Το φάντασμα του Τσέρνομπιλ επανέρχεται και απειλεί θανάσιμα…

Την ανάπτυξη 100 πυρηνικών αντιδραστήρων έως το 2025 σχεδιάζουν Κίνα και Ρωσία, σε μία προσπάθεια να δημιουργηθεί μια κινητή πηγή ενέργειας, για υπεράκτια εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Ο πρώτος αντιδραστήρας θα είναι έτοιμος έως το 2020, ενώ η χρησιμότητα του δεν θα περιορίζεται μόνο στις εξορύξεις, αλλά και την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, θέρμανσης, αλλά και την διευκόλυνση της αφαλάτωση στα νησιά και τις παράκτιες περιοχές.

Η ισχύς του κάθε αντιδραστήρα θα είναι σχετικά μικρή, στα 200 μεγαβάτ (1 μεγαβάτ μπορεί να τροφοδοτήσει με ρεύμα 1.000 νοικοκυριά).

Αν και όλο το project ακούγεται πάρα πολύ καλό, ο μεγάλος αριθμός των 100 αντιδραστήρων εγείρει ανησυχίες…

Ξεκινώντας από το Τσέρνομπιλ και φθάνοντας στην Φουκουσίμα, όλοι ξέρουμε τις καταστρεπτικές συνέπειες που έχει ένα ατύχημα σε πυρηνικό αντιδραστήρα.

Εκτός από τα θύματα μιας ενδεχόμενης έκρηξης, χρειάζονται δεκαετίες για να εξαλειφθεί η μόλυνση στο έδαφος, η οποία οδηγεί σε θανάτους και τερατογεννέσεις.

Αν είναι δυνατόν ο κίνδυνος ατυχημάτων να εξαλειφθεί, μέσω μίας πολύ πιο ποιοτικής κατασκευής, αλλά και τηρώντας ορισμένα κριτήρια ασφάλειας, τότε το project Ρωσίας και Κίνας είναι σίγουρα κάτι καλό για τον τομέα της ενέργειας.

Αν και έχουν περάσει χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ τον Απρίλιο του 1986, η έκθεση στη ραδιενεργή ακτινοβολία συνεχίζει να αποτελεί μια βαριά κληρονομιά για τα δέντρα της περιοχής, σύμφωνα με μια διεθνή επιστημονική έρευνα.

Αμερικανοί, Ουκρανοί και Γάλλοι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τιμ Μουσό του πανεπιστημίου της Ν. Καρολίνα των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο εξειδικευμένο περιοδικό για θέματα δέντρων «Trees», σύμφωνα με το BBC, διαπίστωσαν ότι οι χειρότερες συνέπειες καταγράφηκαν κατά τα πρώτα χρόνια μετά το συμβάν, όμως μέχρι σήμερα τα δέντρα που έχουν επιβιώσει, συνεχίζουν να είναι ευάλωτα στο περιβαλλοντικό στρες, πχ λόγω ξηρασίας, ενώ παράλληλα εμφανίζουν μια σειρά από μορφολογικές και αναπτυξιακές ανωμαλίες, ιδίως τα πιο νεαρά και μικρά από αυτά.

Η έρευνα, που είναι η μεγαλύτερη του είδους της (περιέλαβε 105 δέντρα, κυρίως πεύκα, σε 12 διαφορετικά σημεία), έρχεται να επιβεβαιώσει τις διαπιστώσεις προηγούμενων μελετών, που είχαν γίνει σε πολύ μικρότερα δείγματα δέντρων της περιοχής. Συμφωνούν επίσης με άλλες επιστημονικές αναφορές για τις γενετικές επιπτώσεις της ραδιενέργειας στα δέντρα.

«Πολλά δέντρα εμφανίζουν ιδιαίτερα αφύσικες μορφές ανάπτυξης λόγω των συνεπειών των μεταλλάξεων και του κυτταρικού θανάτου, εξαιτίας της έκθεσής τους στην ακτινοβολία», δήλωσε ο Μουσό, ο οποίος από το 1999 διεξάγει επιτόπιες έρευνες στην ζώνη αποκλεισμού των 30 χιλιομέτρων γύρω από το κατεστραμμένο πυρηνικό εργοστάσιο.

Έως τώρα η πιο μεγάλη μελέτη αφορούσε μόνο εννέα δέντρα και είχε εστιαστεί κυρίως στις επιπτώσεις της ραδιενέργειας στη δομή του ξύλου και όχι στην ανάπτυξή τους.

Η ομάδα του Μουσό σκοπεύει να κάνει ανάλογη έρευνα γύρω από το άλλο μεγάλο πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία, όπου πάντως, σύμφωνα με τις πρώτες παρατηρήσεις, η επίπτωση στα δέντρα φαίνεται να είναι μικρότερη σε σχέση με το ατύχημα του ουκρανικού πυρηνικού σταθμού, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τη θάλασσα…