Financial Times: Οι Έλληνες δεν φοβούνται πλέον τη χρεοκοπία, βολτάρουν στην Αθήνα αδιάφορα

Με την Πομπηία λίγο πριν εκραγεί ο Βεζούβιος παρομοιάζει την Αθήνα και την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα άρθρο των Financial Times.

«Τίποτα δε δείχνει ότι η κυβέρνηση θα κάνει τις υποχωρήσεις που ζητούν οι εταίροι για να αποφευχθεί η χρεοκοπία» αναφέρουν οι Financial Times σε δημοσίευμα τους στο οποιο περιγράφουν ότι ενώ θα περίμενε κάποιος να επικρατεί πανικός, οι πολίτες φαίνεται να είναι κουρασμένοι και να αντιμετωπίζουν τα πράγματα μοιρολατρικά.

Το άρθρο του Barber στους FT αναφέρει χαρακτηριστικά:

«O ήλιος λάμπει, τα εστιατόρια είναι γεμάτα και η Αθήνα απέχει πολύ από το να είναι σε πανικό.

Βυθισμένος σε σκέψεις για το αν η Ελλάδα θα φτάσει σε μια συμφωνία της τελευταίας στιγμής με τους πιστωτές της για να αποφύγει τη χρεωκοπία, βρέθηκα Τρίτη απόγευμα σε ένα μαγαζάκι για σουβενίρ που πουλούσε μπλουζάκια με σλόγκαν:

To be is to do – Πλάτων
To do is to be – Αριστοτέλης
Do be do be do – Sinatra

Οι μαγαζάτορες στην Πομπηία το 79 μ.Χ. θα πρέπει να πωλούσαν αντικείμενα σαν κι αυτό λίγο πριν εκραγεί ο Βεζούβιος.

Αυτό που κάνει εντύπωση στην Αθήνα είναι η εξαιρετική της ηρεμία. Έχει λιακάδα κι οι Αθηναίοι επέστρεψαν από ένα αναζωογονητικό, πασχαλιάτικο διάλειμμα.

Ένας γνωστός μου μού είπε ότι τα εστιατόρια είναι τόσο γεμάτα – όχι μόνο από ξένους τουρίστες, αλλά κι από Έλληνες – που λίγα βράδια πριν δεν μπορούσε να κλείσει τραπέζι πουθενά.

Για να είμαστε πιο ειλικρινείς, τα νεύρα στην Αθήνα ήταν πιο τεντωμένα τον Ιούνιο του 2012. Τότε ήταν που ο ΣΥΡΙΖΑ, το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα, συντάραξε τα νερά του πολιτικού κατεστημένου και βρέθηκε ένα βήμα πριν την εξουσία στις εθνικές εκλογές. Όταν βγήκαν τότε τα αποτελέσματα, είχε κανείς την έντονη εντύπωση ότι αποφεύχθηκε μια εθνική καταστροφή.

Τώρα όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως στην εξουσία και συμπεριφέρεται πράγματι με τρόπο που διακινδυνεύει την παραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ, θα περίμενε κανείς οι πολίτες να είναι ανήσυχοι, απελπισμένοι ή θυμωμένοι. Όμως δεν είναι.

Είναι κουρασμένοι και αντιμετωπίζουν τα πράγματα μοιρολατρικά. Όλοι, ή μάλλον σχεδόν όλοι, γιατί μία ομάδα ακροαριστερών διαδηλωτών έχει για τρίτη βδομάδα τώρα καταλάβει την πρυτανεία του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Τα 20 χρόνια που επισκέπτομαι την Αθήνα ως δημοσιογράφος, κάθε φορά υπάρχει κάποιου είδους πρόβλημα στο Πανεπιστήμιο από πολιτικές ομάδες.

Ο τρόπος που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τη διαμαρτυρία αυτή αποκαλύπτει πολλά για τον τρόπο που κατανοεί τα καθήκοντα και τους στόχους της πολιτικής εξουσίας.

