Ανήλικοι σκλάβοι στην Τουρκία ράβουν τις στολές των τζιχαντιστών (φωτο)

Παιδιά ακόμα και ηλικίας 9 ετών προσλαμβάνει ο 35χρονος Σύρος Abu Zakour στην «επιχείρησή» του στην Τουρκία, που φτιάχνει τα ρούχα που φορούν οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους.

Τα παιδιά από τη Συρία- κυρίως αγόρια και μερικά κορίτσια «κρυμμένα» στον πάνω όροφο- πληρώνονται περίπου 12 ευρώ την ημέρα για να κόβουν, να μετρούν και να ράβουν και να βοηθούν τους μεγαλύτερους υπαλλήλους να ολοκληρώνουν τις στολές που περνούν από τα σύνορα της Τουρκίας στις ένοπλες ομάδες.

«Τα δικά μου παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο που έχει οργανώσει μια ΜΚΟ», λέει στη Daily Mail από την πόλη Antakya κοντά στα σύνορα. «Θα μπορούσαν κι αυτά τα παιδιά να πάνε αλλά οι γονείς τους θέλουν να βγάλουν λεφτά οπότε εγώ τι να κάνω;», διερωτάται.

Ο Abu Zakour δεν είναι επαναστάτης ιδεολόγος ούτε συμπαθών του ISIS αλλά ένας απλός επιχειρηματίας, από εκείνους που βγάζουν τα ζητήματα ηθικής έξω από τις «business» τους- σε ό,τι αφορά τόσο τον παραλήπτη των προϊόντων του όσο και τα παιδικά χέρια που τα παράγουν.

Ο 35χρονιος, με καταγωγή από το Χαλέπι, έζησε υπό το βάρβαρο καθεστώς του ISIS μέχρι πριν από έξι μήνες που κατάφερε να ξεφύγει από τη Ράκκα.

«Και στη Ράκκα δούλευαν παιδιά μαζί μου. Το ISIS ήθελε τα παιδιά να πηγαίνουν στα σχολεία της σαρία αλλά κανένας δεν έστελνε εκεί τα παιδιά του γιατί γίνονταν πολλοί βομβαρδισμοί», εξηγεί.

Όταν η Daily Mail είχε επισκεφθεί το εργοστάσιο στην Antakya τον Φεβρουάριο, τα παιδιά εμφανίζονταν χαμογελαστά να συζητούν ενώ δούλευαν. Αντί να πηγαίνουν ωστόσο στο σχολείο μάθαιναν πώς να φτιάχνουν στρατιωτικά σακίδια ενώ και το παιχνίδι στο δρόμο ήταν σχεδόν απαγορευμένο ύστερα από 12 ώρες δουλειά,

«Ο μόνος λόγος που αυτά τα παιδιά δουλεύουν μαζί μου είναι τα λεφτά. Αν δεν υπήρχε πόλεμος στη Συρία, θα ήταν στο σχολείο- και το σχολείο θα ήταν μια πολύ καλύτερη επιλογή γι’ αυτά», συνεχίζει ο Zakour.

«Τα πληρώνω από 40 έως 70 τουρκικές λίρες, ανάλογα με το πόσο καλά και παραγωγικά είναι. Μερικές φορές οι οικογένειες στέλνουν πολύ μικρά παιδιά στη δουλειά κι εμένα δεν μου αρέσει να λέω όχι, οπότε τα αφήνω να δουλέψουν για να επωφεληθούν από τη δουλειά τους».

«Αυτή τη στιγμή δουλεύουν μέρα τη μέρα για να επιβιώσουν. Αλλά ίσως μια μέρα κάποιο από αυτά να χρησιμοποιήσει τις δεξιότητές αυτές για να γίνει ράφτης, κι αυτό είναι χρήσιμο», καταλήγει.

Για τους 2,7 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες που ζουν στην Τουρκία, αυτή η κατάσταση είναι καθημερινότητα. Σύμφωνα με τη UNICEF, το 80% των παιδιών από τη Συρία που ζουν στην Τουρκία δεν πηγαίνουν στο σχολείο. Πολλά από αυτά δεν μπορούν να πάνε στα σχολεία της Τουρκίας λόγω της γλώσσας και άλλα είναι θύματα bullying και αποθαρρύνονται.

Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα για χιλιάδες παιδιά είναι η φτώχεια καθώς σε όλους τους πρόσφυγες, ανεξαρτήτως ηλικίας, απαγορεύεται να δουλέψουν νόμιμα στην Τουρκία.

Η κατάσταση είναι απελπιστική καθώς παιδιά ηλικίας από εννέα ετών δουλεύουν σε βάρδιες 12 ωρών που αρχίζουν στις 7:30 το πρωί για περίπου 1 ευρώ την ώρα.

Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα για κάποια άλλα παιδιά που άφησαν τις οικογένειές τους πίσω στην Antakya για να δουλέψουν σχεδόν 200 χιλιόμετρα μακριά, στο Γκαζιαντέπ, όπου κοιμούνται στο πάτωμα του εργοστασίου και τα φροντίζουν οι μεγαλύτεροι «συνάδελφοί» τους.