Ο μόνοδρομος της συμμαχίας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ

Μερικές «άτακτες» σκέψεις…

Η Γερμανία δεν θα καταφέρει ποτέ να αναδειχτεί σε πραγματική παγκόσμια δύναμη εάν δεν αποκτήσει πρόσβαση σε πηγές ενέργειας, πηγές που θα ελέγχει η ίδια.

Η Γερμανία δεν διαθέτει στα εδάφη της τέτοιες πηγές κι αυτή ήταν και μία από τις βασικές αιτίες που ηττήθηκε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Γι’ αυτό το λόγο οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες βρίσκονται στο στόχαστρο των Γερμανών και των συνεταίρων – συμμάχων τους Ρώσων.

Η εξαθλίωση του ελληνικού λαού και η μετατροπή της χώρας μας σε αποικία, από τους Γερμανούς, αποσκοπεί ακριβώς σε αυτό, δηλαδή να μας υποτάξουν πλήρως για να πάρουν υπό τον έλεγχό τους τις πηγές ενέργειας που βρίσκονται στη γη (λιγνίτης) και στις θάλασσές μας (φυσικό αέριο – πετρέλαιο).

Παράλληλα, οι Γερμανοί συμφώνησαν με την Άγκυρα για από κοινού έρευνες υδρογονανθράκων επάνω στην (θεωρητική για την ώρα, αλλά απόλυτα σαφή) ελληνική υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οι ίδιοι Γερμανοί, επίσης, προωθούν και το σχέδιο «αυτονομίας» της ελληνικής Θράκης μετατρέποντάς την σε ΕΟΖ (Ειδική Οικονομική Ζώνη), που εξυπηρετεί εντελώς τις επεκτατικές βλέψεις των Τούρκων, οι οποίοι για να μην ξεχνιόμαστε είναι ιστορικοί σύμμαχοι των Γερμανών.

Με άλλα λόγια, οι Γερμανοί όχι μόνο μας εξαθλιώνουν με τα μνημόνια για να μας μετατρέψουν σε προτεκτοράτο τους αλλά σχεδιάζουν και το διαμελισμό της χώρας μας.

Αντίπαλον δέος της Γερμανίας οι ΗΠΑ, οι οποίες τελούν σε ακήρυχτο πόλεμο όχι με την Ευρώπη, όπως θέλει να μας παρουσιάζει τα πράγματα η μερκελική προπαγάνδα, αλλά με τις γερμανόδουλες κυβερνήσεις της Ευρώπης και το ίδιο το Βερολίνο φυσικά.

Οι ΗΠΑ για να διατηρήσουν την «πλανηταρχία» τους πρέπει να ελέγχουν όλες τις ενεργειακές πηγές του πλανήτη.

Οι γερμανικοί σχεδιασμοί για κατάκτηση των ενεργειακών πηγών της Ελλάδας θεωρούνται από τις ΗΠΑ «εχθρική ενέργεια», την οποία δεν πρόκειται να επιτρέψουν.

Ο «αμερικανικός» άξονας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ είναι αυτός που ολοκληρώνει τον απόλυτο αμερικανικό έλεγχο στη Μεσόγειο και κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα από τα μνημόνια, τις τρόικες και τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ που θεωρούνται «τσάτσοι» και πειθήνιοι υπηρέτες των Γερμανών.

Σε αυτή τη γεωπολιτική σύγκρουση οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι ο παραδοσιακός άξονας ΗΠΑ, Τουρκίας, Ισραήλ έχει πάψει να υφίσταται εδώ και τρία χρόνια.

Οι Ισραηλινοί, στριμωγμένοι από το Ισλάμ που τους πολιορκεί, αναγκάστηκαν να αναζητήσουν διέξοδο και ανάσα επιδιώκοντας συμμαχία με την Ελλάδα.

Μια συμμαχία (και στρατιωτική) που θα έχει στο επίκεντρό της την κοινή εκμετάλλευση από Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ των υδρογονανθράκων και η οποία πετάει εκτός παιχνιδιού τους Τούρκους, τους Γερμανούς και τους Ρώσους.

Η ίδια συμμαχία εγγυάται στους Έλληνες την εδαφική τους κυριαρχία, την έξοδο από τα μνημόνια, την πλήρη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, το τέλος του θρίλερ δηλαδή.

Ωστόσο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι «όμηρος» των Γερμανών και σε αυτή την ομηρία η Siemens έχει παίξει κεντρικό ρόλο.

Αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ γερμανικών και αμερικανικών βλέψεων αντί να επιλέξουν στρατόπεδο.

Και δεν «παίζουν» μια από εδώ και μια από εκεί επειδή προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα καλύτερα για την Ελλάδα, όπως αφήνουν να εννοηθεί, αλλά γιατί προσπαθούν να μοιράσουν τα ιμάτια της πατρίδας με τρόπο που να τους ικανοποιεί όλους, Αμερικανούς και Γερμανορώσους και έτσι να «διασωθούν» από την οργή του ενός ή τον εκβιασμό του άλλου.

Όσο όμως αυτοί οι ανίκανοι και εξαρτημένοι πολιτικοί κάνουν τις εκδιδόμενες στο κρεβάτι του ενός ή του άλλου, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να ασφυκτιά με τα μνημόνια, να υποφέρει, να καταρρέει, να χάνεται.

Είναι κοινή διαπίστωση ότι στην παρούσα ιστορική συγκυρία τα εθνικά μας συμφέροντα γέρνουν προς τη συμμαχία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ (χωρίς βεβαίως να απεμπολούμε τις παραδοσιακές μας σχέσεις με την Παλαιστίνη και τα εθνικά μας δίκαια στη περιοχή της), ενώ η παραμονή στο γερμανικό άρμα μας μετατρέπει σε αποικία με σοβαρή πιθανότητα διαμελισμού της πατρίδας μας.

Όσο όμως στη χώρα κάνουν κουμάντο γερμανόδουλοι πολιτικοί και ντόπιοι φιλογερμανοί ολιγάρχες δεν πρόκειται να ξεφύγουμε από τον μνημονιακό έλεγχο ούτε σε 100 χρόνια.

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια νέα εθνική και πατριωτική ηγεσία, με κοινωνική πολιτική, η οποία να διαπραγματευτεί ως ισότιμος σύμμαχος με Αμερικανούς και Ισραηλινούς, να εξασφαλίσει τα εθνικά μας συμφέροντα και τη λαϊκή ευημερία, να δρομολογήσει άμεσα τις εξελίξεις για έξοδό μας από την ευρωζώνη και τον γερμανικό – μνημονιακό ζυγό και γιατί όχι, όπως και στο παρελθόν, να συμβάλλει στην καταστροφή του (νέου) γερμανικού Ράιχ.

Αυτές ήταν οι «άτακτες» σκέψεις μου που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας…