Νεοφιλελεύθερες αλα καρτ “ευαισθησίες” για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης – Όταν ρίχνουν λάσπη στον Κοτζιά

Μπορεί άπαντες οι νεοφιλελεύθεροι «εκσυγχρονιστές» να κόπτονται με κάθε ευκαιρία, όπως κάνουν και το τελευταίο διάστημα, για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αλλά, όταν έρχεται η στιγμή να σεβαστούν τις αποφάσεις της, τότε εφευρίσκουν μια σειρά από φτηνές δικαιολογίες για να τις … αμφισβητήσουν.

Το «κρυφτούλι» πίσω από τη Δικαιοσύνη καταδεικνύει ότι ορισμένοι πολιτικοί, οικονομικοί και εκδοτικοί κύκλοι έχουν άκρως επιλεκτικές ευαισθησίες γύρω από την ανεξαρτησία των θεσμών του Πολιτεύματος.

Περίπου προ διμήνου, για παράδειγμα, εκδόθηκε μια ακόμη απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης, η οποία καταδίκαζε ένα μηνιαίο έντυπο για συκοφαντική δυσφήμηση κατά του υπουργού Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά.

Επρόκειτο για ένα δημοσίευμα που εκτρεπόταν της πολιτικής κριτικής και πολύ περισσότερο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και φρασεολογία που θα ζήλευαν οι κάθε λογής «Γεωργαλάδες». Και το σημαντικότερο. Παρέθετε ωμά ψεύδη.

Για το δημοσίευμα αυτό, πρωτοδίκως και στο εφετείο, οι εμφανιζόμενοι ως εκδότες του περιοδικού και ο συντάκτης του κειμένου, καταδικάστηκαν.

Στη συνέχεια, οι εκδότες άσκησαν αναίρεση της εφετειακής απόφασης, προσφεύγοντας στο ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, τον Αρειο Πάγο. Και εκεί, καταδικάστηκαν, αφού το Δικαστήριο επαναβεβαίωσε την απόφαση του Εφετείου Αθηνών.

Τρεις «καμπάνες»

Αρα, τρεις φορές η Δικαιοσύνη πήρε την ίδια απόφαση και τρείς φορές πήρε καταδικαστική απόφαση.

Αίφνης, μερίδα «εκσυγχρονιστικών» Μέσων Ενημέρωσης, ως επί το πλείστον ηλεκτρονικών, τα ίδια, μάλιστα, που αυτή την περίοδο κόπτονται για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και επικρίνουν την κυβέρνηση δήθεν για απόπειρα άλωσης του θεσμού, ανακάλυψαν «ακατανόητες» και «παράλογες» αποφάσεις του Δικαστηρίου.

Πολύ περισσότερο, βρήκαν υψηλά ιστάμενους δάκτυλους πίσω από τις αποφάσεις των Δικαστηρίων.

Για παράδειγμα, κάποιοι είδαν μέχρι και παρέμβαση της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου, κ.Βασιλικής Θάνου, στην τελευταία απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Ενδεικτικό του «σεβασμού» που δείχνουν απέναντι στη Δικαιοσύνη οι δήθεν υπέρμαχοι της ανεξαρτησίας της, είναι το απαξιωτικό ύφος, με το οποίο αναφέρεται ο συντάκτης δημοσιεύματος για τη σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου:

«Η Ελληνική Δικαιοσύνη –γράφει- υπό το βάρος των τρεχουσών πολιτικών περιστάσεων, δεν στάθηκε για μια ακόμη φορά στο ύψος της και μπροστά στην Κίρκη της εξουσίας επέλεξε τον αυτοδιασυρμό της. Ένα από τα τελευταία στίγματά της, επί προεδρίας της αξέχαστης Βασιλικής Θάνου, είναι η απόφαση 697/2017 του Αρείου Πάγου».

