ΟΗΕ: Δεν είναι δίκαιο αυτό που αντιμετωπίζει η Ελλάδα

Δεν είναι δίκαιο αυτό που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, τονίζει, σε συνέντευξή της για τις εξελίξεις στο προσφυγικό, η εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) Μελίσα Φλέμινγκ, ενώ για τους νέους περιορισμούς που επέβαλαν ορισμένες χώρες σε ό,τι αφορά τις προσφυγικές ροές, επισημαίνει ότι «είναι πολύ απομονωτικοί και δεν συνάδουν με το πνεύμα της ενότητας και των ευρωπαϊκών αξιών».

«Αυτό δεν είναι δίκαιο για την Ελλάδα. Δεν είναι ένα πρόβλημα που θα έπρεπε να είναι πρόβλημα μόνο μιας χώρας εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης. Αυτό είναι ένα πρόβλημα ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να το αντιμετωπίσει και να επιδείξει αλληλεγγύη προς όλους αυτούς που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος», λέει χαρακτηριστικά η κ. Φλέμινγκ.

Διαβεβαιώνει δε, πως η UNHCR «κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την Ελλάδα και θα κάνει περισσότερα» αλλά παραδέχεται πως «είναι ξεκάθαρο ότι θα είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση».

«Εμείς, ως Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες “ανεβάζουμε ρυθμούς”. Ο Ύπατος Αρμοστής συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Τσίπρα, έχουμε πέντε γραφεία στην Ελλάδα, πολύ προσωπικό και παρέχουμε κάθε είδους λειτουργική βοήθεια- εξοπλισμό, τέντες, εξειδίκευση», σημειώνει.

Η εκπρόσωπος της UNHCR επισημαίνει πως «κάθε μέρα η κατάσταση αλλάζει», ενώ για τους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί λέει πως «το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι όλοι αυτοί οι περιορισμοί απλώς σπρώχνουν το πρόβλημα κάπου αλλού». Εκφράζει δε την ελπίδα πως «πρόκειται για προσωρινά μόνο μέτρα και ότι αυτό θα αλλάξει».

«Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε προτείνει πάρα πολλές λύσεις προκειμένου να απαλλαχθεί η Ελλάδα από μέρος του βάρους αυτού. Όπως υπάρχουν και κάποιες ευρωπαϊκές προτάσεις, αλλά τώρα κάποια λίγα κράτη αποφάσισαν να ενεργήσουν μονομερώς και δεν ήταν διατεθειμένα να περιμένουν τις εποικοδομητικές προτάσεις που, ναι, θα έπαιρναν λίγο περισσότερο χρόνο, αλλά είχαν νόημα», υπογραμμίζει.

Η κ. Φλέμινγκ παραδέχεται για ακόμη μια φορά πως «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» με 60.000.000 εκτοπισμένους λόγω διενέξεων ή διώξεων να αναζητούν ασφαλές καταφύγιο, αλλά δυστυχώς, όπως λέει, «οι πόρτες κλείνουν και οι άνθρωποι δεν βρίσκουν πού να πάνε, όπως βλέπουμε τώρα με τόσο δραματικό τρόπο, στην Ελλάδα».

«Είναι χάος και αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν υποστεί απώλειες. Δεν πρέπει να κατηγορούμε τους ίδιους για την απόγνωσή τους και για το γεγονός ότι ήρθαν (εδώ)», υπογραμμίζει και δηλώνει συγκινημένη από την προσέγγιση της ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού λαού. «Είναι μια πολύ ανθρώπινη και ανθρωπιστική προσέγγιση (τής κυβέρνησης), αλλά και ο ελληνικός λαός είναι εκπληκτικός. Φυσικά υπάρχουν κάποια κινήματα στα δεξιά, όπως έχουμε δει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, και αυτό μας ανησυχεί πολύ. Φυσικά, αυτού του είδους οι χαοτικές καταστάσεις, με τεράστιες ομάδες ανθρώπων, μπορούν να χρησιμοποιηθούν με πολύ αρνητικό τρόπο ώστε να παράγουν φόβο και ξενοφοβία με μόνο στόχο την άγρα ψήφων. Ελπίζουμε, ωστόσο, ότι η συμπόνια του ελληνικού λαού θα κυριαρχήσει».

