Ποια είναι η “μυστηριώδης” έλξη που ασκεί το Ισλαμικό Κράτος σε νεαρές γυναίκες;

Στην αρχή αυτού του έτους το Ισλαμικό Κράτος ανάρτησε ένα “οδηγό” στα αραβικά με συμβουλές και κανόνες προς τις γυναίκες.

Στο 10.000 λέξεων κείμενο, οι νεαρές μουσουλμάνες προτρέπονται να παντρεύονται μεταξύ της ηλικίας των 9 μέχρι και των 17, να καλύπτουν τα πρόσωπά τους και το σώμα τους και να ζουν απομονωμένες, δίχως κοινωνική ζωή.

Την ίδια ώρα αμέτρητες γυναίκες και νεαρά κορίτσια, κάποιες ακόμα παιδιά ηλικίας 10 ετών, από τις μειονότητες του Ιράκ σκλαβώθηκαν και βιάστηκαν από τους τζιχαντιστές.

Παρά τον μεσαιωνικό και απάνθρωπο τρόπο που το Ισλαμικό Κράτος συμπεριφέρεται στις γυναίκες, συνεχίζει να ασκεί μια περίεργη “γοητεία” και να έλκει πολλές από αυτές στην επικράτειά του. Ενδεικτικά, μέχρι τον Μάιο 60 γυναίκες εγκατέλειψαν το Ηνωμένο Βασίλειο για να ενταχθούν στο Ισλαμικό Κράτος.

Τις προηγούμενες ημέρες, τρεις αδελφές άφησαν το Μπράντφορντ για να συναντήσουν τον αδελφό τους στο Ισλαμικό Κράτος. Πήραν μαζί τους και 9 παιδιά. Γιατί κάποια γυναίκα θα υπέβαλλε τον εαυτό της και τα παιδιά της στους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες μιας εμπόλεμης ζώνης και παράλληλα να ζήσει υπό ένα μεσαιωνικό καθεστώς;

Έχουν γίνει απόπειρες να ερμηνεύσουν το φαινόμενο και πολλοί έχουν αποδεχτεί ότι οι γυναίκες πηγαίνουν στο Ισλαμικό Κράτος για να παντρευτούν τζιχαντιστές. Έχει υποστηριχτεί ότι οι τζιχαντιστές – “ιεροί μαχητές”, ασκούν μια επικίνδυνη ερωτική έλξη… Νεαρά αγόρια με μακρυά μαλλιά και μούσια οπλισμένα με ημιαυτόματα όπλα.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο ποσοστό στρατολόγησης γυναικών στο Ισλαμικό Κράτος γίνεται από άλλες γυναίκες. Και μεγάλο ρόλο φαίνεται ότι παίζει η νεαρή – εφηβική ηλικία των νεοσύλλεκτων που “ξελογιάζονται” από την “επανάσταση”. Για αυτό δεν πρέπει να θεωρούμε τις γυναίκες που εντάσσονται στο Ισλαμικό Κράτος απλώς “καψούρες” με τους τζιχαντιστές. Μπορεί να είναι εξίσου φανατικές, αιμοδιψείς και πολιτικοποιημένες στην ιδέα του ιερού πολέμου όσο και οι άνδρες.

Επίσης κάποιες πρέπει να έλκονται από την ασφάλεια του παραδοσιακού ρόλου της γυναίκας, εκείνου της νοικοκυράς. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήθελε τις γυναίκες καλές νοικοκυρές και μάνες, είχε μάλιστα και το τρίπτυχο “παιδιά, κουζίνα, εκκλησία”. Και παρά την “καταπίεση” των γυναικών που διακήρυττε ανοιχτά ο Χίτλερ, οι μισοί του ψήφοι προέρχονταν από τις γυναίκες.

