Ο Βαρουφάκης βρίσκει συναρπαστική την έκθεση του ΔΝΤ

Η ελάφρυνση του χρέους θα έπρεπε να είναι στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων για μια Νέα Συμφωνία για την Ελλάδα, γράφει ο υπουργός Οικονομικών σε σχόλιο που ανέρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα.

«Αυτή είναι η γραμμή της κυβέρνησής μας από την 26η Ιανουαρίου, την πρώτη μέρα της διακυβέρνησής μας. Ακριβώς μετά από πέντε μήνες, την 26η Ιουνίου, το ΔΝΤ αποδέχτηκε ακριβώς αυτό (όπως εξακριβώθηκε νωρίτερα σήμερα από τους NYT) – την ίδια μέρα που ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζήτησε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ώστε ο Ελληνικός λαός να μπορεί να απορρίψει προτάσεις του ΔΝΤ που δεν περιλαμβάνουν … ελάφρυνση του χρέους».

Η πρόσφατη Ανάλυση Βιωσιμότητας του Χρέους του ΔΝΤ είναι, γράφει ο Γ. Βαρουφάκης, συναρπαστική:

Για πρώτη φορά, το ΔΝΤ αναγνωρίζει, στη πέμπτη αξιολόγηση του προγράμματος, ότι η πιθανότητα το χρέος της Ελλάδας να είναι βιώσιμο είναι μικρή.

Παραθέτω ένα απόσπασμα από την έκθεση του ίδιου του ΔΝΤ όπου ομολογεί ότι, το να παρουσιάσει κανείς το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ως βιώσιμο (χωρίς σημαντική ελάφρυνση), οι ερευνητές του θα πρέπει να υποθέσουν ότι «…. η Ελλάδα θα πρέπει να πάει από το χαμηλότερο μέσο όρο αύξησης της συνολικής παραγωγικότητας στην Ευρωζώνη από τότε που μπήκε στην ΕΕ το 1981, στο να έχει μία από τις πιο ψηλές αυξήσεις της συνολικής παραγωγικότητας, και μάλιστα με την υψηλότερη συμμετοχή στην αγορά εργασίας και με Γερμανικά ποσοστά απασχόλησης». Πιο πιθανό είναι να… πετάξει ο γάιδαρος!

Όταν το ΔΝΤ ρωτάται, πώς η αύξηση της παραγωγικότητας θα μπορέσει να κάνει το «άλμα επί κοντώ» ώστε να πάει από τη χαμηλότερη θέση σε μία από τις υψηλότερες στην ευρωζώνη, με την απασχόληση να ανακάμπτει πλήρως (και χωρίς χρηματοδότηση και επενδύσεις), η απάντηση είναι η συνήθης: «Για να επιτευχθεί αύξηση της συνολικής παραγωγικότητας σε παρόμοια επίπεδα άλλων χωρών της Ευρωζώνης, είναι κρίσιμη η εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Δυστυχώς, το Κεφάλαιο 3 του World Economic Outlook του ΔΝΤ του Απριλίου 2015, καταρρίπτει πλήρως αυτή την υπόθεση. Πράγματι, η ανάλυση του ίδιου του ΔΝΤ δείχνει ότι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας έχουν αρνητική επίδραση στη συνολική παραγωγικότητα, ενώ οι μεταρρυθμίσεις στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών έχουν μόνο ουδέτερο αποτέλεσμα.

Επιστρέφοντας στο θέμα της βιωσιμότητας του Ελληνικού δημοσίου χρέους, η τελευταία ανάλυση βιωσιμότητας του ΔΝΤ δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη. Μάλιστα είναι έως και «αγενής» προς την επίσημη Ευρώπη που αρνείται την ανάγκη για ελάφρυνση του χρέους που εμείς – η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – οραματιζόμαστε: Χωρίς κούρεμα, λέει το ΔΝΤ, ούτε πενήντα χρόνια λιτότητας (δηλαδή, ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 2.5%) δεν είναι αρκετά για να μειώσουν το χρέος σε βιώσιμα επίπεδα.

«Είναι απλά παράλογο», υποστηρίζει επίσης το έγγραφο του ΔΝΤ, «να προσδοκούμε ότι το χρέος προς τον επίσημο τομέα θα μεταφερθεί στους ισολογισμούς του ιδιωτικού τομέα με όρους συνεπείς με τη βιωσιμότητά του». Φυσικά και είναι παράλογο! (είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί μεταφέρθηκε στον ισολογισμό του δημόσιου τομέα ούτως ή άλλως. Μήπως αυτό έγινε με τα αποτυχημένα προγράμματα που βασίστηκαν στο ΔΝΤ το 2010 και το 2012;)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Είναι να απορεί κανείς πως όλη αυτή η δουλειά από αξιόλογους ερευνητές του ΔΝΤ ξαφνικά αποκρύπτεται όταν αξιωματούχοι του ΔΝΤ συνομιλούν με τους συναδέλφους τους στην ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να επιβάλλουν στην κυβέρνησή μας τις προ-επιλεγμένες πολιτικές τους. Την 25η Ιουνίου μάς παρουσιάστηκε ένα τελεσίγραφο που επικεντρωνόταν σε μηδενική ελάφρυνση του χρέους, γιγαντιαία λιτότητα (3,5% μεσοπρόθεσμα) και μια από τα ίδια όσον αφορά «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας, και τις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών.

• Ποτέ στο παρελθόν ένα πραγματικά σημαντικό θεσμικό όργανο δεν έχει υποστηρίξει πολιτικές που συγκρούονται τόσο εξόφθαλμα με τις δικές του έρευνες.

• Ποτέ στο παρελθόν το ΔΝΤ δεν έχει συμφωνήσει στην οικονομική του ανάλυση με μία κυβέρνηση που προσπάθησε να καταστρέψει.