Ο Τσίπρας, ο Νταβούτογλου, τα λουλούδια και ο κακός συμβολισμός

Κατά τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν, η «Πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων».

Και τα σύμβολα ανέκαθεν έπαιζαν σημαντικό ρόλο στο ασυνείδητο των ανθρώπων και των λαών.

Ένα σύμβολο είναι μια εικόνα και συνήθως ένας τρόπος να πεις πολλά χωρίς να χρησιμοποιήσεις λέξεις.

Αναρωτιέμαι τι ακριβώς συμβόλισε λοιπόν η εικόνα του πρωθυπουργού κατά την επίσκεψη του στην Τουρκία όταν παρέα με τον Αχμέτ Νταβούτογλου μοίρασε λουλούδια σε γυναίκες δημοσιογράφους.

Σε μια χώρα που η φίμωση του Τύπου παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις αφού μετά την εφημερίδα «Zaman», οι τουρκικές Αρχές έθεσαν υπό έλεγχο και το πρακτορείο ειδήσεων Cihan (Τζιχάν).

Και όλ´αυτά όταν ο κρατικός έλεγχος που επιβλήθηκε στη Zaman προκάλεσε διεθνή κατακραυγή για την εκστρατεία φίμωσης της ελευθερία του Τύπου που επιχειρείται στην Τουρκία, ενώ το θέμα και συζητήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ με την Άγκυρα που συγκλήθηκε για τη μεταναστευτική κρίση, με την Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία να απευθύνουν δημόσιες συστάσεις προς την Τουρκία.

Πέραν αυτού την ίδια η τουρκική αστυνομία συγκρούστηκε χρησιμοποιώντας πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα, με εκατοντάδες γυναίκες που διαδήλωναν στην Κωνσταντινούπολη για τα δικαιώματα τους, παραμονή της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας και αυτό επειδή οι Αρχές της Κωνσταντινούπολης αποφάσισαν να απαγορευτεί η ετήσια συγκέντρωση της 8ης Μαρτίου, για λόγους ασφαλείας, όπως ανακοινώθηκε.

Και όλα αυτά ενώ η Τουρκία φαίνεται να διαπραγματεύεται σκληρά χρησιμοποιώντας τη προσφυγική κρίση ως όπλο απέναντι σε μια σαστισμένη και διαιρεμένη Ευρώπη που προσπαθεί εναγωνίως να βρει λύση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα.

Η Ελλάδα από την άλλη πλευρά δείχνει να μην έχει καμία δυναμική και κινδυνεύει να παίξει τον ρόλο του κουμπάρσου αν δεν τον παίζει ήδη.

Η Ελλάδα έχει καταντήσει το εξιλαστήριο θύμα διαφόρων ηγετών χωρών αλλά και πολιτικών της ΕΕ που άδραξαν την ευκαιρία για να ενισχύσουν τη δημοφιλία τους.

Από τον υπουργό εξωτερικών της Αυστρίας, τον Σλοβάκο πρωθυπουργό και φυσικά τον Ορμπάν της Ουγγαρίας.

Η Ελλάδα μετατρέπεται σταθερά σε ένα κράτος παρία σε ένα “αποτυχημένο κράτος” που ανεξαρτήτως της επικοινωνιακής διαχείρισης που γίνεται σε εσωτερικό προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού η πραγματικότητα είναι ότι μετά από κάθε διαπραγμάτευση επιστρέφει ηττημένη και με την πλάτη στον τοίχο.

Εύχομαι η κυβέρνηση να σοβαρευτεί σύντομα πριν να είναι πολύ αργά.

Η επικοινωνιακή διαχείριση στο εσωτερικό δεν θα εξαφανίσει την πραγματικότητα.

Και η σφοδρή επιθυμία για παραμονή στην εξουσία με όποιο κόστος δεν θα έχει καμία σημασία αν δεν υπάρχει η χώρα.

Ας ευχηθούμε ότι δεν θα επιβεβαιώσουμε τον Μπίσμαρκ, ότι δηλαδή “το πεπρωμένο των αδυνάμων είναι να καταβροχθίζονται από τους δυνατούς”.