Οι στόχοι της διακήρυξης των “7” και το γεωπολιτικό σκάκι του Τσίπρα

Με στόχο να μπουν τα θεμέλια μίας μόνιμης συμμαχίας των “7” της Μεσογείου ο Αλέξης Τσίπρας υποδέχεται τους ηγέτες των μεσογειακών χωρών, στέλνοντας το μήνυμα εντός και εκτός συνόρων για την “αυτόφωτη” Αθήνα.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να εγκαθιδρύσει το πρόσπερμα μίας συμμαχίας που σε βάθος χρόνου δύναται να αλλάξει τις ισορροπίες στο ευρωπαϊκό status quo, ενώ παράλληλα με την υπογραφή της διακήρυξης των “7” στόχος είναι να περάσουν στην ευρωπαϊκή ατζέντα ενόψει και της Συνόδου της Μπρατισλάβα οι θέσεις των χωρών της Μεσογείου και να διεμβολιστεί το “μπλοκ” του Βερολίνου.

Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν τρέφουν αυταπάτες, ομολογώντας πως οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί στην παρούσα συγκυρία δεν ευνοούν τη μάχη ενάντια στη λιτότητα και υπέρ μίας κοινωνικότερης και αναπτυξιακής Ευρώπης.

Ωστόσο τόσο η Αθήνα, όσο και το Παρίσι και η Ρώμη υπολογίζοντας και στη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην Ευρωμεσογειακή Σύνοδο, για την κατάρτιση μίας κοινής ατζέντας στα τρία κορυφαία ζητήματα που απασχολούν τη Γηραιά Ήπειρο. Την οικονομία, την προσφυγική κρίση και την ασφάλεια.

Πληροφορίες αναφέρουν πως το όλο εγχείρημα βρίσκεται στο μικροσκόπιο της Ουάσιγκτον, η οποία καλοβλέπει την πρωτοβουλία του Έλληνα πρωθυπουργού και την προοπτική αποδυνάμωσης του Βερολίνου και της πολιτικής της λιτότητας που βυθίζει την ευρωπαϊκή οικονομία.

“Η Ευρώπη κινδυνεύει με αποσύνθεση”

Τους στόχους της σημερινής Συνόδου έθεσε εν πολλοίς ο Αλέξης Τσίπρας με την συνέντευξη που παραχώρησε στη γαλλική Le Monde, προειδοποιώντας ότι η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει διότι βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης.

“Η Ευρώπη βιώνει μια βαθιά κρίση, είναι σαν τον υπνοβάτη που βαίνει προς το κενό. Χρειάζεται ένα ξυπνητήρι αφύπνισης” σημείωσε χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως ότι στόχος της Συνόδου είναι «μια κοινή προσέγγιση υπέρ των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας και της Μεσογείου που αντικειμενικά έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση».

«Θα πρέπει συλλογικά να αποφασίσουμε αν είμαστε μια Ευρωπαϊκή Ένωση ή μια Γερμανική Ευρώπη. Είναι προτιμότερη μια Ευρωπαϊκή Γερμανία, δυνατή και δημοκρατική απ΄ότι μια Γερμανική Ευρώπη που συμπεριφέρεται ως «ταμιευτήριο» με υπερβολικά δημοσιονομικά πλεονάσματα. Έχουμε αντέξει, όμως είναι πια καιρός η Ευρώπη να δώσει το μήνυμα της εξόδου από την κρίση» πρόσθεσε ο Αλέξης Τσίπρας θέτοντας επί τάπητος το μακρόπνοο διακύβευμα της Συνόδου αλλά και της συνολικής ευρωπαϊκής πολιτικής.

Από την Ηρώδου Αττικού μονάχα απαρατήρητο δεν πέρασε εξάλλου το δημοσίευμα της γερμανικής Die Welt, η οποία σημείωνε πως πλησιάζει το τέλος της πολιτικής της λιτότητας καθώς το Βερολίνο ξεμένει από συμμάχους.

Συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα τονίζουν πως η σύνοδος δεν στοχεύει στη διαμόρφωση ενός «μετώπου του Νότου» ή της ευρωπαϊκής περιφέρειας σε αντιπαράθεση με τον Βορρά και τον «πυρήνα» της Ε.Ε.

