Θέμα χρόνου να πεθάνει ο Νίκος Ρωμανός γιατί θέλει να σπουδάσει

Επείγον κάλεσμα, λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης της υγείας του Νίκου Ρωμανού, απευθύνει ο δικηγόρος του, Φραγκίσκος Ραγκούσης με δελτίο Τύπου που εξέδωσε την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου.

Καθώς οι γιατροί που τον παρακολουθούν κάνουν λόγο για λιποθυμικά επεισόδια και επιδείνωση της όρασης, ο Φ. Ραγκούσης προειδοποιεί για επερχόμενη ανακοπή για την οποία όπως λέει θα έπρεπε να φωνάζουμε αντί να ψιθυρίζουμε.

Υπενθυμίζεται ότι ο Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας ως ενδειξη διαμαρτυρίας διότι δεν του χορηγούνται φοιτητικές άδειες όπως δικαιούται για να παρακολουθήσει μαθήματα στο ΤΕΙ, στο οποίο πέτυχε, δίνοντας εξετάσεις μέσα από τις φυλακές.

«O Nίκος Ρωμανός, κρατούμενος και απεργός πείνας από τις 10 Νοεμβρίου δίνει στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς την πιο οδυνηρή μάχη απέναντι στην αναλγησία της κρατικής εξουσίας που τόσο πολέμησε ενάντιά της.

Με τους παλμούς της καρδιάς του να φτάνουν τους 170, η ανακοπή δυστυχώς είναι αναμενόμενη όπως κάποιοι ψιθυρίζουν, ενώ θα έπρεπε να το φωνάζουν.

Το κείμενο αυτό δεν έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα, δεν θα ζητιανέψει εκφράσεις λύπης και συμπαράστασης. Δεν ταιριάζουν άλλωστε στον χαρακτήρα του Ρωμανού.

Είναι διαμαρτυρία και κάλεσμα. Ο Ρωμανός θα χάσει τη μάχη για τη ζωή όχι γιατί είναι αυτοκαταστροφικός, αλλά επειδή κάποιοι τον εξαναγκάζουν να διεκδικήσει μ΄αυτόν τον τρόπο δύο από τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου: Την ελευθερία και τη Δικαιοσύνη.

Στην πολυήμερη και επικίνδυνη απεργία πείνας αντί για δικαίωση ήρθε η σκληρή εντολή από την εισαγγελέα των φυλακών για αναγκαστική σίτιση, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και στοιχειοθετεί το αδίκημα του βασανισμού κρατουμένου, αφού από την πρώτη στιγμή με θάρρος και παρρησία ο Νίκος Ρωμανός δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τη λήψη τροφής καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας έστω και αν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του.»

Η τραγική ειρωνία είναι ότι πλησιάζει η μαύρη επέτειος της 6ης Δεκεμβρίου, όταν ο Αλέξης Γρηγορόπουλος άφηνε την τελευταία του πνοή στα χέρια του Νίκου Ρωμανού, μετά τη στυγνή, εν ψυχρώ δολοφονία από τον Επαμεινώνδα Κορκωνέα.