Εκλογές το Φθινόπωρο – όλα τα άλλα είναι όνειρα θερινής νυκτός!

Προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις ισχυριζόμενοι ότι δεν θα γίνουν έκτακτες εκλογές, διαδίδουν ότι θα καταφέρουν να εκλέξουν μέχρι και Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα εξαντλήσουν την τετραετία, απαξιώνουν τον κοινοβουλευτισμό διαδίδοντας ότι “πρόθυμοι” ανεξάρτητοι βουλευτές θα στηρίξουν την κυβέρνηση -πράγμα που η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται ως “νέα Ιουλιανά” και “νέες αποστασίες”– η πραγματικότητα είναι ότι το Φθινόπωρο, όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα πράγματα, Ευάγγελος Βενιζέλος και Αντώνης Σαμαράς τελειώνουν.

Όλες οι σοβαρές πηγές και κυρίως από το εξωτερικό λένε ότι τα νέα μέτρα και οι νέες απαιτήσεις των δανειστών θα στήσουν το Φθινόπωρο κάλπες, με πρώτη και καλύτερη την έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιεύσαμε εδώ: Η έκθεση του ΔΝΤ φέρνει πρόωρες εκλογές το Φθινόπωρο – Διαβάστε όλο το κείμενο.

Ακόμα και η φιλοκυβερνητική εφημερίδα “Παραπολιτικά” γράφει για κυβέρνηση με “ορίζοντα 120 ημερών” καθώς “από τον Οκτώβριο αρχίζουν να πυκνώνουν οι πολιτικές εξελίξεις, με όλα τα ενδεχόμενα, και αυτό των πρόωρων εκλογών, να είναι ανοιχτά”.

Σύμφωνα με τα “Παραπολιτικά” και τον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη, το πρώτο crash test είναι για τις 19 του μηνός, την ερχόμενη Πέμπτη, οπότε και συνεδριάζει το Eurogroup, το οποίο αναμένει αναφορά από την κυβέρνηση για το αν έχουν υπερψηφιστεί από τη Βουλή και υιοθετηθεί τα 12 εκκρεμή προαπαιτούμενα (6+6), προκειμένου να εγκρίνει “πακέτο” τις δύο δόσεις, συνολικού ύψους 2 δισ. ευρώ (1+1). Τα προαπαιτούμενα δεν είναι ανώδυνα και, παρ΄ ότι δεν προβλέπονται εκπλήξεις στην υπερψήφισή τους από το πρώτο θερινό τμήμα της Βουλής, οι επιπτώσεις σε επίπεδο κοινωνικών αντιδράσεων και πολιτικού κόστους θα φανούν με την εφαρμογή τους, γράφει η εφημερίδα.

Εδώ, ωστόσο, ως tribune έχουμε μια εύλογη απορία. Από τη στιγμή που υπήρξε (λέμε τώρα) πρωτογενές πλεόνασμα, γιατί αυτό μοιράστηκε ψηφοθηρικά πριν τις εκλογές και δεν κρατήθηκε ώστε να μην χρειαστεί να πάρουμε αυτές τις δύο δόσεις και φυσικά να μη χρειαστεί να ψηφιστούν τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα;

Μπορεί να μας απαντήσει κανείς; Ποιος ο λόγος, αναρωτιόμαστε, οι θυσίες του ελληνικού λαού για να “πιάσουν τόπο”, όπως μας λένε, και μόλις “πιάσουν τόπο” (βλέπε πρωτογενές πλεόνασμα), αυτό να μην χρησιμοποιείται για να αποφύγουμε νέο δανεισμό και νέα σκληρά μέτρα, αλλά να μοιράζεται ως ασπιρίνη και ύστερα από ένα μήνα να δανειζόμαστε ξανά τα χρήματα που είχαμε και μοιράσαμε; Μπορεί να απαντήσει κάποιος “οικονομικός” φωστήρας από την ακραία νεοφιλελεύθερη σχολή του Σημίτη που συγκυβερνά με Σαμαρά και Βενιζέλο;

Στις 9 Ιουλίου η δίχως λαϊκή και δημοκρατική νομιμοποίηση κυβέρνηση μειοψηφίας (30% ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις ευρωεκλογές), αναμένει την έλευση στην Αθήνα των επικεφαλής υπαλλήλων της Τρόικας για μια εφ’ όλης της ύλης ενημέρωση από την κυβέρνηση σχετικά με τις εκκρεμότητες του Μνημονίου, ξέρετε ποιου, αυτού που σας λένε ότι τελειώνει, κάποιοι μάλιστα φωνάζουν ότι τέλειωσε!

