως είναι οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, δεν είναι απλά υπαρκτές, αλλά εξόχως πιεστικές και τεράστιες. Ειδικά σήμερα που η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων έχει καταστήσει σχεδόν κανόνα τα «ελαστικά» ωράρια εργασίας των δοκιμαζόμενων από την κρίση γονιών, επιτείνοντας παράλληλα την ανάγκη για δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Και πάλι μάρτυρες αδιάψευστοι οι αριθμοί.

Στη Δυτική Αθήνα ο αριθμός των παιδιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς υπολείπεται κατά πολύ εκείνων στα νηπιαγωγεία (που είναι υποχρεωτικά). Για παράδειγμα, σε έναν δήμο όπως το Περιστέρι, σύμφωνα με τα στοιχεία από τις διευθύνσεις της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, 1.371 παιδιά είναι σε νηπιαγωγεία, ενώ λιγότερα από τα μισά βρίσκονται σε βρεφονηπιακούς σταθμούς. Στο Ιλιον οι αριθμοί είναι, αντιστοίχως, 943 και 366. Στο Καματερό 932 και 148, στην Πετρούπολη 615 και 134, στο Αιγάλεω 517 και 296. Την ίδια στιγμή που η αύξηση του πληθυσμού στην Ανατολική Αττική αναδεικνύει με δραματικό τρόπο την έλλειψη υποδομών, και ειδικά βρεφονηπιακών σταθμών…

Η «Δύναμη Ζωής», από τη θέση της διοίκησης της περιφέρειας έχει πρώτη της προτεραιότητα την ενίσχυση των κοινωνικών υποδομών πρόνοιας. Και αυτό θα το πετύχουμε, σε συνεργασία με τους δήμους, με έργα χρηματοδοτούμενα από όλους τους πόρους της περιφέρειας – ίδιους, ευρωπαϊκούς. Και βέβαια ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στο θέμα των βρεφονηπιακών σταθμών.

Συγκεκριμένα, σε συνεργασία με την περιφερειακή ένωση δήμων Αττικής και τον συνδικαλιστικό φορέα των εργαζομένων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, θα επιδιώξουμε την εκπόνηση μελέτης που με επιστημονικά κριτήρια θα καταγράφει ανάγκες, αριθμό παιδιών, αιτήσεις εγγραφής, αριθμό απορρίψεων κ.λπ.

Στη βάση αυτών των στοιχείων, με επιτελικό σχεδιασμό, όχι στο πλαίσιο εξυπηρέτησης ημετέρων δημάρχων, θα προχωρήσουμε σε κατασκευή βρεφονηπιακών σταθμών στις γειτονιές που πλήττονται περισσότερο από την ανεργία και την κρίση και όπου λείπουν οι κοινωνικές υποδομές.

Δεν διαθέτουμε μαγικό ραβδάκι, αλλά έχουμε την πολιτική βούληση και τις γνώσεις για να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Με αίσθηση των ευθυνών μας απέναντι στους πολίτες. Μακριά από λογικές εξυπηρέτησης ημετέρων δημάρχων. Γιατί για εμάς δεν υπάρχουν δήμαρχοι α’ και β’ κατηγορίας αλλά κοινωνικές ανάγκες.

Γνωρίζουμε ότι θα είμαστε αναγκασμένοι να ασκήσουμε κοινωνική πολιτική μέσα σε εκρηκτικές συνθήκες εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας και της περικοπής κατά 67% των κεντρικών αυτοτελών πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Γνωρίζουμε τους περιορισμούς που θέτει η κυβέρνηση.

Δεν έχουμε όμως άλλη επιλογή, είμαστε υποχρεωμένοι να φροντίσουμε όλα τα παιδιά. Και για τον σκοπό αυτό είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε και να συγκρουστούμε. Για τα αυτονόητα δικαιώματα. Με σύμμαχο στο πλευρό μας ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο. Τον ισχυρότερο σύμμαχο στον αγώνα μας για μια νέα αρχή στην Αττική!”.