Αντί να κόψουν νερό, ηλεκτρικό και WiFi στους διαδηλωτές, όπως προτείνει ένας πρώην πρύτανης, οι υπουργοί της κυβέρνησης είναι διχασμένοι και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Μερικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ διάκεινται μάλιστα φιλικά προς τους διαδηλωτές.

Η εξήγηση είναι διττή: Πρώτον, ανάμεσα στις πιο ένδοξες στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας ανήκει η φοιτητική εξέγερση το 1973, η οποία συνέβαλε στην πτώση της στρατιωτικής χούντας που κυβέρνησε τη χώρα από το 1967 έως το 1974. Η φοιτητική διαμαρτυρία εκλαμβάνεται από την αριστερά όχι μόνο ως απόδειξη μιας υγιούς πολιτικής συνείδησης αλλά και ως ιερό ανθρώπινο δικαίωμα.

Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα το οποίο έλκει τις ρίζες του σε μεγάλο βαθμό από τον μαρξιστικό ακτιβισμό διανοουμένων και φοιτητών. Παρότι κάποιοι υποστηρικτές του κόμματος συμμετέχουν σε οίκους αστέγων και συσσίτια, τα οποία πολλαπλασιάστηκαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, η ηγεσία του κόμματος και ο μηχανισμός του – από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα μέχρι τα κατώτερα στελέχη – αποτελούν κάθε άλλο παρά ένα κίνημα «από τα κάτω».

Έτσι, για την κυβέρνηση, το να δώσει ένα τέλος στην διαμαρτυρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών θα σήμαινε παραβίαση των βαθύτερων συναισθηματικών ενστίκτων του κόμματος.

Πολύ σημαντικότερο είναι, τώρα που το κόμμα ελέγχει τους μηχανισμούς εξουσίας, να απαλλάξει το κράτος από τους δεξιούς εχθρούς που νίκησαν τους προπάτορές τους στον εμφύλιο πόλεμο της Ελλάδας το 1946-49, έκαναν τη ζωή των αριστερών κόλαση στη χούντα του 1967-74 και τώρα μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αβοήθητο σκλάβο των καπιταλιστών εταίρων της στην Ευρωζώνη κατά την κρίση χρέους.

Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τον εαυτό του ως εντεταλμένο σε μία πατριωτική αποστολή αρχών, της οποίας οι στόχοι είναι επηρεασμένοι βαθιά από την πορεία της ελληνικής ιστορίας κατά τον 20ο αιώνα.

Όντας στην Αθήνα, δεν ακούω τίποτα που να δείχνει πως η κυβέρνηση θα θυσιάσει την αποστολή της για να προβεί στις υποχωρήσεις που ζητούν οι δανειστές από την Ελλάδα, προκειμένου να αποφύγει τη χρεοκοπία και να μείνει στην Ευρωζώνη».

Σχόλιο του Tribune:

Ας πει κάποιος στον αρθρογράφο των Financial Times ότι η δημοκρατική παράταξη και η “ηττημένοι του εμφυλίου” ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας το 1981 με την κυβέρνηση της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου, της πρώτης Αριστερής κυβέρνησης της χώρας.

Στη συνέχεια, μάλιστα, μέσα από την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, τη συνταξιοδότηση των αντιστασιακών και άλλες ενέργειες θεσμοθετήθηκε η “εθνική συμφιλίωση”.

Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζει την αντιστασιακή αριστερά του εμφυλίου, ουδέποτε ήταν. Ο κόσμος του ΕΑΜ μοιράστηκε μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ.

Το εάν τώρα ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ (στη μεγάλη του πλειοψηφία) ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν το έκανε για να “πάρει εκδίκηση” για τον εμφύλιο. Τα θέματα αυτά έχουν λήξει από το 1981 για τους ΕΑΜογενείς δημοκρατικούς. Μην τρελαθούμε και εντελώς με τη διαστρέβλωση της ιστορίας μας που “υποκινείται” και από κάποιους στον ΣΥΡΙΖΑ…