Απορίας άξιον: Ας υποθέσουμε ότι για όλα φταίει η κ.Θάνου. Αραγε, η απόφαση που έλαβε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, το 2013, και η απόφαση που πήρε το Εφετείο Αθηνών, το 2015, ήταν κατόπιν παρεμβάσεων της κ.Θάνου ή όποιου άλλου στα σκοτεινά παρασκήνια της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας κινούν τα νήματα και χρησιμοποιούν τους δικαστικούς ως «μαριονέτες» τους;

Προφανώς, οι συντάκτες τέτοιου είδους κειμένων, μάλλον πιστεύουν ότι απευθύνονται σε αφελείς, όταν θέλουν να παρουσιάσουν τον Νίκο Κοτζιά, ως τον σκιώδη καρδινάλιο Ρισελιέ, που είτε ευρισκόμενος στην αντιπολίτευση, είτε στην κυβέρνηση, καταφέρνει να ελέγχει, όχι μόνον το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά ακόμα και τη Δικαιοσύνη. Παραμύθια για τρόφιμους νηπιαγωγείων.

«Ξινίλα» για Κυπριακό

Το πιθανότερο είναι ότι, όπως τους «ξίνισαν» οι χειρισμοί του υπουργού Εξωτερικών στο μείζονος σημασίας εθνικό θέμα, το Κυπριακό, το ίδιο τους δυσαρέστησαν και οι «καμπάνες» της Δικαιοσύνης, οι οποίες, σημειωτέον, δεν είναι καινούργιες, αλλά πέφτουν εδώ και σχεδόν πέντε χρόνια.

Ενδιαφέρον έχει, πάντως, ότι οι ίδιοι «κύκλοι» και τα –πέριξ αυτών- ΜΜΕ, δεν χάνουν την ευκαιρία, τουλάχιστον τα τελευταία δυο χρόνια να κατηγορούν τον Νίκο Κοτζιά ότι «σαμποτάρει» την επίλυση του Κυπριακού.

Ακόμα και πρόσφατα, οπότε αποδείχτηκε ότι η Αγκυρα τορπίλισε τις τελευταίες προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, με τον πλέον χοντροκομμένο τρόπο, δεν βρήκαν λόγια να παραδεχτούν τα ολισθήματά τους. Λογικό. Μια φορά «Νενέκος», για πάντα «Νενέκος». Κάποιοι πρέπει και εντός της χώρας, όπως άλλωστε γινόταν και στις πιο μαύρες στιγμές της, να φορέσουν τουρκικό φέσι.

Όμως, πέραν των επικοινωνιακών περικοκλάδων τους περί σεβασμού της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, της ελευθερίας του Τύπου, κ.ο.κ., ας παραδεχθούν κατ’ αρχήν το απλούστερο: Ότι οι εκδότες ενός περιοδικού και ο συντάκτης ενός κειμένου, καταδικάστηκαν τρις (!) για ψεύδη.

Επίσης, άπαντες οι –κατά το δοκούν- υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πρέπει να έχουν υπόψιν τους ότι ο Νίκος Κοτζιάς, επανειλημμένως κατά τη διάρκεια των δικών, είχε προτείνει να ζητήσουν οι εναγόμενοι συγγνώμη και εκεί να τελειώνει η όλη υπόθεση.

Κάτι που, όχι μόνον δεν έγινε δεκτό, αλλά, όπως όλα δείχνουν, τώρα, με αφορμή και την τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου, συνεχίζονται οι επιθέσεις στο πρόσωπο του υπουργού Εξωτερικών, με εξίσου συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς, όπως εκείνους, για τους οποίους υπήρξαν καταδίκες.

Επιχείρηση δυσφήμησης

Εν συντομία, η υπόθεση ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2010, με αφορμή κείμενο σε περιοδικό με τίτλο «Από τον Χαρίλαο Τρικούπη στον … Χόνεκερ».

Επρόκειτο για ένα λιβελογράφημα κατά του Νίκου Κοτζιά, μετά την παρουσίαση του βιβλίου του «Η εξωτερική πολιτική στην Ελλάδα τον 21ο αιώνα», στην αίθουσα της παλαιάς Βουλής.

Μεταξύ των άλλων «κατηγοριών» που είχαν εκτοξευθεί στο πρόσωπο του Νίκου Κοτζιά, μέσω του επίμαχου δημοσιεύματος, ήταν ότι ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών ήταν «πραγματικό γκαουλάϊτερ του σταλινισμού, που σπούδασε με την ευγενικό χορηγία του κόμματος στην Ανατολική Γερμανία την εποχή της παντοδυναμίας του χασάπη Χόνεκερ». (…) Αυτού του καθεστώτος, ο κ.Κοτζιάς δεν υπήρξε απλώς θιασώτης και θαυμαστής, αλλά και διαπρύσιος διαφημιστής». Ενας «μεταλλαγμένος τελάλης του Χόνεκερ».