Να σημειώσουμε εδώ ότι πολλές μουσουλμάνες που ζούνε στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχουν υιοθετήσει τον δυτικό τρόπο ζωής. Είναι κλεισμένες σπίτια τους, ντύνονται με μπούρκες, διατηρούν την παρθενιά τους μέχρι να παντρευτούν. Αυτή η ζωή δεν έχει καμία ουσιαστική διαφορά από τη ζωή στο Ισλαμικό Κράτος. Για κάποιες, λοιπόν, η μετάβαση στη Συρία είναι μια “δραπέτευση” από την οικογενειακή καταπίεση, αν και θα συνεχίσουν να έχουν τον ίδιο τρόπο ζωής.

Ένας άλλος λόγος είναι η ρατσιστική βία που συνήθως στοχοποιεί τις μουσουλμάνες στις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες και λόγω αμφίεσης είναι σαν τις μύγες μέσα στο γάλα, σε αντίθεση με έναν μουσουλμάνο άνδρα που μπορεί να περάσει απαρατήρητος.

Και οι λόγοι που ένα άτομο μπορεί να αρχίσει να ριζοσπαστικοποιείται είναι πολλοί. Από πνευματικές ανησυχίες, μια αφυπνιζόμενη πολιτική συνείδηση μέχρι και την ανάγκη να έχει μια “αυθεντική ταυτότητα”, θρησκευτική – εθνική, όχι αλλοιωμένη από τον δυτικό τρόπο σκέψης και ζωής.

Μια μουσουλμάνα που προσχώρησε στον τζιχαντισμό εξομολογήθηκε ότι εξαιτίας της σεξουαλικής κακοποίησης ένιωσε την επιθυμία για δικαιοσύνη και επειδή δεν είχε εμπιστοσύνη στο βρετανικό σύστημα που την είχε απογοητεύσει, στράφηκε στον τζιχάντ. Οι λιθοβολισμοί και οι αποκεφαλισμοί που συμβαίνουν στο όνομα της Ισλαμικής Δικαιοσύνης στην πλατεία “Παραδείσου” (όπως ονομάζεται) στην πόλης Ράκα στη Συρία, ικανοποιούν την ανάγκη της για τιμωρία. Η ίδια επίσης είπε ότι βρήκε συντροφικότητα μεταξύ άλλων γυναικών στο Ισλαμικό Κράτος, που την έκαναν να νιώσει ασφαλής και προστατευμένη. Η ιδιότητά της ως μητέρα τιμήθηκε από τους τζιχαντιστές και όλο αυτό έδωσε νόημα στη ζωή της.

Για πολλές ταλαιπωρημένες μουσουλμάνες, που δεν μπορούν να εγκλιματιστούν στον δυτικό τρόπο ζωής, το Ισλαμικό Κράτος είναι μόλις ένα “κλικ” μακρυά τους για να ενταχθούν σε αυτό.

Ακόμα, ο δυισμός που θέτει τα πράγματα το Ισλαμικό Κράτος, δηλαδή καλό και κακό, άσπρο και μαύρο, είναι ιδιαίτερα “ελκυστικός” σε νεαρά άτομα, που έχουν την οργή της νεότητας, την έμφυτη ανάγκη της επανάστασης, την επιθυμία να τα αλλάξουν όλα. Και όταν ο αγώνας παρουσιάζεται ως “ιερός”, “ευγενής” και “τιμημένος”, τότε και οι γραμμές των νεοσύλλεκτων πληθαίνουν.

Το Ισλαμικό Κράτος έχει και αντιεξουσιαστικό κήρυγμα. Το ίδιο το Ισλαμικό Κράτος παρουσιάζεται ως ένα καταφύγιο όλων των αληθινών μουσουλμάνων, ένας τόπος που ο μουσουλμανικός παράδεισος μπορεί να γίνει μια επίγεια πραγματικότητα, μια κοινωνία που η ισχύς και η εξουσία θα καταργηθούν. Με άλλα λόγια, το Ισλαμικό Κράτος υπόσχεται την οικοδόμηση μιας ιδανικής κοινωνίας, για αυτό το κήρυγμά του είναι και κοινωνικό.