Αντιθέτως, συμπεριλαμβάνει ιδρυτικά κράτη-μέλη, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, που ταυτοχρόνως ανήκουν και στο Νότο και στον Βορρά, συμμετέχουν στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. ενισχύοντας έτσι την επιρροή της Συνόδου αυτής.

Ομοίως, δεν αποτελεί ένα κλειστό πολιτικό κλαμπ σοσιαλιστικών ή αριστερών κυβερνήσεων αλλά συμπεριλαμβάνει δυνάμεις από την Αριστερά ως την Κεντροδεξιά.

Στόχος της Συνόδου, κατά τους ίδιους κύκλους, είναι να συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός νέου οράματος για την Ε.Ε. προκειμένου αυτή να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις κοινές προκλήσεις, ιδιαίτερα στους τομείς της οικονομίας, την μετανάστευσης και της ασφάλειας.

Όπως επανειλημμένα έχει αναλύσει ο Αλέξης Τσίπρας, η Ευρώπη και οι χώρες της αντιμετωπίζουν τρεις παράλληλες κρίσεις σε αυτούς τους τομείς.

Οι μεσογειακές χώρες που συμμετέχουν στη σύνοδο έχουν έρθει αντιμέτωπες με μια ή περισσότερες από αυτές τις κρίσεις. Επομένως, έχουν κοινό ενδιαφέρον να συνεργαστούν προκειμένου να προωθήσουν κοινές πρωτοβουλίες και προτεραιότητες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Δεδομένου ότι οι ηγέτες των “7” προέρχονται από διαφορετικές πολιτικές οικογένειες, τα πιο μεγάλα “αγκάθια” εντοπίζονται στην χάραξη κοινής γραμμής στην οικονομία.

Στον τομέα της Οικονομίας χρειάζονται:

-περισσότερες επενδύσεις και ανάπτυξη για την οριστική υπέρβαση της οικονομική κρίσης, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, και προστασία του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου.

-η βέλτιστη χρήση της ευελιξίας εντός των ευρωπαϊκών κανόνων.

-να διασφαλιστεί το κοινωνικό κεκτημένο της Ευρώπης, οι ελάχιστοι μισθοί και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις.

-να ενισχυθούν τα επενδυτικά πακέτα (Γιούνκερ) με περισσότερους πόρους που θα κατευθυνθούν εκεί που υπάρχουν πραγματικές ανάγκες και προτεραιότητες.

Στον τομέα της Μετανάστευσης χρειάζονται:

-αποτελεσματική φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. και αποτελεσματική διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, με δυνατότητα κοινωνικής ένταξης απέναντι στην άνοδο ακραίων και ξενοφοβικών τάσεων.

-να αντικατασταθούν οι παράτυπες οδοί μετανάστευσης με νόμιμες και ασφαλείς οδούς μετανάστευσης και επανεγκατάστασης, και εφαρμογή των συμφωνιών επανεισδοχής.

-η υποστήριξη της Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας η οποία έχει πετύχει τη ραγδαία μείωση των θανάτων στο Αιγαίο, η ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ασύλου και των υπηρεσιών των κρατών-μελών πρώτης γραμμής

-η ταχεία εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την μετεγκατάσταση και τη δίκαιη κατανομή των βαρών.

-η μεταρρύθμιση του «συστήματος του Δουβλίνου»

Στον τομέα της Ασφάλειας χρειάζονται:

-η Ε.Ε. να διασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών της με αλληλεγγύη και συνεργασία των κρατών-μελών και των αρχών τους

-η Ε.Ε. να προωθήσει την ειρήνη και τη σταθερότητα σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο με ενίσχυση της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας και άμυνας της.

-να αποτελέσει προτεραιότητα της Ε.Ε. ο τερματισμός της κατοχής στην Κύπρο και η υποστήριξη των διαπραγματεύσεων για μια δίκαιη, βιώσιμη και συνολική λύση βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και της ιδιότητας της Κύπρου ως κράτος-μέλος της Ε.Ε.

-ενίσχυση της αντι-τρομοκρατικής συνεργασίας με τρίτες χώρες και αντιμετώπιση της ρίζας της τρομοκρατίας.