Άρχισε η πτώση της Μέρκελ και των Χριστιανοδημοκρατών

Το 2016 θα είναι καθοριστικό για την Καγκελάριο Μέρκελ και τους Χριστιανοδημοκράτες στη Γερμανία καθώς φαίνεται πως η κυριαρχία τους αμφισβητείται για πρώτη φορά εδώ και χρόνια.

H 13η Μαρτίου θεωρείται καθοριστική στο πολιτικό ημερολόγιο του 2016. Είναι η ημέρα κατά την οποία τα κρατίδια της Βάδης – Βυρτεμβέργης, της Ρηνανίας – Παλατινάτου και της Σαξονίας – Άνχαλτ εκλέγουν νέες κυβερνήσεις.

Τον Σεπτέμβριο ακολουθούν αντίστοιχες εκλογικές αναμετρήσεις στο Μεκλεμβούργο – Δυτική Πομερανία και στο Βερολίνο, σύμφωνα με τη Deutsche Welle.

Έναν χρόνο πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές το φλέγον ερώτημα είναι αν οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ θα συνεχίσουν την καθοδική τους τροχιά στις δημοσκοπήσεις.

Οι τελευταίες εξ αυτών δείχνουν το πλήγμα που έχουν υποστεί τα ποσοστά δημοφιλίας τόσο της Μέρκελ όσο και του κόμματός της εξαιτίας κυρίως των χειρισμών στο ζήτημα της προσφυγικής κρίσης.

Μέχρι σήμερα τα περισσότερα κρατίδια που εκπροσωπούνται στο Ομοσπονδιακό Συμβούλιο κυβερνώνται από τους εκπροσώπους των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) και των Πρασίνων.

Σε επάνοδο προσβλέπουν οι Χριστιανοδημοκράτες

Πιο απρόβλεπτες αναμένεται να είναι οι εκλογές για το τοπικό κοινοβούλιο της Βάδης -Βυρτεμβέργης, όπου ο “πράσινος” πρωθυπουργός Βίνφριντ Κρέτσμαν, που ηγείται του συνασπισμού Πρασίνων – Σοσιαλδημοκρατών, φιλοδοξεί να ανανεώσει τη θητεία του.

Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δεν δίνουν πλειοψηφία στο συνασπισμό του.

Το CDU, που είχε απολέσει το 2011 τον κυβερνητικό θώκο μετά από 58 χρόνια συνεχούς διακυβέρνησης, ελπίζει να ανακτήσει τα ηνία.

Το αν θα τα καταφέρει θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από τις επιδόσεις των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), του κόμματος της Αριστεράς και του δεξιού λαϊκιστικού AfD.

Ενδεχόμενη νέα ήττα του CDU θα συνιστούσε καταστροφή για το κόμμα σε ένα κρατίδιο που θεωρείτο παραδοσιακό πολιτικό οχυρό των Χριστιανοδημοκρατών.

Το SPD κλείνει 25 χρόνια και ελπίζει σε συνέχεια

Στη Ρηνανία – Παλατινάτο το SPD συμπληρώνει τη νέα χρονιά 25 χρόνια εξουσίας. Η πρωθυπουργός Μάλου Ντρέιερ επιθυμεί τη συνέχιση του συνασπισμού που έχει σχηματίσει με τους Πράσινους. Απέναντί της θα βρει την Γιούλια Κλέκνερ από το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, η οποία εποφθαλμιά το πρωθυπουργικό αξίωμα.

Οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στο CDU, ανεπαρκές ποσοστό στη σημερινή κυβέρνηση SPD και Πρασίνων, αλλά στην άμεση σύγκριση μεταξύ Ντρέιερ και Κλέκνερ οι ψηφοφόροι προτιμούν τη νυν πρωθυπουργό. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οριακή θα είναι η είσοδος στο κοινοβούλιο (όριο 5%) του FDP και της Αριστεράς.

Ο Ράινερ Χάσελοφ (CDU) επιδιώκει να παραμείνει πρωθυπουργός της Σαξονία – Άνχαλτ, ωστόσο οι προϋποθέσεις δεν είναι τόσο ευνοϊκές όσο το 2011. Ο σημερινός κυβερνητικός εταίρος, το SPD, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με τους Πράσινους και την Αριστερά.

Ο επικεφαλής υποψήφιος της Αριστεράς Βουλφ Γκάλερ δεν αποκλείεται σε τέτοια περίπτωση να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός του κρατιδίου κατά το πρότυπο της Θουριγγίας, όπου εξελέγη ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός.
Αυτή τη στιγμή η Αριστερά είναι η δεύτερη σε ισχύ κοινοβουλευτική ομάδα πίσω από το CDU.

Το NPD παλεύει για το τελευταίο του οχυρό

Στο Μεκλεμβούργο – Δυτική Πομερανία είναι εξαιρετικά πιθανό να διατηρηθεί το σχήμα του «μεγάλου συνασπισμού» μεταξύ CDU και SPD, που μετρά ήδη 10 χρόνια ζωής.

Ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός Έρβιν Σέλερινγκ είναι εξαιρετικά δημοφιλής και διεκδικεί την τρίτη θητεία του.

Στο κοινοβούλιο εκπροσωπούνται ακόμη η Αριστερά, οι Πράσινοι και το ακροδεξιό NPD, το οποίο είχε λάβει 6% των ψήφων το 2011 και θέλει να διαφυλάξει πάση θυσία τη μοναδική παρουσία που της απέμεινε σε τοπικό κοινοβούλιο.

Τέλος, στο Βερολίνο ο επικεφαλής της τοπικής κυβέρνησης Μίχαελ Μύλερ (SPD) θα τεθεί για πρώτη φορά στην κρίση των ψηφοφόρων, διότι κατέλαβε το αξίωμά του διαδεχόμενος τον παραιτηθέντα Κλάους Βόβεραϊτ.

Πάντως οι δημοσκοπήσεις του δίνουν αίσθημα ασφαλείας, εμφανίζοντάς τον με διαφορά ως τον δημοφιλέστερο πολιτικό στη γερμανική πρωτεύουσα.

Αβέβαιο είναι πάντως το μέλλον του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού SPD και CDU, καθώς οι δύο εταίροι έχουν σημαντικές διαφωνίες στο θέμα των προσφύγων και στην ενεργειακή πολιτική.

Τόσο οι Πράσινοι όσο και η παραδοσιακά ισχυρή στο Βερολίνο Αριστερά θα εξετάσουν τις δυνατότητες εμπλοκής τους στην επόμενη κυβέρνηση, καθώς τα ποσοστά τους είναι ελάχιστα μικρότερα από αυτά του CDU.