Η ισχυρή Ελλάδα, προμαχώνας του δυτικού πολιτισμού στην εξ ανατολών παράνοια

Κάτι που δεν το έχει καταλάβει κανείς, ούτε το Ισραήλ που επαίρεται για τις… γνώσεις και κυρίως για τις πληροφορίες του.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει τον δυτικό κόσμο, για την οποία ευθύνονται οι τράπεζες και οι «σκληροί προτεστάντες», οι εκατομμύρια μουσουλμάνοι μετανάστες ή λαθρομετανάστες στην Ευρώπη που μαχητικά βγαίνουν στους δρόμους (Γαλλία), η ραγδαία άνοδος της ακροδεξιάς (Ελλάδα, Αγγλία, Γαλλία, Ολλανδία), η αδυναμία της Αριστεράς να πείσει, η υποταγή της σοσιαλδημοκρατίας στον νεοφιλελευθερισμό και η απουσία σοσιαλιστικών δημοκρατικών κινημάτων ως αντίβαρο στη γιάπικη τρέλα, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, που εκφράζεται πλέον ανοιχτά είτε ως αντισημιτικό, είτε ως αντισιωνιστικό, είτε ως ο παραδοσιακά γνωστός από τον μεσαίωνα αντιεβραϊσμός.

Στον μέσο Ευρωπαίο ο τραπεζίτης, ο χρηματιστής, ο Εβραίος γείτονάς του κι ο Ισραηλινός στρατιώτης είναι πρόσωπα στο ίδιο κάδρο. Κι όπως θα θυμούνται καλά οι Εβραίοι, την τελευταία φορά που μπήκαν όλοι αυτοί μαζί στο ίδιο κάδρο, πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης…

Δεν αγάπησαν οι Ευρωπαίοι ξαφνικά τους Παλαιστίνιους (εξαιρούνται οι Έλληνες λόγω των σχέσεων Παπανδρέου – Αραφάτ και μιας άλλης γεωπολιτικής που κατά τη γνώμη μου έχει πλέον πεθάνει), δεν συγκινήθηκαν ξαφνικά οι λαοί της Ευρώπης από το δράμα της Παλαιστίνης.

Απλά, με ένα περίεργο «μεταφυσικό» (αλλά όχι ανεξήγητο) τρόπο, με μια… αερογέφυρα, ο Ευρωπαίος θύμα της κρίσης των τραπεζιτών ταυτίζεται με τον Παλαιστίνιο άμαχο, θύμα των ισραηλινών βομβών.

Το Ισραήλ ηττήθηκε επικοινωνιακά στη Γάζα, διότι όσα δίκια κι αν φωνάζει ότι έχει, οι εικόνες ξεκοιλιασμένων παιδιών δεν βοηθούν τον μέσο άνθρωπο να διακρίνει ποιοι είναι τελικά οι φασίστες…

Εξάλλου, στο επίκεντρο της ανησυχίας των Ισραηλινών δεν πρέπει να είναι τι συμβαίνει στη Γάζα, αλλά τι σχεδιάζεται στην Άγκυρα, όπου ο σουλτάνος Ερντογάν χρηματοδοτεί, εξοπλίζει και στηρίζει πολιτικά τόσο τη Χαμάς όσο και το Ισλαμικό Κράτος. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος.

Πραγματικά, υπάρχει άνθρωπος λογικός να πιστεύει, ότι θα ειρηνεύσει ποτέ η περιοχή μας εάν δεν διαμελιστεί το κράτος της Τουρκίας;

Μιας Τουρκίας πολυεθνικής (72 εθνότητες συνιστούν το υποτιθέμενο τουρκικό έθνος), κατάλοιπο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, που εάν δεν γίνει όσα κομμάτια όσα και τα έθνη που κατοικούν στα εδάφη της, θα αποτελεί μόνιμη εστία αναταραχής και εκκολαπτήριο ισλαμικών χαλιφάτων κι άλλων επικίνδυνων για τον δυτικό κόσμο ιδεοληψιών.

Ειδικά τώρα που οι ιδεοληψίες έχουν και πραγματικούς θησαυρούς να διεκδικήσουν, το μερίδιο (που δεν τους ανήκει) από τους υδρογονάνθρακες της ανατολικής Μεσογείου.

Στο αντίβαρο αυτής της νεοφασιστικής ισλαμικής παράνοιας, μια ισχυρή Ελλάδα αποτελεί τον μοναδικό προμαχώνα του δυτικού πολιτισμού, το μοναδικό αποκούμπι του Ισραήλ, το μόνο οχυρό στο οποίο η Δύση μπορεί να επενδύσει για να εξασφαλίσει την επιβίωσή της απέναντι στην ισλαμική «ιερή μανία» των ιμάμηδων του Σουνιτισμού.

Με συμμάχους όλες φυσικά τις κοσμικές δυνάμεις του μουσουλμανικού κόσμου (Αλεβίτες, Δρούζοι, Ισμαηλίτες), που θέλουν να πορευτούν σε ένα μέλλον προκοπής, δίχως μπούρκες και σαρίες.

Βεβαίως, σε αυτούς τους σχεδιασμούς επιβίωσης του δυτικού πολιτισμού, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τους Ούνους του Βερολίνου, που δεν αντιλαμβάνονται, που ουδέποτε εκδυτικίστηκαν αφού δεν υπήρξαν ποτέ μέρος του ελληνορωμαϊκού κόσμου, που επί μια χιλιετία διαμόρφωσε την ταυτότητα του Ευρωπαίου ανθρώπου.

Η γερμανική ατζέντα είναι ξένη, είναι άλλη από την ατζέντα του οριζόμενου γεωγραφικά ελληνορωμαϊκού κόσμου, του ευρωπαϊκού νότου με άλλα λόγια.

Δεν είναι εξάλλου ανεξήγητο, που οι Γερμανοί και οι Τούρκοι συμμάχησαν και στους πρόσφατους παγκόσμιους πολέμους, δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν, ότι τα σύνορα της Ευρώπης είναι στον Ρήνο και στον Δούναβη.

Αυτά προς το παρόν, θα επανέλθω…

Λεζάντα: Η «Ναυμαχία της Ναυπάκτου, 7 Οκτωβρίου 1571, λεπτομέρεια από τον πίνακα του Πάολο Βερονέζε, Ακαδημία Καλών Τεχνών Βενετίας.