Στην απόφαση του Αρείου Πάγου, πολύ απλά αναφέρεται ότι είναι «ψευδές γεγονός» πως ο Νίκος Κοτζιάς σπούδασε στην Ανατολική Γερμανία.

Ο ενάγων, προστίθεται στην απόφαση, «σε καμία βαθμίδα εκπαίδευσης δεν σπούδασε στην Ανατολική, αλλά μόνο στη Δυτική Γερμανία, ενώ ουδεμία συνεισφορά, φροντίδα ή βοήθεια οικονομική ή άλλη του κόμματος (σ.σ. ΚΚΕ) αποδείχτηκε ότι έλαβε. Αλλωστε, αποτελούσε γόνο μεγαλοαστικής οικογένειας, έλαβε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του σε ειδικά σχολεία, πέραν δε της οικονομικής ευμάρειας, οι επιδόσεις του ήταν τέτοιες ώστε να μην χρειάζεται οποιαδήποτε βοήθεια τρίτου ή τρίτων».

Ακρως ενδιαφέρον είναι ότι τα ίδια δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία ο Νίκος Κοτζιάς είχε σπουδάσει στην Ανατολική Γερμανία και ήταν «όργανο» των σκοτεινών δυνάμεων του παραπετάσματος, και, ως εκ τούτου, ουδείς στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον πρέπει να τον έχει σε υπόληψη, δημοσιεύονταν κατά κόρον καθ’ όλο το 2015.

Την περίοδο, δηλαδή, που αναλάμβανε τα ηνία της ελληνικής Διπλωματίας, με μια σειρά μεγάλων ανοικτών θεμάτων, γινόταν συστηματική επιχείρηση δυσφήμησής του τόσο από Μέσα Ενημέρωσης στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όσο και από μερικά λαθρόβια μπλόγκς στο εξωτερικό, «αγνώστου» ιδιοκτησίας.

Βέβαια, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, ιδιαιτέρως μάλιστα όταν τα κάθε λογής χαλκεία είναι … ερασιτέχνες προπαγανδιστές.

Διότι πως είναι δυνατόν να πειστεί, για παράδειγμα, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και νυν πρόεδρος της Γερμανίας, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ, ότι ο Ν.Κοτζιάς ήταν σε ανατολικογερμανικό Πανεπιστήμιο, όταν οι δυο τους σπούδαζαν στο ίδιο Πανεπιστήμιο στη Δυτική Γερμανία. Αλλά που να τα ξέρουν αυτά τότε οι μαθητευόμενοι ρεπόρτερ;

Τότε, λοιπόν, ο Νίκος Κοτζιάς ήταν ο «θαυμαστής του απολυταρχικού καθεστώτος Χόνεκερ», ο «επίδοξος Μετερνίχος ή Ταλεϊράνδος του 21ου αιώνα», ο «επικεφαλής του ΙΣΤΑΜΕ και, επί σειρά ετών ηγετικό στέλεχος της ΚΝΕ ή του ΚΚΕ», που «έχει ηγηθεί της πιο άγριας και μισαλλόδοξης τάσης του πιο επιθετικού και δογματικού κνιτισμού».

Τώρα, είναι εκείνος που, εξαιτίας της αδιαλλαξίας του (όχι της τουρκικής, αλλά της δικής του, της προσωπικής), δεν λύνεται το Κυπριακό.

Οι χαριτομενιές δεν έχουν τέλος. Σε λίγο, έτσι όπως πάνε, θα βγει από απέναντι ο Ταγίπ Εντογάν να τους χειροκροτεί για τις υπηρεσίες που του παρέχουν.

Οι καταδικαστικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης σε βάρος των υβριστών, δεν είναι το κύριο. Πόσο μάλλον, όταν όλους αυτούς τους «κύκλους» τους έχει βάλει κιόλας η ιστορία στο χρονοντούλαπό της. Dead men walking!