Η κ. Φλέμινγκ εκφράζει τον προβληματισμό και την αγωνία της για τους Αφγανούς που έχουν «εγκλωβιστεί» στην Ελλάδα και κατά μήκος της λεγόμενης «βαλκανικής οδού» εξαιτίας της αιφνίδιας, όπως τονίζει, απόφασης ορισμένων χωρών να δράσουν μονομερώς.

«Μας ανησυχεί ιδιαίτερα ο αφγανικός πληθυσμός καθώς ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος πληθυσμός (προσφύγων) από αυτούς που έφταναν στην Ελλάδα. Και πολλοί Αφγανοί, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών, χρήζουν -αυτό που ονομάζουμε- διεθνούς προστασίας. Αυτό σημαίνει ότι σε γενικές γραμμές θα τούς παρέχονταν το καθεστώς πρόσφυγα, εάν η αίτηση ασύλου τους γινόταν αποδεκτή. Σημαίνει, επίσης, πως αν επρόκειτο να επαναπροωθηθούν θα κινδύνευε η ζωή τους. Δεν λέμε ότι όλοι οι Αφγανοί βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση, αλλά πολύ συχνά είναι η πλειοψηφία. Δυστυχώς δεν εμπίπτουν στο σχήμα μετεγκατάστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ανησυχούμε πολύ ότι θα αποκλειστούν στην Ελλάδα», σημειώνει και προσθέτει: «Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μου στην Ελλάδα συνάντησα πολλούς Αφγανούς που μού είπαν πως το ταξίδι τους τελείωσε- πενήντα μέρες, τούς τελείωσαν τα χρήματα, έχουν πουλήσει τα σπίτια και όλα τα υπάρχοντά τους. Τώρα είναι παντελώς απελπισμένοι, σε σύγχυση και ανησυχούν πολύ».

Η κ. Φλέμινγκ δεν κρύβει, επίσης, τον προβληματισμό της και για τους Σύρους και Ιρακινούς που ταξιδεύουν χωρίς ταυτότητα ή διαβατήριο (έγγραφα απαραίτητα για να συνεχίσουν το ταξίδι προς τη δυτική Ευρώπη). «Γνωρίζουμε πολλούς Σύρους, τα σπίτια των οποίων βομβαρδίστηκαν και το τελευταίο πράγμα που σκέφτηκαν ήταν να ψάξουν να βρουν τα προσωπικά τους έγγραφα. Επίσης, στη Συρία δεν μπορούσαν να ανανεώσουν τα έγγραφά τους εξαιτίας του πολέμου. Θα είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτούς να αποδείξουν (την ταυτότητά τους). Ορισμένοι έφεραν ό,τι είχαν, το πιστοποιητικό γέννησης ή γάμου, αλλά αυτό προφανώς δεν είναι αρκετό. Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε και να ζητούμε το άνοιγμα της διαδικασίας».

Στην ερώτηση, αν θα υπάρξει κάποτε τέλος σ’ όλη αυτή την τραγωδία, αν κι εκφράζει την ελπίδα πως θα υπάρξει, παραδέχεται πως η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει εν μία νυκτί… «Θα μπορούσε να υπάρξει ένα τέλος, εάν οι δυνάμεις αυτού του πλανήτη μπορούσαν να σκεφτούν έναν τρόπο για να σταματήσει ο πόλεμος, που διώχνει τόσους ανθρώπους (από τις εστίες τους). Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ ιδεαλιστικό. Ελπίζουμε όμως πως θα υπάρξει μια ανανεωμένη ειρηνευτική διαδικασία και ότι οι εχθροπραξίες θα σταματήσουν -όπως έχουμε εκεχειρία τώρα. Όλοι οι Σύροι που ξέρω το μόνο που θέλουν είναι να επιστρέψουν στα σπίτια τους», καταλήγει.