Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίζει εκστρατεία στη Λιβύη – Πεδίο μάχης η Μεσόγειος

Το 2011 οι πολεμικές αεροπορίες της Γαλλίας και της Βρετανίας βομβάρδισαν τη Λιβύη. Ο ηγέτης της χώρας Μουαμάρ Καντάφι λιντσαρίστηκε και δολοφονήθηκε με άγριο τρόπο.

Τώρα η Ευρώπη σχεδιάζει να επέμβει ξανά στη Λιβύη. Στις 13 Μαΐου ο Guardian δημοσίευσε ένα άρθρο με θέμα την εκστρατεία που ετοιμάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση για να συντρίψει τα δίκτυα διακίνησης λαθρομεταναστών που μεταφέρουν Αφρικανούς πρόσφυγες από τη Λιβύη στην Ευρώπη. Στο σενάριο προβλέπεται το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν και χερσαίες δυνάμεις.

Σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψε ο Guardian, η επιχείριση θα είναι κυρίως μια αεροπορική και ναυτική εκστρατεία στη Μεσόγειο και στα χωρικά ύδατα της Λιβύης. Αλλά προσθέτει ότι πιθανώς να χρειαστούν και χερσαίες επιχειρήσεις ώστε να καταστραφούν τα σκάφη και ο εξοπλισμός των διακινητών.

Η Φεντερίκα Μογκερίνι σε δηλώσεις της στις 13 Μαΐου αποσαφήνισε ότι “δεν σχεδιάζουμε σε καμία περίπτωση στρατιωτική ανάμιξη στη Λιβύη”. Σύμφωνα με την ίδια, η εγκαθίδρυση ελέγχου στα χωρικά ύδατα της Λιβύης είναι αρκετή για να καταστραφούν οι υποδομές των δουλεμπόρων διακινητών.

Αλλά οι διαβεβαιώσεις της Μογκερίνι ότι δεν θα γίνει χερσαία επέμβαση δεν είναι πειστικές. Για παράδειγμα η Βρετανία σχεδιάζει να στείλει το αποβατικό δεξαμενόπλοιο Lyme Bay, στο οποίο θα επιβαίνουν και 200 πεζοναύτες (Royal Marines) για να επιχειρήσουν εάν χρειαστεί σε λιβυκό έδαφος.

Στις 18 Μαΐου οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συναντηθούν για να αποφασίσουν για την εκστρατεία στη Λιβύη, η οποία θα ξεκινήσει τον Ιούνιο.

Δέκα χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη εκφράσει τη συγκατάθεσή τους στην εκστρατεία, μεταξύ των οποίων η Βρετανία, Η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία.

Σύμφωνα με τον Ιμπραήμ Νταμπάσι (Ibrahim Dabbashi), πρέσβη της Λιβύης τον ΟΗΕ, η κυβέρνηση της Λιβύης έχει πλήρη άγνοια για τους σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πολλοί σχολιάζουν ότι αυτό οφείλεται στην αποικιοκρατική κληρονομιά της Ευρώπης, οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να βλέπουν τη Λιβύη ως αποικία.

Η Φεντερίκα Μογκερίνι επισκέφθηκε τη Νέα Υόρκη και συζήτησε τις προοπτικές για μια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που θα νομιμοποιεί την ευρωπαϊκή εκστρατεία εναντίον των διακινητών λαθρομεταναστών.

Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αποφασισμένη να δράσει και δίχως απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, καταδιώκοντας τους διακινητές στα διεθνή ύδατα.

Πολλοί αναρωτιούνται, εύλογα, εάν όλη αυτή η εκστρατεία αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. Η ακτογραμμή της Λιβύης είναι 1.800 χιλιόμετρα. Χρειάζεται ένας πραγματικά πολυάριθμος στόλος για να αναχαιτίσει τις ροές μεταναστών. Επίσης, οι πιθανότητες για να καταστραφούν ολοσχερώς οι υποδομές των διακινητών είναι μικρές.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτή την άκρως κερδοφόρα επιχείριση. Την Κυριακή έγινε γνωστό ότι το Ισλαμικό Κράτος ελέγχει τη “δουλειά” κρατώντας μερτικό το 50% από τα έσοδα των διακινητών.

Μετά την ανατροπή και φόνο του Μουαμάρ Καντάφι, η Λιβύη βυθίστηκε στο χάος. Βρίσκεται ψηλά στη λίστα με τις πιο ασταθείς χώρες του κόσμου. Μέσα στη χώρα όλοι πολεμάνε εναντίον όλων. Υπάρχουν δύο κυβερνήσεις. Μία ισλαμιστών πραξικοπηματιών με έδρα την πρωτεύουσα Τρίπολη, η οποία υποστηρίζεται από την Τουρκία και το Κατάρ και αποτελείται από μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (Αδελφοί Μουσουλμάνοι) και μια δεύτερη, η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση, που έχει καταφύγει στο Τομπρούκ.

Αλλά υπάρχουν και άλλες “κυβερνήσεις” σκόρπιες στη χώρα, σε τοπικό επίπεδο. Υπό αυτές τις συνθήκες η Λιβύη δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί κανονικό κράτος.

Η Λιβύη του Καντάφι ήταν μια χώρα με υψηλό επίπεδο ζωής. Το σύστημα Υγείας ήταν το καλύτερο σε όλο τον αραβικό κόσμο.

Η σημερινή Λιβύη είναι μια πολυδιασπασμένη και διαλυμένη χώρα. Μέχρι και το Ισλαμικό Κράτος κατάφερε να ελέγχει εδάφη της. Η Κυρηναϊκή, η πλούσια σε πετρέλαιο μεσογειακή χερσόνησος της χώρας, απαιτεί αυτονομία. Η Λιβύη που ξέραμε, ή που βλέπουμε ακόμα στον χάρτη, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.

Κύματα προσφύγων από την αραβική και μαύρη Αφρική χρησιμοποιούν τη Λιβυή ως πύλη εισόδου στην Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν μπορεί να σταματήσει τα κύματα της προσφυγιάς δίχως να χρησιμοποιήσει πολεμικά μέσα.

Τη Λιβύη επιλέγουν ως ενδιάμεση χώρα για να περάσουν στην Ευρώπη άνθρωποι από την Αλγερία, Μάλι, Νίγηρα, Τσαντ, Σουδάν, Σενεγάλη, Γκάνα, Ερυθραία.

Και όλο αυτό το χάος δημιουργήθηκε, ας μην τρέφουμε αυταπάτες, γιατί το 2011 η Δύση αποφάσισε να… εκδημοκρατίσει τη Λιβύη.