Ο Τόμσεν και η παρέα του θέλουν να έχουν πλήρη άποψη για το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση μετά τις ευρωεκλογές και τον ανασχηματισμό σε σχέση με την πολιτική βούληση και την πολιτική δυνατότητα να υλοποιηθούν οι μνημονιακές δεσμεύσεις. Οι τροϊκανοί θα μείνουν στην Αθήνα δέκα ημέρες. Ο Τόμσεν μάλιστα έχει ήδη προαναγγείλει τις προθέσεις του.

Σε συνέντευξή του στο Έθνος ζήτησε την πλήρη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Ελλάδα ως μια από τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να μην ληφθούν άλλα επώδυνα μέτρα. Δηλαδή, η θέση του θρασύτατου οικονομικού εκτελεστή είναι, να εγκαθιδρυθεί καθεστώς δουλείας στη χώρα αλλιώς θα μας εξοντώσουν.

Τον Σεπτέμβριο η Τρόικα θα έλθει ξανά για τη συνολική εξέταση της προόδου εφαρμογής των υποχρεώσεων, ώστε να δοθεί το πράσινο φως για την εκταμίευση της τελευταίας δόσης, που συμπεριλαμβάνει και ευρωπαϊκά χρήματα. Από εκεί και πέρα εκκρεμούν οκτώ δόσεις μόνο από το ΔΝΤ.

Το Φθινόπωρο θα υπάρξει επίσης νέα αναλογιστική μελέτη για τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, ενώ παράλληλα θα “τρέχει” η ενσωμάτωση των επικουρικών συντάξεων στις κύριες (στην ουσία η κατάργησή τους) και η σταδιακή εφαρμογή της αρχής των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών σε όλα τα Ταμεία.

Το Φθινόπωρο εκκρεμούν περίπου 15.000 απολύσεις (μνημονιακή δέσμευση) και θα ξεκινήσει η συζήτηση για το νέο φορολογικό. Αυτά που αναφέρονται επιγραμματικά δεν είναι καθόλου απλά κι αν αναλογιστεί κανείς ότι η Τρόικα πιέζει για αίμα, περισσότερο αίμα, η κυβέρνηση είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορέσει να αντέξει, ειδικά εάν έχει απέναντί της μια δυναμική και αποφασισμένη αντιπολίτευση να την ανατρέψει αντί να ακολουθεί, όπως ακολουθεί, την τακτική του ώριμου φρούτου.

Ο Αλέξης Τσίπρας, που βλέπει μπροστά του το Φθινόπωρο και έχει νωπή την εμπειρία του προηγούμενου Φθινόπωρου, όταν δεν κατάφερε να κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους, αντιλαμβάνεται ότι το κόμμα του χρειάζεται κοινωνικές συμμαχίες και ευρεία κοινωνική βάση για να πετύχει την ανατροπή αλλά και να σταθεί την επόμενη ημέρα. Σε αυτή του την προσπάθεια έχει το μποϊκοτάζ ακροαριστερών τάσεων εντός του κόμματος που αρνούνται το άνοιγμα στη μεγάλη δημοκρατική κοινωνική πλειοψηφία και ζητούν… συμμαχία με το 1% της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να σχηματίσουν αριστερή κυβέρνηση. Εμμονή που αν δεν είναι ιδεοληπτική μπορεί να θεωρηθεί πλέον και ύποπτη.

Και ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να αποφασίσει γρήγορα με ποιους θα πορευτεί: με τον δημοκρατικό λαό του 45% ή με τα βαρίδια του 1-2% που παριστάνουν τους “καθαρούς” και αμόλυντους “αριστερούς” του περιθωρίου και της διαρκούς… επανάστασης. Εάν δεν ξεκαθαρίσει εσωτερικά ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μεταλλαχθεί σε δημοκρατική παράταξη τότε, καθόλου απίθανο, η κυβέρνηση που γνωρίζει το ταβάνι που βάζουν στον ΣΥΡΙΖΑ οι περιθωριακοί αριστεριστές, να προκαλέσει από μόνη της εκλογές και με καρότο και μαστίγιο, όπως κάνει μέχρι σήμερα, να κερδίσει.

Στην περίπτωση πάλι που ο Αλέξης Τσίπρας κάνει το εσωκομματικό ξεκαθάρισμα και στείλει τους περιθωριακούς στο περιθώριό τους, τότε είναι βέβαιο ότι θα αποκτήσει την ευρεία κοινωνική στήριξη και δυναμική που θα του δώσει την ισχύ όχι μόνο να εξαναγκάσει εκείνος την κυβέρνηση σε εκλογές αλλά και να σχηματίσει την πρώτη κυβέρνηση ριζοσπαστικής και σοσιαλιστικής αριστεράς στην ελληνική ιστορία.